ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2204

ผู้จัดการร้านอยู่ๆ ก็เป็นอัมพาตครึ่งซีก หน้าเขาซีดเผือดไปเลย เกิดอะไรขึ้น

อู๋เป่ยพูดด้วยรอยยิ้ม : “คุณเป็นอะไรไหม ผมเห็นสีหน้าไม่ค่อยดี รีบโทรเรียกรถพยาบาลเร็วเข้า”

ในเวลานี้ รถในร้านติดอยู่แล้วประมาณเจ็ดแปดคัน ข้างนอกที่กำลังจะเข้ามาก็ติดสิบกว่าคัน ในที่สุดเจ้าของร้านก็ทราบข่าว ชายวัยสี่สิบกว่า ผมหยักศกหวีปาดหล่อเหลาเดินออกมา

ชายคนนั้นมองดูสถานการณ์ ถามผู้จัดการร้านสองสามคำ จากนั้นก็เดินมาหาอู๋เป่ย พูด : “เพื่อนคนนี้ เรื่องทั้งหมดเกิดจากคนของพวกเราทำผิด ผมคือเจ้าของตี้อี๋จวี ชื่อฮวาเจี้ยนเฉิง ขออภัยอย่างสูง และขอมอบชุดเมนูสุดหรูมูลค่าแปดหมื่นแปดพันหยวนให้ฟรีหนึ่งชุดครับ”

อู๋เป่ยอืมหนึ่งที : “แปดหมื่นแปด ไม่เลว แล้วมีเหล้ารึเปล่า”

ฮวาเจี้ยนเฉิงไม่แสดงอาการโกรธเลย พูดด้วยรอยยิ้ม : “แน่นอน และเป็นเหล้าที่ดีที่สุดด้วย ราคาขวดละเจ็ดหมื่นแปดพันหยวนในตลาด”

อู๋เป่ย : “เอาสิบขวด”

สีหน้าของฮวาเจี้ยนเฉิงไม่เปลี่ยน : “ได้ เหล้า คุณอยากดื่มเท่าไหร่ก็ไม่มีปัญหา”

อู๋เป่ยหันไปพูดกับสวีจื่อเหยียนที่หน้าซีด : “ไป พวกเรากินมื้อใหญ่กัน”

เขารีบสตาร์ทรถ แล่นเข้าไปในร้านตี้อี๋จวี รถที่ติดขัดจึงเริ่มเคลื่อนตัวได้ ฮวาเจี้ยนเฉิงไล่ขอโทษลูกค้าระดับเศรษฐีที่โกรธเกรี้ยวทีละคน

อู๋เป่ยหยุดรถ พาสวีจื่อเหยียนเดินเข้าไปในโรงแรม

ผู้จัดการล็อบบี้ได้รับคำสั่งแล้ว เขายิ้มต้อนรับ พูด : “เชิญทั้งสองท่านไปนั่งในห้องวีไอพีหมายเลขหนึ่ง”

ทั้งคู่มาถึงห้องวีไอพีที่กว้างใหญ่ มีพื้นที่มากกว่าร้อยตารางเมตร ภายในห้องมีคนยืนอยู่สิบกว่าคน หัวหน้าคือชายหนวดเล็ก แต่งกายชุดยาวสีดำ กำลูกประคำในมือและกำลังเล่นมัน

สวีจื่อเหยียนซ่อนตัวหลังอู๋เป่ย แล้วพูดเสียงเบา : “แย่แล้ว พวกเราถูกหลอก”

อู๋เป่ยสีหน้าไม่เปลี่ยน พูดด้วยความสงบ : “หมายความว่ายังไง หลอกให้ฉันมาที่นี่ แล้วหาคนมาจัดการฉันเหรอ”

ชายหนวดเล็กพูดอย่างเย็นชา : “เมื่อกี้ตอนแกอยู่หน้าประตู ใช้ท่าทางบางอย่าง มองออกได้ว่าแกพอมีฝีมือ”

อู๋เป่ยพูดด้วยรอยยิ้ม : “แกสามารถมองออกได้ว่าฉันมีฝีมือ สายตาถือว่าใช้ได้”

ชายหนวดเล็กสีหน้ากลายเป็นเย็นชา : “ฉันดูจากท่าทางแก เหมือนเพิ่งเข้าสู่ลมปราณขั้นแรก มีฝีมือแค่นี้ กล้ามาที่นี่สร้างความวุ่นวายได้ยังไง ใครมอบความกล้านี้ให้แก”

อู๋เป่ย : “แกดูออกว่าฉันเพิ่งเริ่มฝึกลมปราณเหรอ”

ชายหนวดเล็กหัวเราะเยาะ : “แค่ดูครั้งแรกก็รู้แล้ว!”

อู๋เป่ยถามต่อ : “แล้วแกฝึกถึงขั้นไหนเหรอ”

ชายหนวดเล็กเงยหน้าภูมิใจ พูดด้วยน้ำเสียงที่เย่อหยิ่ง : “ลมปราณขั้นสาม!”

อู๋เป่ยแปลกใจ เข้าใจว่า ฝึกขั้นสามของจักรวาลหลัก ต้องยากกว่าของโลกห้าธาตุอย่างมาก คนนี้ที่ฝึกถึงลมปราณขั้นสาม ต้องไม่ธรรมดาแน่นอน

เพียงแต่ ต่อให้เป็นลมปราณขั้นสาม ฝีมือของเขายังไม่ถึงหนึ่งในพันของอู๋เป่ย แม้เขาจะเหลือพลังแค่หนึ่งส่วนสิบ ก็สามารถทำให้ชายหนวดเล็กกลายเป็นเศษฝุ่นได้

เห็นสีหน้าประหลาดใจของอู๋เป่ย ชายหนวดเล็กยิ่งภูมิใจมากขึ้น : “ยังไงล่ะ กลัวแล้วเหรอ”

อู๋เป่ยถอนหายใจ : “กลัวเหมือนกันนะ กลัวว่าฉันจะฆ่าแกตายซะก่อน”

ชายหนวดเล็กโกรธจัด ก้าวออกมาหนึ่งก้าวแล้วถีบออกไป พลังอัดกระแทกมา จากนั้นลูกน้องก็เข้ามา ชกเข้าที่อกหนึ่งหมัด

หมัดนี้เป็นหมัดที่นิยมใช้กันในโลกฆราสาส แข็งแกร่งมาก แต่ในสายตาอู๋เป่ย ดูเหมือนเด็กน้อยเต้นหมัดเล่น