ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2210

ฮวาเจี้ยนเฉิงส่ายหัว“ไม่มีครับ ผมให้คนขุดลึกลงไปอีกสิบกว่าหลาแล้ว แต่ก็ไม่เจออะไรเพิ่มเติม”

อู๋เป่ยถาม“บ้านเกิดคุณอยู่ไกลจากที่นี่ไหม?”

ฮวาเจี้ยนเฉิง“ไม่ไกลครับ ขับรถชั่วโมงกว่า ๆ ก็ถึง”

อู๋เป่ยคิดอยู่ครู่หนึ่ง“หลังจบงานแลกเปลี่ยน คุณพาผมไปดูที่บ้านคุณหน่อยนะ”

ฮวาเจี้ยนเฉิงตอบ“ได้เลยครับ!”

อู๋เป่ยถามเขาอีก“ของชิ้นนี้ คุณตั้งใจจะขายเท่าไหร่?”

ฮวาเจี้ยนเฉิงยิ้ม“ผมไม่ค่อยรู้เรื่อง ตอนแรกตั้งใจจะขายสักพันล้านถึงสองพันล้าน คุณคิดว่าราคานี้สูงไปไหม?”

อู๋เป่ย“ไม่สูงครับ ถ้าคุณอยากขาย ผมให้คุณสองพันล้านได้เลย”

ฮวาเจี้ยนเฉิงยิ้มกว้าง“ถ้าคุณอยากซื้อก็เยี่ยมเลยครับ!”

ว่าแล้วเขาก็รีบนำคริสตัลสีน้ำเงินใส่กลับลงกล่อง แล้วยื่นให้กับอู๋เป่ย

อู๋เป่ยพูด“ตอนนี้ผมยังไม่มีเงินมากขนาดนั้น เดี๋ยวค่อยโอนให้คุณทีหลังนะ แล้วก็ หากในการซื้อของครั้งนี้ต้องใช้เงินสด ผมอาจจะต้องรบกวนให้คุณช่วยจ่ายล่วงหน้าก่อน”

ฮวาเจี้ยนเฉิงดีใจมาก รีบบอกว่า“ได้เลยครับ ถือเป็นเกียรติของผมที่ได้ช่วยคุณ!”

หลังจากเก็บกล่องเรียบร้อยแล้ว อู๋เป่ยกับฮวาเจี้ยนเฉิงก็ขับรถมุ่งหน้าไปยังสถานที่จัดงานแลกเปลี่ยนเซียน-ฆราวาส

งานแลกเปลี่ยนนี้จัดในอุทยานธรรมชาติแห่งหนึ่ง เพื่อรองรับงานในครั้งนี้ ทางอุทยานได้ประกาศปิดให้บริการสองวัน ตั้งแต่เมื่อวานก็ไม่อนุญาตให้บุคคลทั่วไปเข้าแล้ว

เมื่อมาถึงทางเข้างาน อู๋เป่ยเห็นผู้คนมากมายกำลังต่อแถวซื้อตั๋ว ปรากฏว่า การเข้าร่วมงานต้องซื้อตั๋ว และราคาก็ไม่ใช่ถูก ๆ

ตั๋วเข้างานแบ่งเป็นสามประเภท ได้แก่ตั๋วระดับหนึ่ง: เข้าทุกโซน รวมถึงโซนผู้ฝึกพลังยุทธ์ตั๋วระดับสอง: เข้าได้เฉพาะโซนทั่วไป ห้ามเข้าเขตแลกเปลี่ยนของผู้ฝึกพลังยุทธ์ตั๋วระดับสาม: เข้าได้แค่ขอบนอกของงานแน่นอนว่าตั๋วระดับหนึ่งแพงที่สุด ใบละห้าล้าน ซึ่งคนทั่วไปไม่กล้าซื้อ ส่วนคนรวยส่วนใหญ่ก็ไม่จำเป็นต้องใช้ ตั๋วระดับสองราคาใบละหนึ่งล้าน คนซื้อตั๋วประเภทนี้มีประมาณครึ่งหนึ่งของผู้ร่วมงาน ส่วนตั๋วระดับสามราคาใบละสามแสน ก็ยังมีคนซื้ออยู่จำนวนไม่น้อย

ฮวาเจี้ยนเฉิงจัดเต็ม ซื้อบัตรระดับหนึ่งมาสองใบ รวมเป็นเงินสิบล้าน

เมื่อลงทะเบียนเรียบร้อย ตั๋วระดับหนึ่งไม่ต้องต่อแถว สามารถเข้าทางพิเศษได้โดยตรง

หลังจากเดินผ่านซุ้มประตูชั่วคราวที่สร้างไว้ ก็มีหนุ่มน้อยคนหนึ่งในชุดเครื่องแบบเข้ามาต้อนรับ

หนุ่มน้อยคนนั้นยิ้มแล้วพูดว่า“สวัสดีครับคุณผู้ชายทั้งสอง ท่านถือบัตรระดับหนึ่ง ผมเป็นไกด์ประจำตัวของท่านครับ”

อู๋เป่ยพยักหน้าแล้วถาม“คุณชื่ออะไร?”

หนุ่มน้อยตอบ“ผมชื่อเจี่ยหูครับ ท่านผู้ชาย”

อู๋เป่ยถาม“เจี่ยหู งานแลกเปลี่ยนนี้กว้างไหม ถ้าจะเดินดูทั้งหมดต้องใช้เวลานานแค่ไหน?”

