ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2205

ฮวาเจี้ยนเฉิงพูด : “ก่อนหน้านี้ส่งออกไปแค่สองใบ แต่สองคนนั้นคนหนึ่งอยู่ในเมืองหลวง อีกคนอยู่ไกลถึงต่างประเทศ สองสามปีก็มาไม่ได้หนึ่งรอบ”

อู๋เป่ยพูด : “ได้ งั้นผมรับไว้แล้วกัน ต่อไปใครเอาบัตรนี้มา ก็เหมือนผมมาเอง”

ฮวาเจี้ยนเฉิงพูดทันที : “แน่นอนอยู่แล้ว บัตรนี้เป็นเหมือนสัญลักษณ์ของสถานะ ต่อให้ผมเจอเองก็ต้องเคารพอย่างนอบน้อม!”

อู๋เป่ยเก็บบัตรแล้วกำลังจะออกไป ฮวาเจี้ยนเฉิงรีบพูด : “เมื่อกี้คุณทำให้ยอดฝีมือที่ผมเชิญมาได้รับบาดเจ็บหนัก ตอนนี้ก็ถูกคนพาออกไปแล้ว เฮ้อ ที่แบบนี้ของผม ถ้าไม่มียอดฝีมือประจำอยู่ เดี๋ยวก็มีคนมาป่วนอีก คุณเก่งขนาดนี้ ไม่ทราบว่าจะช่วยผมสักพักได้ไหม”

อู๋เป่ยหรี่ตาลงเล็กน้อย : “คุณอยากให้ผมเฝ้าสถานที่ให้เหรอ”

ฮวาเจี้ยนเฉิงรีบโบกมือ : “ไม่กล้าไม่กล้า เพียงแต่หาคนเก่งเหมือนคุณไม่ได้จริง ๆ ผมแค่อยากขอร้องให้คุณช่วยเหลือสักหน่อย ผมยินดีตอบแทนอย่างงาม!”

อู๋เป่ยคิดอยู่ครู่หนึ่ง ตอนนี้เขาก็กำลังขัดสนเรื่องเงินพอดี จึงถามเขา : “คุณต้องใช้เวลานานแค่ไหนกว่าจะหายอดฝีมือคนใหม่มาได้”

ฮวาเจี้ยนเฉิง : “ได้ติดต่อไว้แล้ว อีกประมาณสิบวันน่าจะมาถึง”

อู๋เป่ยพูด : “งั้นผมจะอยู่ที่นี่สักสิบวัน”

ฮวาเจี้ยนเฉิงดีใจมาก : “เยี่ยมเลย! นี่เป็นเช็คห้าแสน ถือเป็นการขอบคุณเล็กน้อย”

อู๋เป่ยก็ไม่เกรงใจเขาเช่นกัน รับเช็คมาแล้วพูด : “อืม ผมจะกลับไปจัดการธุระก่อน ตอนเย็นจะกลับมา”

ฮวาเจี้ยนเฉิงพูด : “ได้ได้ เดินทางปลอดภัย!”

อู๋เป่ยเดินไปสองสามก้าว พูด : “ผมแซ่อู๋”

จากนั้นเขาก็ขับรถออกจากตี้อี๋จวีนั้น สวีจื่อเหยียนอึ้งไปเลย พูด : “บัตรวีไอพีระดับพรีเมียมเลยนะ ช่างมีอำนาจจริง ๆ ทำงานแค่สิบวัน ได้ตั้งห้าแสน เยี่ยมสุด ๆ!”

อู๋เป่ย : “จื่อเหยียน เธออยู่บ้านไหน เดี๋ยวพี่ไปส่ง”

สวีจื่อเหยียนได้เจอคนเก่งขนาดนี้ จะยอมแยกกันง่าย ๆ ได้ยังไง พูดทันที : “พี่อู๋ ฉันไม่กลับบ้าน ฉันอยากอยู่ช่วยพี่ทำงาน”

อู๋เป่ยเห็นว่าเธอไม่อยากไป จึงไม่ได้บังคับ พูด : “งั้นตามฉันไปเจอพวกเธอก่อนแล้วกัน”

ไม่นานพวกเขาก็กลับถึงบริษัท การไลฟ์สดจบไปแล้ว ซุนจื่อเหยียนกับเหยียนปิงกำลังพักผ่อน

“พรุ่งนี้พักไลฟ์จากโรงพยาบาลก่อน” เขาพูด

ซุนจื่อเหยียนตกใจ “ทำไมล่ะ”

อู๋เป่ยพูด : “เพราะสิบวันหลังจากนี้ฉันต้องไปพักที่ตี้อี๋จวี”

ซุนจื่อเหยียน : “ตี้อี๋จวีเหรอ ที่ที่มหาเศรษฐาชอบไปใช่ไหม พี่ไปทำอะไรที่นั่น”

อู๋เป่ย : “ไปดูแลสถานที่ จื่อเหยียน ช่วงนี้เธอย้ายไปไลฟ์ที่นั่นน่าจะดีนะ คนทั่วไปเขาอยากรู้ว่าคนรวยเขาใช้ชีวิตยังไง ถือเป็นช่องทางเจาะตลาดอีกแบบ”

ซุนจื่อเหยียนตาวาว : “จริงด้วย! ฉันจะไลฟ์ชีวิตหรูของเศรษฐีที่นั่น!ไอเดียดี!”

