ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2240

เหวินเหรินจื่ออีพยักหน้า “ใช่ค่ะคุณชาย หนังสือเล่มนี้เมื่อปีก่อนเคยถูกยอดฝีมือทำสำเนาไว้สามชุด แต่เนื้อหาภายในก็ยังเทียบกับต้นฉบับไม่ได้ น่าเสียดายที่ในตระกูลของข้าไม่มีปรมาจารย์นักปรุงยา ตำรับโอสถนี้จึงใช้แค่เก็บยาเท่านั้น ไม่ได้มีประโยชน์อย่างอื่นเลย”

อู๋เป่ยจึงเริ่มปรุงยาให้พวกเขา เขาใช้สมุนไพรตามที่ระบุไว้ในตำรับโอสถ ปรุงยาให้ออกมาสามชนิด จำนวนสิ 12 เม็ดเป็นยาอายุวัฒนะระดับห้า และอีก 20 เม็ดเป็นยาอายุวัฒนะระดับหก

เมื่อปรุงยาเสร็จ ก็เป็นช่วงสายของวันถัดมา อู๋เป่ยพักผ่อนครู่หนึ่ง แล้วก็ไปรักษาเหวินเหรินฉางหมิงต่อ

พอถึงเที่ยงวัน เขาก็พักอยู่ในลานเล็ก ๆ ของตัวเอง

ในเวลาเดียวกัน เหวินเหรินฉางหมิงก็กำลังปรึกษาเรื่องสำคัญกับเหวินเหรินจื่ออี เหวินเหรินจื่ออีกล่าวว่า “ท่านพ่อ ท่านคิดจะมอบตำรับโอสถต้าเชียนนั่นให้คุณชายจริง ๆ เหรอคะ”

เหวินเหรินฉางหมิงถอนหายใจ “ของสิ่งนี้อยู่ในมือตระกูลเรามาหลายปี แต่เราได้ประโยชน์อะไรจากมันบ้าง กลับต้องหวาดระแวงตลอดเวลา กลัวคนอื่นล่วงรู้ ฉันดูออกว่า คุณชายคนนี้ไม่เพียงเชี่ยวชาญทั้งวิถีทางการแพทย์และการปรุงยา ทั้งยังเป็นคนที่มีคุณธรรมสูง หากไม่ใช่เช่นนั้น เขาคงไม่ช่วยลูกไว้”

เหวินเหรินจื่ออียังรู้สึกไม่เข้าใจ “ท่านพ่อ แต่ของล้ำค่าแบบนี้ ท่านไม่เสียดายเลยเหรอคะ?”

เหวินเหรินฉางหมิงหัวเราะ “จื่ออี มันจะเป็นของหมั้นฝ่ายหญิงของลูก ต่อไปคุณชายจะได้เห็นความสำคัญของลูกยังไงล่ะ”

เหวินเหรินจื่ออีตกใจ “ของหมั้นฝ่ายหญิง ท่านพ่อ ท่านพูดอะไรน่ะ”

เหวินเหรินฉางหมิงหัวเราะเบา ๆ “ช่วงหลายวันนี้ ข้าคิดเรื่องแต่งงานของลูกอยู่ตลอด ครึ่งปีก่อน ตระกูลเหยียนมาสู่ขอลูก ตระกูลเหยียนมีอิทธิพล พ่อไม่กล้าปฏิเสธ แต่ก็ยังไม่ได้ตอบรับ หากลูกได้แต่งกับคุณชาย ก็จะไม่ต้องตกลงไปในหลุมไฟของตระกูลเหยียน”

คุณชายน้อยของตระกูลเหยียนผู้นั้น ทั้งไม่เอาไหน ทั้งโหดร้ายผิดมนุษย์ เขาแต่งงานมาแล้วสามครั้ง ภรรยาคนแรกถูกเขาบีบคอตาย คนที่สองถูกลวกน้ำร้อนตาย คนที่สามถูกหั่นเป็นชิ้น ๆ ไปโยนให้ปลากิน ตอนนี้ ตระกูลเหยียนอยากสู่ขอหญิงให้เขาอีก เหวินเหรินฉางหมิงแน่นอนว่าย่อมไม่ตอบรับ เขาไม่มีทางผลักลูกสาวลงไปในกองไฟแน่

พอได้ยินถึงตรงนี้ เหวินเหรินจื่ออีก็ทั้งซาบซึ้งใจทั้งกังวล กล่าวว่า “ท่านพ่อ ตระกูลเหยียนเป็นขุมอำนาจใหญ่ที่สุดในเมืองไป๋ซวง แถมยังมีคนของพวกเขาอยู่เป็นผู้อาวุโสในสำนักเซวี่ยเตาอีก เราไม่อาจล่วงเกินพวกเขาได้หรอกค่ะ”

