ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2210

ฮวาเจี้ยนเฉิงส่ายหัว“ไม่มีครับ ผมให้คนขุดลึกลงไปอีกสิบกว่าหลาแล้ว แต่ก็ไม่เจออะไรเพิ่มเติม”

อู๋เป่ยถาม“บ้านเกิดคุณอยู่ไกลจากที่นี่ไหม?”

ฮวาเจี้ยนเฉิง“ไม่ไกลครับ ขับรถชั่วโมงกว่า ๆ ก็ถึง”

อู๋เป่ยคิดอยู่ครู่หนึ่ง“หลังจบงานแลกเปลี่ยน คุณพาผมไปดูที่บ้านคุณหน่อยนะ”

ฮวาเจี้ยนเฉิงตอบ“ได้เลยครับ!”

อู๋เป่ยถามเขาอีก“ของชิ้นนี้ คุณตั้งใจจะขายเท่าไหร่?”

ฮวาเจี้ยนเฉิงยิ้ม“ผมไม่ค่อยรู้เรื่อง ตอนแรกตั้งใจจะขายสักพันล้านถึงสองพันล้าน คุณคิดว่าราคานี้สูงไปไหม?”

อู๋เป่ย“ไม่สูงครับ ถ้าคุณอยากขาย ผมให้คุณสองพันล้านได้เลย”

ฮวาเจี้ยนเฉิงยิ้มกว้าง“ถ้าคุณอยากซื้อก็เยี่ยมเลยครับ!”

ว่าแล้วเขาก็รีบนำคริสตัลสีน้ำเงินใส่กลับลงกล่อง แล้วยื่นให้กับอู๋เป่ย

อู๋เป่ยพูด“ตอนนี้ผมยังไม่มีเงินมากขนาดนั้น เดี๋ยวค่อยโอนให้คุณทีหลังนะ แล้วก็ หากในการซื้อของครั้งนี้ต้องใช้เงินสด ผมอาจจะต้องรบกวนให้คุณช่วยจ่ายล่วงหน้าก่อน”

ฮวาเจี้ยนเฉิงดีใจมาก รีบบอกว่า“ได้เลยครับ ถือเป็นเกียรติของผมที่ได้ช่วยคุณ!”

หลังจากเก็บกล่องเรียบร้อยแล้ว อู๋เป่ยกับฮวาเจี้ยนเฉิงก็ขับรถมุ่งหน้าไปยังสถานที่จัดงานแลกเปลี่ยนเซียน-ฆราวาส

งานแลกเปลี่ยนนี้จัดในอุทยานธรรมชาติแห่งหนึ่ง เพื่อรองรับงานในครั้งนี้ ทางอุทยานได้ประกาศปิดให้บริการสองวัน ตั้งแต่เมื่อวานก็ไม่อนุญาตให้บุคคลทั่วไปเข้าแล้ว

เมื่อมาถึงทางเข้างาน อู๋เป่ยเห็นผู้คนมากมายกำลังต่อแถวซื้อตั๋ว ปรากฏว่า การเข้าร่วมงานต้องซื้อตั๋ว และราคาก็ไม่ใช่ถูก ๆ

ตั๋วเข้างานแบ่งเป็นสามประเภท ได้แก่ตั๋วระดับหนึ่ง: เข้าทุกโซน รวมถึงโซนผู้ฝึกพลังยุทธ์ตั๋วระดับสอง: เข้าได้เฉพาะโซนทั่วไป ห้ามเข้าเขตแลกเปลี่ยนของผู้ฝึกพลังยุทธ์ตั๋วระดับสาม: เข้าได้แค่ขอบนอกของงานแน่นอนว่าตั๋วระดับหนึ่งแพงที่สุด ใบละห้าล้าน ซึ่งคนทั่วไปไม่กล้าซื้อ ส่วนคนรวยส่วนใหญ่ก็ไม่จำเป็นต้องใช้ ตั๋วระดับสองราคาใบละหนึ่งล้าน คนซื้อตั๋วประเภทนี้มีประมาณครึ่งหนึ่งของผู้ร่วมงาน ส่วนตั๋วระดับสามราคาใบละสามแสน ก็ยังมีคนซื้ออยู่จำนวนไม่น้อย

