ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2239

ตอนนี้ หญิงสาวค่อยแนะนำตัวเอง เธอชื่อเหวินเหรินจื่ออี บ้านอยู่ในเมืองไป๋ซวง พ่อของเธอถือเป็นบุคคลมีชื่อเสียงคนหนึ่งในเมือง

เมื่ออาการบาดเจ็บของเธอดีขึ้นบ้าง อู๋เป่ยก็เดินทางไปยังเมืองไป๋ซวงกับเหวินเหรินจื่ออี

เมืองไป๋ซวงสร้างอยู่บนภูเขาใหญ่ลูกหนึ่ง

เพราะอยู่ที่ระดับที่สูง เมืองทั้งเมืองจึงถูกปกคลุมด้วยน้ำค้างแข็งและหิมะตลอดปี มองจากไกล ๆ เหมือนผืนหิมะขาวโพลนไปทั่ว

เมื่อมองเห็นเมืองไป๋ซวงจากระยะไกล อู๋เป่ยรู้สึกแปลกใจ ถามว่า “คุณเหวินเหริน เมืองไป๋ซวงนี้รอบข้างมีที่ราบมากมาย ทำไมถึงสร้างเมืองบนภูเขา แทนที่จะสร้างในที่ราบ”

เหวินเหรินจื่ออีตอบว่า “คุณชายสายตาเฉียบแหลมจริง ๆ มองเห็นปัญหาได้ในทันที ที่ราบเบื้องล่างนั้น แม้ดูอุดมสมบูรณ์ แต่จริง ๆ แล้ว ทุก ๆ สักหลายสิบปีถึงร้อยปี จะมีน้ำป่าไหลหลากครั้งหนึ่ง น้ำป่านั้นน่ากลัวมาก สามารถก่อคลื่นสูงหลายร้อยจั้ง ต่อให้เป็นเมืองใหญ่แค่ไหนก็ไม่รอด ภายหลัง ผู้คนจึงตัดสินใจสร้างเมืองกลางภูเขาแทน เพื่อหลีกเลี่ยงภัยจากน้ำป่า”

อู๋เป่ยพยักหน้า “ที่แท้เป็นเช่นนี้เอง ฉันดูแล้วเมืองไป๋ซวงก็ไม่ได้ใหญ่นัก”

เหวินเหรินจื่ออี “ใช่ค่ะ ประชากรในเมืองก็มีราวแค่หนึ่งแสนคน แท้จริงแล้ว คนในเมืองส่วนใหญ่ ก็คือครอบครัวและญาติของศิษย์สำนักเซวี่ยเตา”

อู๋เป่ย “บริเวณนี้เป็นเขตของสำนักเซวี่ยเตาอย่างนั้นเหรอ งั้นหนองบึงที่คุณบุกเข้าไปก็เป็นของสำนักนี้เหมือนกัน”

เหวินเหรินจื่ออีพยักหน้า “คุณชาย เรื่องในหนองบึงอย่าเอ่ยถึงอีกเลย หากมีคนนอกได้ยิน พวกเราจะลำบากเอาได้”

อู๋เป่ย “เช่นนั้นเล่าให้ฉันฟังเกี่ยวกับสำนักเซวี่ยเตาหน่อย สำนักนี้มีศิษย์มากแค่ไหน ผู้มีพลังสูงสุดอยู่ในระดับใดของพลังแห่งความรอบรู้”

เหวินเหรินจื่ออี “ผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในสำนักเซวี่ยเตา น่าจะเป็นบรรพบุรุษเซวี่ยเตา พลังบำเพ็ญของท่านสูงส่งมาก ว่ากันว่าได้เปิด ทางเทพแล้ว”

ประตูเทพ คือขั้นหลังสุดของระดับพลังแห่งความรอบรู้ สูงกว่าระดับแดนทารกศักดิ์สิทธิ์ถึงสองขั้น เมื่อเปิดประตูเทพแล้ว ทารกศักดิ์สิทธิ์ก็จะสามารถวิวัฒน์ กลายเป็นสิ่งที่ทรงพลังและลึกล้ำยิ่งขึ้น

อู๋เป่ย “แท้จริงแล้วเป็นผู้ที่อยู่ในระดับแดนทางเทพ เช่นนี้ สำนักเซวี่ยเตาก็ถือว่าเป็นพรรคพวกที่แข็งแกร่งอย่างแท้จริง”

เหวินเหรินจื่ออี “ใช่ค่ะ สำนักเซวี่ยเตามีศิษย์อยู่สามพันคน ในหมู่ศิษย์หัวกะทิ ยังมีหลายคนที่อยู่ในระดับพลังแห่งความรอบรู้ ส่วนผู้อาวุโสของสำนัก ยิ่งแข็งแกร่งยิ่งกว่า บางคนยังอยู่ในระดับแดนทารกศักดิ์สิทธิ์ด้วยซ้ำ”

อู๋เป่ยพยักหน้า “สามารถยึดครองพื้นที่กว้างใหญ่ขนาดนี้ พลังย่อมไม่ธรรมดาแน่นอน”