เจี่ยหูตอบ“ใหญ่มากครับ ถ้าจะเดินดูครบทุกจุด แล้วยังซื้อของด้วย อย่างน้อยต้องใช้เวลาสักเจ็ดถึงแปดชั่วโมงแน่นอน”

อู๋เป่ยถามต่อ“แล้วคุณรู้ไหมว่าแต่ละโซนขายอะไรกันบ้าง?”

เจี่ยหูยิ้ม“แน่นอนครับ ผมเดินเองมาสองรอบแล้ว แถมยังมีแผนที่ด้วย”

อู๋เป่ยพูด“งั้นพาเราไปดูโซนขายสมุนไพรด้านนอกก่อนแล้วกัน”

ด้วยพื้นที่กว้างขนาดนี้ อู๋เป่ยไม่คิดจะเดินครบทั้งหมด เขาตั้งใจว่าจะดูแค่สมุนไพรกับเตายาด้านนอกเท่านั้น

เจี่ยหูยิ้ม“ได้เลยครับ โซนขายสมุนไพรอยู่ทางนั้น เดี๋ยวผมพาท่านทั้งสองไป”

การมีเจี่ยหูเป็นไกด์ช่วยให้ง่ายขึ้นมาก อู๋เป่ยกับฮวาเจี้ยนเฉิงเดินตามหนุ่มน้อยไปประมาณสิบกว่านาที ก็ถึงลำธารสายหนึ่ง ริมลำธารมีชายหาดทรายละเอียดเรียบเนียน บริเวณนี้ตั้งแผงขายของเต็มไปหมด ซึ่งทั้งหมดเป็นสมุนไพร

ต้องเข้าใจก่อนว่า แค่ตั๋วระดับสามยังราคาแพงถึงสามแสน เพราะงั้นสมุนไพรที่วางขายตรงนี้ย่อมไม่ธรรมดา เป็นของที่หาไม่ได้ตามร้านขายยาทั่วไปแน่นอน

อู๋เป่ยมองไปรอบ ๆ ก็เห็นโสมป่า เห็ดหลินจือ และสมุนไพรอื่น ๆ มากมาย เขาเดินไปที่แผงแรก เห็นมีโสมป่าหลายต้นวางอยู่บนผ้าสีเหลือง ลักษณะเล็กเรียว

ชายคนนั้นรีบเก็บผ้าห่อแล้วเดินจากไปอย่างไว เหมือนกลัวอู๋เป่ยจะเปลี่ยนใจ

หลังเขาไป อู๋เป่ยเก็บผลไม้ลงกระเป๋า...แต่จริง ๆ แล้วแอบใส่ลงในถุงมิติ

ฮวาเจี้ยนเฉิงยังไม่เข้าใจอะไรนัก ก็เดินตามเงียบ ๆ

เดินต่อไปอีกประมาณร้อยเมตร อู๋เป่ยก็หยุดอีกครั้ง ครั้งนี้เขาเห็นรากโสมใหญ่ขนาดเท่าแขนเด็ก สั้นแต่สมบูรณ์ มีเกสรสีทองจาง ๆ บนราก และส่งกลิ่นหอมบางเบา

ผู้ขายเป็นชายวัยกลางคน แต่งตัวดี นั่งอ่านหนังสืออยู่บนเก้าอี้เตี้ย สูบบุหรี่ไปด้วย

รากโสมมีแค่หัวเดียว อู๋เป่ยหยิบขึ้นมาดู แล้วประเมินว่าเป็นยาอายุวัฒนะแห่งวิญญาณระดับสอง ซึ่งเกิดจากโสมป่ากลายพันธุ์ เขาไม่แน่ใจว่าผู้ขายจะรู้หรือเปล่า

เขาถาม“บอส โสมนี้ขายยังไง อายุเท่าไหร่แล้ว?”

ชายคนนั้นตอบโดยไม่เงยหน้า“สามสิบล้าน ไม่ลดราคา เรื่องอายุน่ะ คนรู้ก็ย่อมรู้”

อู๋เป่ยคิดอยู่ไม่กี่วินาที แล้วพูด“โอเค ผมซื้อ”

ฮวาเจี้ยนเฉิงรีบจ่ายเงิน ส่วนอู๋เป่ยก็เก็บโสมใส่ถุงเรียบร้อย

หลังซื้อเสร็จ ฮวาเจี้ยนเฉิงถาม“คุณอู๋ เดี๋ยวผมควรซื้ออะไรดีครับ?”

อู๋เป่ยยิ้ม“โสมต้นนี้แหละใช้ได้ ผมซื้อให้คุณ”

ฮวาเจี้ยนเฉิงตาเป็นประกาย“จริงเหรอครับ!? งั้นมันช่วยยืดอายุได้ไหม?”

อู๋เป่ย“ได้แน่นอน เดี๋ยวผมจะเอาไปปรุงเป็นยาสำหรับคุณ กินแล้วคุณจะมีอายุยืนถึงสองร้อยปีแบบไม่มีปัญหาเลย”

ฮวาเจี้ยนเฉิงดีใจสุด ๆ รีบพูด“ขอบคุณมากครับคุณอู๋!”