ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 201

ใบหน้าเล็กๆของอู๋เหมยเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ “แน่นอน พี่ชายของฉันเป็นปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้”

อู๋เป่ยกลอกตาตามคำพูดของเธอ คิดกับตัวเองว่าเธอเป็นผู้หญิงโง่ที่เก็บความลับไม่ได้

หยางเจี๋ยยิ้มและถามว่า “คุณพูดถึงครั้งที่แล้วว่าพี่ชายของคุณรู้เรื่องศัลยกรรมทางการแพทย์ด้วยใช่ไหม?”

“ใช่ เขารักษามะเร็งของแม่ฉันและป้าหลิน”

หยางเจี๋ยรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย “เขาสามารถรักษามะเร็งได้หรือ?”

อู๋เหมยพยักหน้า “แน่นอน”

หยางเจี๋ย “น่าประทับใจมาก เพราะการแพทย์แผนปัจจุบันยังไม่สามารถเอาชนะมะเร็งได้”

จากนั้นทั้งสองก็เริ่มพูดคุยเกี่ยวกับการเรียน เห็นได้ชัดว่า หยางเจี๋ยเข้าใจความคิดของสาวๆ และทำให้อู๋เหมยหัวเราะในบางครั้ง

เมื่อทานอาหารเสร็จ ทั้งสองก็กลับไปโรงเรียนด้วยกัน ครั้งนี้อู๋เป่ยไม่ได้ติดตามพวกเขา เขารู้สึกได้ชั่วคราวว่าหยางเจี๋ยดูเหมือนจะไม่มีปัญหาใดๆ

ขณะที่เขาก้าวออกจากร้านอาหารหลังจากจ่ายบิลแล้ว โจวรั่วเสวี่ยก็โทรหาเขา น้ำเสียงของเธอตกใจมาก “อู๋เป่ย คุณมาที่นี่ได้ไหม?”

อู๋เป่ยถาม “เจ้าหน้าที่โจว เกิดอะไรขึ้น?”

เสียงของโจวรั่วเสวี่ยกำลังร้องไห้ “มีผู้เสียชีวิตสามราย บาดเจ็บสาหัสเจ็ดราย และแม้แต่ทีมลาดตระเวนใหญ่ก็ถูกเรียกเข้ามา แต่พวกเขาก็ยังจับคนนั้นไม่ได้”

อู๋เป่ยขมวดคิ้ว “อีกฝ่ายคือใคร?”

“หวังเจวี๋ย อาชญากรที่เป็นที่ต้องการตัวมากที่สุดอันดับที่ยี่สิบสี่ในรายชื่อระดับเอสที่ต้องการตัว” โจวรั่วเสวี่ยพูด

อู่เป๋ยถอนหายใจและถามว่า “เรื่องนี้ควรให้หน่วยงานเฉพาะจัดการหรือไม่?”

โจวรั่วเสวี่ย “มันเป็นคำสั่งจากหัวหน้าทีม เขาคิดว่าตั้งแต่พวกเขาจับอาชญากรระดับเอสครั้งล่าสุดได้ มันไม่น่าจะยากเกินไปดังนั้น……”

“งี่เง่า!” อู๋เป่ยส่ายหัว “ส่งตำแหน่งมาให้ผม ผมจะไปที่นั่นทันที”

หลังจากวางหูโทรศัพท์อู๋เป่ยได้ติดต่อหลี่จินเซี่ยง หัวหน้าแผนกกรมศิลปะการต่อสู้ขั้นเทพ และรายงานสถานการณ์ตามความเป็นจริง

เมื่อได้ยินว่าอาชญากรที่ต้องการตัวระดับเอส ปรากฏตัวขึ้นในเขตเล็กๆแห่งหนึ่ง หลี่จินเซียงถามทันทีว่า “ผู้ช่วยหัวหน้าอู๋ การฝึกฝนของหวังเจวี๋ยนั้นอยู่ในขั้นปรมาจารย์เริ่มต้น และเทคนิคมีดบินของเขาก็ไม่มีใครเทียบได้ คุณรับมือกับเขาไหวไหม?

อู๋เป่ย “ได้”

“ดี! ผู้ช่วยหัวหน้าอู๋ ฉันอนุญาตอย่างเป็นทางการให้คุณจับกุมอาชญากรระดับเอส หวังเจวี๋ย! นอกจากนี้ เรามีคนใกล้เคียงที่จะติดต่อคุณและปฏิบัติตามคำสั่งของคุณ”

อู๋เป่ย “ทราบ”

หลังจากวางหูโทรศัพท์อู๋เป่ย ก็นั่งแท็กซี่ไปยังปลายทางภูเขาเซียนเหอ ทางตอนเหนือของหมิงหยาง ภูเขาเซียนเหอครอบคลุมพื้นที่กว่า สามร้อยตารางกิโลเมตร มีป่าไผ่หนาแน่นบนภูเขา และชาวบ้านในบริเวณใกล้เคียงมักจะขึ้นไปบนภูเขาเพื่อเก็บหน่อไม้ ภูมิประเทศนั้นซับซ้อน

รถตำรวจหลายสิบคันจอดอยู่บนถนนที่เชิงเขา โดยมีภูเขาเสียนเหออยู่ด้านหนึ่ง ภูเขาไม่สูงแต่เขียวชอุ่มและมีพืชพรรณขึ้นหนาแน่น

เหอปี้ซื่อและโจวรั่วเสวี่ย อยู่ที่ด้านหนึ่งของถนน เมื่อพวกเขาเห็นอู๋เป่ยลงจากรถ พวกเขาก็รีบไป ดวงตาของเหอปี้ซื่อเป็นสีแดง และเขาคว้าอู๋เป่ย “คุณอู๋ คุณเป็นปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ คุณช่วยเราได้ไหม?”

อู่เป๋ยพูดอย่างเฉยเมย “นั่นคือเหตุผลที่ผมมาที่นี่”

ชายร่างสูงวิ่งเข้ามาและเมื่อเห็นอู๋เป่ยรีบพูดว่า “ท่านอู๋ ทำไมคุณถึงมาที่นี่?”

ครั้งสุดท้ายเมื่ออู๋เป่ยไปหาอู๋เหมย หน่วยงานที่ใช้ความรุนแรงทั่วทั้งเมืองต่างตื่นตระหนก และหัวหน้าคนนี้ได้เห็นอู๋เป๋ย เขารู้ว่าต้องเป็นเรื่องใหญ่

อู๋เป่ยมองไปที่เขาและถามว่า “คุณเป็นใคร?”

ชายคนนั้นพูดอย่างรวดเร็วว่า “ผมคือหัวหน้าหน่วยสืบสวนคดีอาชญากรรม ฟั่นลี่จวิน”

อู๋เป่ย “ฟั่นลี่จวิน คุณประมาทเกินไป หวังจื๋อเป็นอาชญากรระดับเอส และเป็นที่ต้องการ ฝีมือปรมาจารย์ มีทักษะในการใช้มีดบิน คุณจะเป็นคู่ปรับของเขาได้อย่างไร?”

ฟั่นลี่จวินก้มหัวลง “ผมผิดไปแล้ว!”