ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2231

เมื่อมาถึงระดับนี้ อู๋เป่ยก็รู้ได้ทันทีว่าตัวเขาสามารถเริ่มฝึกตนขั้นซ่อนระดับพลังได้แล้ว การฝึกตนในระดับนี้จะช่วยเสริมสร้าง ทารกพลังลับ ให้แข็งแกร่งถึงขีดสุดและได้รับการยกระดับ!

วิชานี้เรียกว่าวิชาเก้ารอบหลอมทารกซึ่งทารกพลังลับในแต่ละรอบจะมีความแข็งแกร่งเพิ่มขึ้นมหาศาล รอบที่สาม สามารถฆ่าทารกพลังลับธรรมดาได้ในพริบตา รอบที่สี่ หนึ่งในหมื่นคน รอบที่ห้าหนึ่งในร้อยปี รอบที่หก ยากจะเจอในพันปี รอบที่เจ็ด หมื่นปีก็ไม่มี รอบที่แปด ไม่มีในอดีตกาล รอบที่เก้า จะไม่มีอีกในภายหน้า!

แต่ละรอบของวิชานี้จำเป็นต้องใช้วัตถุดิบที่หายากยิ่ง ยกตัวอย่างเช่น รอบแรกต้องใช้สมุนไพรจาก จักรวาลแท้มากมาย ซึ่งอู๋เป่ยเองก็ยังรวบรวมไม่ครบ

เพื่อให้ฝึกตนได้ อู๋เป่ยจึงตัดสินใจเดินทางไปยัง “แดนจิ่วหยาง เพื่อหาซื้อโอสถ และตั้งใจว่าจะซื้อยาสำหรับรอบ 1 ถึง 3 ให้ครบภายในครั้งเดียว

แดนจิ่วหยางตั้งอยู่ทางตะวันออกของโลกห้าธาตุ กลางมหาสมุทรอันเวิ้งว้าง เป็นสถานที่ลับมาก มีเพียงผู้มีวาสนาเท่านั้นที่สามารถพบเจอและเข้าสู่แดนนี้ได้

ไม่มีใครรอบตัวอู๋เป่ยเคยไปที่แดนจิ่วหยาง เขาจึงต้องหาข่าวด้วยตนเอง

ที่ชายทะเล มีประเทศหนึ่งชื่อว่า “ประเทศสี่ทะเลเมืองหลวงของประเทศนี้ห่างจากชายฝั่งไม่กี่ร้อยลี้ ชื่อว่าไห่ตู”

ไห่ตูมีประชากรหลายล้านคน และหากนับรวมเมืองบริวารรอบ ๆ ก็คาดว่ามีคนอยู่เกินหนึ่งร้อยล้านคน

ไห่ตูรุ่งเรืองก็เพราะที่นี่มีตลาดทะเลใหญ่ซึ่งจัดขึ้นทุก 7 วันมีพ่อค้าจากทะเลมารวมตัวกันขายของมากมาย บรรยากาศคึกคักสุดขีด

อู๋เป่ยพักที่โรงเตี๊ยมหรูระดับพิเศษในเมืองไห่ตู โรงเตี๊ยมแห่งนี้รับเฉพาะเงินเซียนคนธรรมดาไม่สามารถจ่ายได้ ห้องพักแต่ละห้องมี ค่ายกล ที่สามารถเชื่อมต่อกับจักรวาลแท้ สามารถดูดพลังและเพิ่มระดับพลังยุทธ์ของผู้พักอาศัยได้โดยตรง ราคาพักคืนละหนึ่งเงินเซียน

หลังจ่ายเงินและเพิ่งนั่งลงได้ไม่นาน ก็มีเสียงเคาะประตู เมื่อเปิดออกมา เป็นชายในชุดเจ้าของร้าน เดินเข้ามาและกล่าวอย่างนอบน้อมว่า:

“คุณชาย ขอโทษที่รบกวนขอรับ”

อู๋เป่ยถามว่า “มีอะไร?”

ชายผู้นั้นยิ้มและกล่าว “ทางร้านมีตั๋วผ่านทางเข้าสู่แดนจิ่วหยาง ท่านต้องการหรือไม่?”

อู๋เป่ยรู้สึกแปลกใจ ถามว่า “เจ้ารู้ได้อย่างไรว่าข้าจะไปแดนจิ่วหยาง?”

ชายคนนั้นหัวเราะเบา ๆ แล้วตอบว่า “ก็ง่ายมาก ท่านพักที่โรงเตี๊ยมของข้า แสดงว่ามีเงินและมีฐานะ ส่วนใหญ่แล้วแขกแบบท่านมักจะไปจิ่วหยาง ข้าเลยถามไว้ก่อนถามสิบคนอย่างน้อยก็มีแปดคนที่ไปแน่นอน”

อู๋เป่ยกล่าว “ไม่ใช่ว่าต้องอาศัยวาสนาเพื่อเข้าสู่แดนจิ่วหยางหรือ? แล้วตั๋วของเจ้าจะใช้ได้แน่หรือ?”

ชายคนนั้นยิ้มอีกครั้ง “ก็แค่คำพูดเท่านั้น ความจริงเส้นทางเข้าสู่จิ่วหยางถูกผูกขาดโดยพรรคใหญ่ ผู้ที่อยากเข้าไปต้องจ่ายเงินผ่านทาง ร้านของข้าช่วยขายตั๋วให้พวกเขาเท่านั้นเอง”

อู๋เป่ยถาม “แค่มีตั๋ว ก็สามารถผ่านเข้าไปได้เลย?”

“แน่นอน”

“ราคาเท่าไหร่?”

“ใบละห้าหมื่นเงินเซียน”

อู๋เป่ยขมวดคิ้ว “ห้าหมื่น? แพงไปไหม!”

“และหนึ่งใบ เข้าคนเดียวเท่านั้น”