ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2232

อู๋เป่ยเดินมาถึงแผงขายของแผงหนึ่ง พบว่าสิ่งที่วางขายอยู่นั้นเป็นเพียงวัชพืชจากจักรวาลหลัก (เจิ้นตั้น) เท่านั้น ทว่าแม้เป็นเพียงวัชพืช กลับแผ่กลิ่นอายพลังออกมารุนแรง ทำให้รู้สึกได้ถึงพลังวิญญาณอย่างรุนแรง คนท้องถิ่นส่วนใหญ่แยกไม่ออกว่านี่คือหญ้าธรรมดาหรือสมุนไพร

เมื่อเห็นว่าอู๋เป่ยสนใจสมุนไพรของตน พ่อค้าแผงลอยก็ยิ้มแล้วพูดว่า “ท่านดูเถอะ ของข้าทั้งหมดเป็นสมุนไพรชั้นดี ราคาก็ถูก เพียงต้นละ 50 เเงินเซียนเท่านั้น”

อู๋เป่ยคิดในใจว่า “ห้าสิบสตางค์ข้ายังไม่อยากเสีย!” เขาจึงพยักหน้าเล็กน้อยแล้วเดินต่อไปตามทางในแผงขายของ แถวนี้แทบไม่มีสมุนไพรวิญญาณของจริงเลย ส่วนใหญ่เป็นเพียงวัชพืชหรือดอกไม้ผลไม้ธรรมดา

เขาเดินจากต้นแถวไปถึงท้ายแถว แม้จะพบสมุนไพรบางชนิด แต่ก็ธรรมดาเกินไป ไม่ได้เข้าตาเขาเลย อู๋เป่ยเริ่มผิดหวัง คิดว่าที่นี่คงไม่มีสมุนไพรระดับสูงเลย มาที่นี่ก็แค่เสียเวลาเปล่า

ขณะเดินกลับ เขาเลือกเดินอีกเส้นทางหนึ่ง สองข้างยังคงเต็มไปด้วยแผงขายหญ้าและดอกไม้ทั่วไป เดินไปได้ครึ่งทาง เขาได้กลิ่นหอมแปลก ๆ ทำให้หยุดเดินและเริ่มมองหาต้นตอของกลิ่น จนพบว่าเป็นกลิ่นที่มาจากแผงลอยห่างออกไปสองซอย

เขากระโดดเบา ๆ ไปยังแผงนั้น พบว่ามีคนสิบกว่าคนยืนต่อรองราคากับพ่อค้าอยู่ อู๋เป่ยมองแวบเดียวก็พบว่าท่ามกลางกองวัชพืช มีดอกไม้สีทองอยู่หนึ่งต้น มีกลิ่นหอมรุนแรง ไม่มีใบ มีเพียงลำต้นขนาดนิ้วมือ พร้อมลายสีทองจาง ๆ พาดอยู่

เขาคว้าหยิบวัชพืชรวมถึงดอกไม้นั้นขึ้นมาหนึ่งกำมือ แล้วถาม “เจ้าของร้าน กำนี้เท่าไร?”

พ่อค้าเหลือบมองแวบหนึ่ง ตอบว่า “พันเดียวพอ”

อู๋เป่ยว่า “ข้าซื้อเยอะ ลดให้หน่อย ห้าร้อยได้ไหม?”

พ่อค้าแสร้งทำเป็นลังเล ก่อนจะยอมขายให้ในราคา 500 เงินเซียน

อู๋เป่ยเก็บดอกไม้ใส่แหวนเก็บสมบัติ แล้วเดินต่อ แต่ก็ไม่เจอสมุนไพรวิญญาณอื่นที่เข้าตาอีกเลย

เขาเดิมทีคิดจะกลับ แต่เพราะดอกไม้ต้นนั้นทำให้เกิดความสนใจอีกครั้ง จึงตัดสินใจขึ้นชั้นสองดู

ตามประสบการณ์ของเขา ดอกไม้ต้นนั้นน่าจะเป็นสมุนไพรระดับสิบ ซึ่งสามารถแปลงร่างได้ และไม่อาจถูกค้นพบง่าย กลิ่นหอมของมันแม้ดูธรรมดา แต่ก็ซ่อนฤทธิ์ยาไว้ ไม่อาจหลอกจมูกของเขาได้

เพื่อขึ้นชั้นสอง เขาต้องจ่ายค่าเข้าหนึ่งพันเงินเซียน เขาไม่พูดมาก ยอมจ่ายและขึ้นไป

บนชั้นสองมีแผงขายของน้อยกว่าชั้นแรกถึง 80% แม้ยังมีของปลอมมากมาย แต่ก็มีสมุนไพรจริงให้เห็นเยอะขึ้น เขาเลือกซื้อสมุนไพรวิญญาณได้หลายสิบต้น ราคาตั้งแต่ไม่กี่ร้อยจนถึงไม่กี่หมื่นเงินเซียน สมุนไพรที่ดีที่สุดที่เขาได้คือระดับสี่

จากนั้นเขาก็ขึ้นไปชั้นสาม โดยต้องจ่ายอีกสามพันเงินเซียน

ชั้นสามมีแผงขายเพียงร้อยกว่าแผง กระจายกันไปทั่ว ผู้คนก็ไม่มาก เพราะไม่ค่อยมีใครอยากจ่ายถึงห้าพันเงินเซียนเพียงเพื่อดูของ

เมื่อเดินดูได้ไม่กี่แผง อู๋เป่ยเห็นแผงหนึ่งวางหัวพืชคล้ายขิงที่มีตาเริ่มงอก

พอเห็นอู๋เป่ยเดินเข้ามา พ่อค้าผู้ซบเซามานานก็รีบต้อนรับ “สหาย นี่คือสมุนไพรจากเจิ้นตั้นเอากลับไปใส่น้ำ สามห้าวันก็แตกใบออกดอกแล้ว”

อู๋เป่ยรู้สึกแปลก จึงใช้ดวงตาแห่งมิติส่องดู พบว่าภายในหัวพืชนั้นมีมิติย่อยถึง 21 มิติ แต่ละมิติมีพลังยาต่างกันอยู่!

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นสมุนไพรมีมิติในตัว แม้แต่สมุนไพรระดับสิบก็ยังไม่มีคุณสมบัตินี้

เขาจึงแสร้งถาม “นี่มันขิงไม่ใช่หรือ? ขายเท่าไหร่หน่วยน้ำหนัก?”

พ่อค้าหัวเราะ “ท่านล้อเล่นแล้ว นี่ไม่ใช่ขิง นี่คือดอกไม้แห่งพลังวิญญาณแท้”