อู๋เป่ยมองไปที่เหยียนปิง ถาม : “ไลฟ์ของเหยียนปิงเป็นยังไงบ้าง”

พูดถึงเหยียนปิง ซุนจื่อเหยียนพูดด้วยรอยยิ้ม : “ก่อนปิดไลฟ์ ยอดผู้ชมทะลุล้าน เป็นสถิติใหม่ของวันเลย”

อู๋เป่ยพยักหน้า : “ดูท่าผลลัพธ์ของเพลงจะดีมาก”

เหยียนปิง : “พรุ่งนี้แฟน ๆ อยากฟังเพลงใหม่อีก”

อู๋เป่ย : “เพลงใหม่ไม่มีปัญหา ฉันมีเพลงพร้อมอยู่แล้ว”

เหยียนปิงมองเขาด้วยความตกใจ ถาม : “พี่แต่งเองทั้งหมดเหรอ”

อู๋เป่ย : “ไม่ใช่ แต่ฉันมีลิขสิทธิ์”

เหยียนปิงเงียบไปสักพัก พูด : “วันนี้ไลฟ์ได้เงินมากกว่าสองล้าน”

อู๋เป่ย : “สองล้านเหรอ ไม่เลว งั้นฉันขอแบ่งตามสัดส่วน หนึ่งล้านสี่แสนเป็นของฉัน”

ซุนจื่อเหยียนพูดด้วยรอยยิ้ม : “ไม่ต้องห่วง พี่อู๋ เงินของพี่ไม่มีขาดแน่นอน งั้นเอาเพลงใหม่มาให้ฉันก่อนเลย”

อู๋เป่ยไม่ค่อยสนใจเรื่องพวกนี้นัก พอสี่โมงกว่า เขาก็กลับไปที่ตี้อี๋จวีอีกครั้ง

ตี้อี๋จวียังคงเต็มไปด้วยแขกผู้มีฐานะ ฮวาเจี้ยนเฉิงจัดห้องชั้นดีให้เขา เป็นห้องเดิมที่ยอดฝีมือชายหนวดเล็กอาศัยอยู่ สภาพแวดล้อมยอดเยี่ยม และมีคนคอยดูแลอย่างดี

นอกจากนี้ สิ่งของเก่า ๆ ที่ถูกใช้โดยคนก่อนหน้าถูกเปลี่ยนใหม่หมด อย่างเช่น เก้าอี้ โซฟา และเตียง

อู๋เป่ยนั่งที่หน้าต่างชั้นสาม จิบชาเกรดโลละหมื่น มองออกไปเห็นผู้คนขวักไขว่

ทันใดนั้น วิทยุสื่อสารข้างตัวคนหนึ่งดังขึ้น เป็นเสียงฮวาเจี้ยนเฉิง : “คุณอู๋ ไม่ผิดจากที่คิด มีคนมาป่วนแล้ว!”

อู๋เป่ย : “อืม ผมจะลงไปเดี๋ยวนี้”

ที่ล็อบบี้ชั้นล่าง มีชายฉกรรจ์คนหนึ่ง กำลังด่าผู้จัดการใหม่อย่างโหดเหี้ยม ฮวาเจี้ยนเฉิงที่อยู่ไม่ไกลยืนมองเฉย ๆ ไม่เข้าไปยุ่ง

พออู๋เป่ยมาถึง เขาก็รีบเข้าไป พูด : “คุณอู๋ คนนี้เป็นยอดฝีมือที่เจ้าของเทียนเซี่ยจวีส่งมา ก็เป็นยอดฝีมือเช่นกัน”

อู๋เป่ยเดินเข้าไปหาชายฉกรรจ์คนนั้น กดไหล่ของเขาแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม : “คุยกันดี ๆ เถอะ พวกเราไปดื่มชากันข้างใน”

ชายร่างใหญ่คนนั้นร่างชาไปทั้งตัว เป็นเหมือนหุ่นเชิดของอู๋เป่ย ผู้ติดตามของชายร่างใหญ่รีบวิ่งตาม อู๋เป่ยพาเดินออกจากล็อบบี้ไปยังลานด้านหลัง ลูกน้องที่ตามมาด้วยก็วิ่งตาม แต่กลับไล่ไม่ทัน

ทันทีที่ถึงลาน อู๋เป่ยปล่อยมือ ชายร่างใหญ่ทรุดลงไปนั่งโดยตรง หลังจากนั้นมองเขาด้วยสายตาหวาดกลัว

อู๋เป่ยพูดอย่างไม่แยแส : “ชายหนวดเล็กคนเก่าที่นี่ไปแล้ว ตอนนี้ฉันรับหน้าที่ ถ้ายังกล้ามาก่อเรื่องอีก ฉันจะอัดพวกแกให้หมดสภาพ!”

แค่ลงมือแวบเดียวก็รู้แล้วว่าใครเหนือกว่า การลงมือของอู๋เป่ยเมื่อกี้ ทำให้ชายร่างใหญ่ตกใจ รีบพยักหน้า : “ขอโทษ! พวกเราจะรีบไปเดี๋ยวนี้!”

เมื่อเห็นว่าคนพวกนั้นไปแล้ว ฮวาเจี้ยนเฉิงก็หัวเราะ พูด : “‘เทียนเซี่ยจวีเป็นคู่แข่งหลักของตี้อี๋จวีของฉัน แต่รายได้ยังไม่ถึงหนึ่งในห้าของพวกเราเลยนะ พวกนั้นไม่มีทางยอมแน่ ๆ”

อู๋เป่ย : “เรื่องการแข่งขันธุรกิจของพวกคุณผมไม่ยุ่ง แต่ถ้ามาก่อเรื่องหรือใช้วิธีสกปรก ผมจะช่วยคุณจัดการให้เรียบร้อย!”

ฮวาเจี้ยนเฉิงยิ้มดีใจ : “ขอบคุณมาก!”