ฮวาเจี้ยนเฉิงจัดเต็ม ซื้อบัตรระดับหนึ่งมาสองใบ รวมเป็นเงินสิบล้าน

เมื่อลงทะเบียนเรียบร้อย ตั๋วระดับหนึ่งไม่ต้องต่อแถว สามารถเข้าทางพิเศษได้โดยตรง

หลังจากเดินผ่านซุ้มประตูชั่วคราวที่สร้างไว้ ก็มีหนุ่มน้อยคนหนึ่งในชุดเครื่องแบบเข้ามาต้อนรับ

หนุ่มน้อยคนนั้นยิ้มแล้วพูดว่า“สวัสดีครับคุณผู้ชายทั้งสอง ท่านถือบัตรระดับหนึ่ง ผมเป็นไกด์ประจำตัวของท่านครับ”

อู๋เป่ยพยักหน้าแล้วถาม“คุณชื่ออะไร?”

หนุ่มน้อยตอบ“ผมชื่อเจี่ยหูครับ ท่านผู้ชาย”

อู๋เป่ยถาม“เจี่ยหู งานแลกเปลี่ยนนี้กว้างไหม ถ้าจะเดินดูทั้งหมดต้องใช้เวลานานแค่ไหน?”

เจี่ยหูตอบ“ใหญ่มากครับ ถ้าจะเดินดูครบทุกจุด แล้วยังซื้อของด้วย อย่างน้อยต้องใช้เวลาสักเจ็ดถึงแปดชั่วโมงแน่นอน”

อู๋เป่ยถามต่อ“แล้วคุณรู้ไหมว่าแต่ละโซนขายอะไรกันบ้าง?”

เจี่ยหูยิ้ม“แน่นอนครับ ผมเดินเองมาสองรอบแล้ว แถมยังมีแผนที่ด้วย”

อู๋เป่ยพูด“งั้นพาเราไปดูโซนขายสมุนไพรด้านนอกก่อนแล้วกัน”

ด้วยพื้นที่กว้างขนาดนี้ อู๋เป่ยไม่คิดจะเดินครบทั้งหมด เขาตั้งใจว่าจะดูแค่สมุนไพรกับเตายาด้านนอกเท่านั้น

เจี่ยหูยิ้ม“ได้เลยครับ โซนขายสมุนไพรอยู่ทางนั้น เดี๋ยวผมพาท่านทั้งสองไป”

การมีเจี่ยหูเป็นไกด์ช่วยให้ง่ายขึ้นมาก อู๋เป่ยกับฮวาเจี้ยนเฉิงเดินตามหนุ่มน้อยไปประมาณสิบกว่านาที ก็ถึงลำธารสายหนึ่ง ริมลำธารมีชายหาดทรายละเอียดเรียบเนียน บริเวณนี้ตั้งแผงขายของเต็มไปหมด ซึ่งทั้งหมดเป็นสมุนไพร

ต้องเข้าใจก่อนว่า แค่ตั๋วระดับสามยังราคาแพงถึงสามแสน เพราะงั้นสมุนไพรที่วางขายตรงนี้ย่อมไม่ธรรมดา เป็นของที่หาไม่ได้ตามร้านขายยาทั่วไปแน่นอน

อู๋เป่ยมองไปรอบ ๆ ก็เห็นโสมป่า เห็ดหลินจือ และสมุนไพรอื่น ๆ มากมาย เขาเดินไปที่แผงแรก เห็นมีโสมป่าหลายต้นวางอยู่บนผ้าสีเหลือง ลักษณะเล็กเรียว