ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2233

อู๋เป่ยถามว่า “ถ้าข้าไม่ขาย เจ้าจะไม่ให้ข้าออกไปจากที่นี่อย่างปลอดภัยอย่างนั้นหรือ?”

ชายชราเพียงแค่หัวเราะ “เฮ่ เฮ่” โดยไม่ตอบตรง ๆ แต่ชัดเจนว่าถ้าไม่ขายโสมในราคาต่ำให้เขา ก็อย่าหวังจะรอดออกไปจากที่นี่ได้!

อู๋เป่ยพยักหน้าเบา ๆ “ข้าไม่มีคุณสมบัติอะไรมาก แต่เรื่องกล้านี่ล่ะ ข้าไม่แพ้ใคร ถ้าเจ้าไม่กลัวตาย ก็ลองเข้ามาเล่นกับข้าดูสิ” พูดจบเขาก็หันหลังเดินจากไป

เมื่อออกจากตลาดใหญ่ เขาจงใจเลือกเดินไปยังเส้นทางที่ไม่มีผู้คน ไม่นาน ชายชราก็ตามมาพร้อมกับผู้ติดตามสองคน ซึ่งต่างก็เป็นยอดฝีมือระดับขั้นลี้ลับ ชั้นที่เจ็ด ทำให้ชายชราเต็มเปี่ยมด้วยความมั่นใจ เขาหัวเราะเยาะ “ข้าพูดไว้แล้ว ข้าทำจริง ตอนนี้ เจ้าจะไม่ได้แม้แต่ห้าพันเงินเซียน แถมยังจะต้องเสียชีวิตด้วย!”

อู๋เป่ยตอบ “ข้าจะไม่ฆ่าเจ้าก็ได้ แต่เจ้าต้องจ่ายเงินเพื่อแลกชีวิตมา เจ้าท่าทางโอ้อวดขนาดนี้ คงโกยเงินจากคนอื่นมาไม่น้อยสินะ เอาออกมาให้หมด!”

ชายชราอึ้ง จากนั้นก็โกรธจัด “เจ้าพูดบ้าอะไร? คิดจะปล้นเงินข้า? เจ้ามีพลังขนาดนั้นเหรอ? ฆ่ามันก่อนเลย!”

สองยอดฝีมือพุ่งเข้าใส่ทันที ทว่าไม่ทันถึงตัวอู๋เป่ย ก็ถูกพลังลึกลับบางอย่างกดลงจากด้านบน

“โครม!”

ทั้งคู่ถูกกดจนจมลงในพื้น ไม่สามารถหายใจได้ และสลบไปในที่สุด

อู๋เป่ยตบหน้าชายชราจนจิตวิญญาณแทบหลุด ร่วงลงนั่งกองกับพื้น

“เอาเงินมา!” อู๋เป่ยพูดเสียงเย็น เขาไม่กลัวถูกปล้น แต่กลับจะย้อนกลับไปปล้นทุกอย่างคืน

ชายชราที่แท้เป็นพ่อตาของหัวหน้าตระกูลใหญ่ที่ควบคุมเมืองทะเลนี้ ด้วยความมีเส้นสายจึงทำตัวกร่าง กดขี่ชาวบ้านจนเป็นนิสัย วันนี้โชคร้าย เจอกับอู๋เป่ยที่เก่งกว่า

“ท่าน… ข้ามองคนไม่ออก ไม่รู้ว่าท่านคือยอดฝีมือ” ชายชรารีบเปลี่ยนน้ำเสียงอ่อนลงทันที

“เพียะ!” อู๋เป่ยตบไปอีกฉาด “ไม่เข้าใจหรือ? ข้าบอกให้เจ้าเอาเงินมา!”

ชายชราเริ่มร้อนรน “อย่ารุนแรงนักเลย ข้ามีลูกเขยเป็นเจ้านายใหญ่ของเมืองนี้ ถ้าเจ้ากล้าแตะข้า เขาจะไม่ปล่อยเจ้าไว้แน่!”

“กร๊อบ!” อู๋เป่ยบีบไหล่ซ้ายของเขาจนกระดูกหัก “แล้วไง? ก่อนเขาจะมา ข้าฆ่าเจ้าทิ้งไปก่อนก็ได้!”

ชายชราเจ็บจนน้ำตาน้ำมูกไหลพราก ร้องไห้ “ข้าให้ก็ได้ อย่าทำร้ายข้าเลย!” แล้วก็ยอมส่งแหวนเก็บสมบัติออกมา

อู๋เป่ยตรวจดูในแหวน พบว่าในนั้นมีเงินเซียนกว่า สามล้าน และสมุนไพรวิญญาณอีกมากมาย

เขาอึ้ง “ดูท่าจะปล้นชาวบ้านมาน่าดูเลยนะเจ้า”

ชายชราว่า “แค่แบ่งเศษจากลูกเขยเท่านั้น ลูกเขยข้ายังโกงยิ่งกว่าข้าอีก”

อู๋เป่ยสนใจขึ้นมาทันที “แล้วลูกเขยเจ้าคือใคร ถึงผูกขาดทั้งเมืองทะเลนี้ได้?”

ชายชราตอบ “เขาคือประมุขแห่งนิกายเซียนทะเล”

อู๋เป่ยคิดถึงพวกที่เก็บค่าเข้าเมือง “พวกที่ขายตั๋วผ่านทาง ก็เป็นคนนิกายเซียนทะเล?”

ชายชราพยักหน้า “ใช่ เป็นพวกเดียวกัน”

อู๋เป่ยถามต่อ “แล้วลูกเขยเจ้ามีพลังยุทธ์ระดับไหน?”

ชายชราว่า “เป็นประมุขย่อมไม่ธรรมดา เขาอยู่ในขั้น พลังแห่งความรอบรู้ ระดับห้า”

อู๋เป่ยลูบคางนิด ก่อนจะใช้วิชาอย่างหนึ่งสะกดจิตชายชรากับผู้ติดตามทั้งสอง และรักษาบาดแผลให้ทั้งหมด เพื่อไม่ให้เป็นพิรุธ

หลิ่วซานเซี่ยง ปรากฏตัวขึ้นแล้วหัวเราะ “คุณชาย ท่านจะเล่นงานนิกายเซียนทะเลแล้วสินะ?”