ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2201

อู๋เป่ย : “แล้วคัมภีร์เต๋าเล่มนั้นอยู่ที่ไหน”

หลิ่วซานเซี่ยง : “มันเคยปรากฏตัวมาแล้วสองครั้ง ครั้งแรกก่อให้เกิดลัทธิระดับสุดยอดขึ้นมา ชื่อว่าลัทธิเซียนห้าธาตุ ส่วนครั้งที่สอง ได้สร้างผู้ฝึกยุทธ์ระดับสูงสุดขึ้นมา ซึ่งก็คือผู้ที่เปิดโลกห้าธาตุขึ้นมานั่นเอง”

“พูดอีกอย่างก็คือ ตอนนี้ตำราต้นธาตุทั้งห้า ยังไม่มีใครรู้ว่าอยู่ที่ไหน แต่ยังไงมันก็จะปรากฏตัวขึ้นอีกแน่นอน” หลิ่วซานเซี่ยงพูด

อู๋เป่ยถาม : “เหล่าหลิว ในโลกฆราวาสนี้ ยังมีสายสืบทอดของผู้ฝึกฝนเที่ยงแท้อยู่หรือเปล่า”

หลิ่วซานเซี่ยงตอบ : “จริง ๆ แล้ว โลกฆราวาสนี่แหละ คือรากฐานของโลกวิญญาณและโลกแห่งเซียน อารยธรรมของผู้ฝึกฝนเที่ยงแท้ในแต่ละโลก ล้วนมีหลักการร่วมกันอยู่อย่างหนึ่ง นั่นคือ การทำคุณประโยชน์ให้แก่โลกฆราวาส เพื่อแลกกับ ‘บุญกุศล’ ที่สามารถลบล้างเคราะห์กรรมในเส้นทางการฝึกตนได้”

อู๋เป่ยพึมพำ : “อ้อ บุญกุศลงั้นเหรอ แล้วจะรู้ได้ยังไงว่าพวกเราได้รับมากน้อยแค่ไหน”

หลิ่วซานเซี่ยง : “เฉพาะผู้ที่บรรลุขอบเขตแห่งเต๋าเท่านั้น ถึงจะรู้ได้ว่าตนเองได้บุญกุศลมากน้อยเพียงใด ส่วนผู้ฝึกยุทธ์ที่ยังไม่ถึงขั้นนั้น ไม่มีทางรับรู้”

หลังจากพูดคุยกันพอสมควร อู๋เป่ยก็ล้มตัวลงนอนพักผ่อน เขาคิดว่าไหน ๆ การฝึกตนก็ยังไม่มีผลชัดเจน งั้นกินดีนอนดีก็แล้วกัน

เช้าวันถัดมา อู๋เป่ยล้างหน้าแปรงฟันเสร็จ เดินออกจากห้อง ก็เห็นว่าทางบ้านสกุลซุนเตรียมอาหารเช้าไว้อย่างหรูหรา พูดด้วยรอยยิ้ม : “พี่เย่ รีบมาทานอาหารเช้าเร็ว!”

อู๋เป่ยพยักหน้า นั่งร่วมโต๊ะกับทุกคน แล้วถามขึ้น : “เรื่องโรงพยาบาลได้คุยกันเรียบร้อยรึยัง”

ซุนจื่อเหยียนตอบ : “คุณอาของฉันตกลงร่วมมือแล้ว ฉันจะโปรโมตโรงพยาบาลของเขาให้ระหว่างไลฟ์สดด้วย แต่ทางโรงพยาบาลยังต้องเตรียมตัวอีกนิด พรุ่งนี้พวกเราถึงจะไปได้”

อู๋เป่ย : “ไม่เป็นไร พรุ่งนี้ก็ได้ วันนี้คุณไลฟ์ร้องเพลงไปก่อนก็แล้วกัน”

ซุนจื่อเหยียนยิ้ม : “อืม คุณเย่ไปบริษัทกับฉันนะ เพลงนี้เพราะมาก แต่เสียงฉันร้องไม่ไหวหรอก เพื่อนซี้ฉันคนหนึ่งเป็นหุ้นส่วนบริษัท เธอสวยด้วย เสียงดีด้วย ฉันให้เธอร้องแทน”

อู๋เป่ย : “อืม ผมก็อยากไปดูเหมือนกัน”

หลังอาหาร อู๋เป่ยเดินสำรวจบริเวณใกล้เคียงสักพัก แล้วจึงตามซุนจื่อเหยียนไปยังบริษัท ซึ่งจริง ๆ ก็เป็นบ้านพักตากอากาศชั้นเดียวในชานเมือง ดัดแปลงตกแต่งเรียบง่ายให้กลายเป็นออฟฟิศขนาดเล็ก

รถจอดหน้าบ้านพอดี ขณะนั้นมีหญิงสาวในชุดกระโปรงยาวสีขาวกำลังกวาดลานอยู่ เธอมีใบหน้ารูปไข่ ผิวขาวผ่องราวกับหิมะ ทั้งรูปลักษณ์และบุคลิกดูสูงส่งไร้ที่ติ เพียงแต่สีหน้าเย็นชานิดหน่อย ไม่มีรอยยิ้ม

เมื่อเห็นรถของซุนจื่อเหยียน เธอกำลังจะกล่าวทักทาย แต่พอเห็นชายแปลกหน้าที่มาด้วย ก็กลืนคำพูดลงไปในลำคอ มีเพียงแค่พยักหน้าให้ซุนจื่อเหยียนแทน

ซุนจื่อเหยียนยึดไม้กวาดจากมือเธอแล้วยิ้ม : “ที่รัก ไม่ต้องกวาดแล้วนะ ฉันจะแนะนำให้รู้จัก คนนี้คือคุณอู๋เป่ย คุณชายอู๋ หุ้นส่วนคนใหม่ของพวกเรา”

หญิงสาวเพียงแค่พยักหน้าเบา ๆ ไม่ได้พูดอะไร

ซุนจื่อเหยียน : “นี่คือหุ้นส่วนของฉันเหมือนกัน ชื่อว่าเหยียนปิง”

อู๋เป่ยพูด : “ยินดีที่ได้รู้จัก”

หลังจากทักทายกันไม่กี่คำ ทั้งสามก็เดินเข้าบ้าน บ้านหลังนี้มีห้องห้าห้อง ด้านเหนือสามห้อง ด้านตะวันออกหนึ่งห้อง สองห้องตรงกลางเชื่อมติดกันและมีพื้นที่มากที่สุด ใช้เป็นห้องทำงาน มีโต๊ะและคอมพิวเตอร์วางอยู่หลายชุด ส่วนห้องด้านทิศตะวันตกและตะวันออก ใช้เป็นห้องไลฟ์สด

ซุนจื่อเหยียนยิ้มและพูด : “ที่รัก เพลงนี้ต้องฝึกให้ได้เลยนะ เก้าโมงตรง ไลฟ์สดทันที!”

เหยียนปิงหยิบโน้ตเพลงกับเนื้อเพลงมาดูพลางพูด : “เนื้อเพลงเชยมากเลย”

ซุนจื่อเหยียน : “เชยแหละดี จะได้ดัง!”

เหยียนปิงแค่เห็นโน้ตก็เริ่มร้องขึ้นเบา ๆ เสียงเธอไพเราะจับใจ อู๋เป่ยฟังแล้วก็รู้ทันทีว่าเสียงของเธอเหนือกว่าซุนจื่อเหยียนหลายระดับ ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมซุนจื่อเหยียนถึงยืนยันให้เหยียนปิงเป็นคนร้อง