เมื่อมาถึงในเมือง ระหว่างทางมีหลายคนทักทายเหวินเหรินจื่ออี ไม่นาน ทั้งสองก็มาถึงบ้านพักขนาดใหญ่หลังหนึ่ง เมื่อเข้าไปในโถงรับแขก เหวินเหรินจื่ออีก็สั่งคนใช้ให้นำน้ำชามาเสิร์ฟ

อู๋เป่ย “คุณเหวินเหริน ดูเหมือนว่าบ้านของพวกคุณ จะมีชื่อเสียงมากในเมืองไป๋ซวง”

เหวินเหรินจื่ออี “ไม่ถึงขนาดนั้นค่ะ ปู่ของฉันเคยเป็นศิษย์หัวกะทิของสำนักเซวี่ยเตา เสียดายที่ภายหลังได้เสียชีวิตไป ครอบครัวของเราจึงเริ่มเสื่อมถอย มาถึงรุ่นพ่อฉัน แม้จะพยายามบำเพ็ญอย่างเต็มที่ แต่ด้วยพรสวรรค์ที่จำกัด ก็ไม่อาจไปถึงระดับของปู่ได้”

ขณะนั้น มีชายวัยกลางคนคนหนึ่งก้าวเข้ามา ทันทีที่เขาเห็นเหวินเหรินจื่ออีก็รีบถามว่า “จื่ออี ไม่เป็นอะไรใช่ไหม”

เหวินเหรินจื่ออีส่ายหน้า “พ่อคะ หนูไม่เป็นไรค่ะ

ขอแนะนำค่ะ ชายคนนี้คือคุณชายอู๋ ผู้ที่ช่วยชีวิตหนูไว้ คุณชายอู๋ นี่คือพ่อของฉัน”

ชายคนนั้นรีบประสานมือคารวะ ค้อมตัวลึก ๆ แล้วกล่าวว่า “คุณชายช่วยชีวิตบุตรสาวฉันไว้ บุญคุณนี้ฉันตอบแทนไม่ได้เลยจริง ๆ”

อู๋เป่ยลุกขึ้นตอบว่า “คุณเหวินเหรินไม่ต้องเกรงใจ ก็แค่เรื่องเล็กน้อยเท่านั้นเอง”

เหวินเหรินจื่ออีให้คนรับใช้ถอยไป แล้วหยิบสมุนไพรต้นหนึ่งออกมาอย่างดีใจ “พ่อคะ หนูพบหญ้าเปิดจิตแล้วค่ะ”

ชายกลางคนมองหญ้าเปิดจิตนั้น ถอนหายใจเบา ๆ แล้วพูดว่า “สายไปแล้ว เมื่อวานพ่อควบคุมพลังไม่ไหว ทำให้พลังปราณปั่นป่วน ตอนนี้ก็กลายเป็นคนไร้ความสามารถไปแล้ว”

เหวินเหรินจื่ออีหน้าซีดตกใจ “เป็นไปได้อย่างไร”

ชายกลางคนตบไหล่ลูกสาวเบา ๆ “จื่ออี ลูกกลับมาอย่างปลอดภัยก็ดีที่สุดแล้ว ถึงพ่อจะไม่มีพลัง ก็ยังมีชีวิตอยู่ ไม่ต้องห่วงพ่อนะ”

เหวินเหรินจื่ออีน้ำตาไหลพราก ถามเสียงสะอื้น “ท่านพ่อ ยังมีวิธีเยียวยาไหม”

ชายกลางคนยิ้มเจื่อน “ถึงจะมี บุคคลเช่นนั้นจะยอมมาช่วยฉันได้อย่างไร จื่ออี อย่าร้องไห้เลย เดี๋ยวจะเป็นที่อับอายต่อหน้าผู้มีพระคุณ”

อู๋เป่ยเดินเข้ามา สังเกตอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า “คุณเหวินเหริน คุณล้มเหลวจากการทะลวงเข้าสู่ระดับ ทารกพลังลับใช่หรือไม่”

ชายกลางคนสะดุ้ง รีบพยักหน้า “ใช่แล้ว ท่านผู้มีพระคุณดูออกได้อย่างไร”

เหวินเหรินจื่ออีเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าอู๋เป่ยเคยพูดบางอย่างไว้ก่อนหน้านี้ นางจึงรีบพูดว่า “คุณพ่อ คุณชายผู้นี้คือหมอเทวดา เขาอาจจะช่วยท่านพ่อได้!”

ชายวัยกลางคนดีใจขึ้นมาทันทีมองไปที่อู๋เป่ยด้วยความคาดหวัง “คุณคือหมอเทวดาจริงหรือ?”

อู๋เป่ยพยักหน้า “พอรู้เรื่องการแพทย์บ้างเล็กน้อย”

ชายวัยกลางคนรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที “เช่นนั้น อาการของฉันยังพอรักษาได้หรือไม่”

อู๋เป่ยตรวจชีพจรอยู่สักพักแล้วพูดว่า “รักษาได้ เพียงแต่อาจจะลำบากนิดหน่อย”

“ตุบ!”