“ไม่เป็นไรหรอก ตราบใดที่คุณชายยอมแต่งกับลูก เราก็จะไปจากเมืองไป๋ซวงพร้อมกัน ย้ายไปอยู่ที่อื่น พ่อรู้สึกว่าที่มาของคุณชายผู้นี้ไม่ธรรมดาแน่ เขาต้องสามารถหาที่อยู่ที่ปลอดภัยให้พวกเราได้แน่นอน”

อู๋เป่ยยังไม่รู้เรื่องที่สองพ่อลูกกำลังวางแผนกันอยู่ เขาฝึกตนอยู่พักหนึ่ง พอจะเริ่มปรุงยาอีกสองเตา ก็ได้ยินเสียงเอะอะดังมาจากด้านนอก จึงออกไปตรวจดู

ทันใดนั้น มีกลุ่มคนบุกเข้ามาในลานบ้าน หนึ่งในยอดฝีมือสะบัดเพียงไม่กี่ทีก็ล้มเหวินเหรินฉางหมิงลง อีกสองคนควบคุมตัวเหวินเหรินจื่ออีไว้ ต่อมามีชายหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้ามา เขามองซ้ายมองขวา ก่อนจะจ้องเหวินเหรินจื่ออีอย่างโกรธจัด “ฉันส่งคนมาสู่ขอ พวกแกกลับเงียบหายไปครึ่งปี นี่มันหมายความว่าไง ดูแคลนตระกูลเหยียนของฉันงั้นรึ”

เหวินเหรินฉางหมิงรีบพูดว่า “คุณชายเหยียน พวกเราแค่คิดว่าตัวเองไม่คู่ควรเท่านั้น อย่าได้โกรธเลย”

คุณชายเหยียนถีบเข้าไปเต็มแรง ทำให้ฟันของเหวินเหรินฉางหมิงหลุดไปหลายซี่ เลือดไหลทะลัก

เขาถ่มน้ำลายใส่ “แกเห็นฉันเป็นตัวตลกหรือไง ถ้าฉันไม่สั่งสอนให้เห็นสี แกคงไม่รู้ว่าฉันก็มีนิสัยเหมือนกัน”

เขาโบกมือ “มานี่ ลากเหวินเหรินจื่ออีเข้าห้อง ฉันจะเข้าหอกับเธอวันนี้เดี๋ยวนี้”

เหวินเหรินจื่ออีพยายามดิ้นสุดแรง แต่คนที่จับตัวเธอไว้มีพลังยุทธ์สูงกว่าเธอมาก เธอดิ้นไปก็ไร้ผล

เห็นลูกสาวจะถูกทำเรื่องเลวร้าย เหวินเหรินฉางหมิงตะโกนเสียงดัง “คุณชายเหยียน ฉันขอเตือนท่าน อย่าทำเช่นนี้ ลูกสาวฉันได้แต่งกับผู้ปรุงยาท่านหนึ่งไปแล้ว!”

พอได้ยินคำพูดนั้น คุณชายเหยียนที่อวดดีโอหังก็ชะงักไปเล็กน้อย โบกมือให้ลูกน้องหยุด แล้วมองเหวินเหรินฉางหมิง “ผู้ปรุงยา?”

ขณะนั้นอู๋เป่ยก็ออกมาพอดี เขาพูดเรียบ ๆ ว่า “ฉันเอง”

คุณชายเหยียนมองอู๋เป่ยขึ้น ๆ ลง ๆ แล้วถามอย่างสงสัย “นายคือผู้ปรุงยา ปรุงยาได้ระดับไหน”

อู๋เป่ยตอบอย่างเย็นชา “แล้วนายเป็นใคร”

คุณชายเหยียนว่า “ปู่ของฉันเป็นผู้อาวุโสระดับสามดาวของสำนักเซวี่ยเตา”

คำถามของเขาทำให้อู๋เป่ยอึ้งไปชั่วครู่ แต่ก็พยักหน้าตอบ “คุณหนูของคุณย่อมเป็นหญิงงามอันดับหนึ่งอย่างไม่ต้องสงสัย”

เหวินเหรินฉางหมิงกล่าว “ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ฉันยินดียกบุตรสาวของฉันให้แก่คุณชาย จะเป็นภรรยา หรือนางรับใช้ก็ไม่ขัด ขอเพียงคุณชายปกป้องเธอให้ปลอดภัยเท่านั้นพอ”

จากนั้นเขาหยิบตำรับโอสถต้าเชียนออกมา “ของสิ่งนี้ นับว่าเป็นของหมั้นฝ่ายหญิงให้ลูกสาวฉันแล้วกัน”

เหตุการณ์เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน ทำให้อู๋เป่ยตกใจยิ่ง เขาจึงกล่าวว่า “คุณเหวินเหริน ไม่จำเป็นต้องทำถึงขนาดนี้ ฉันมาที่บ้านของคุณ แม้ตำรับโอสถนี้จะล้ำค่า แต่ฉันไม่ได้มีใจโลภปรารถนาจะครอบครองเลยแม้แต่น้อย”

เหวินเหรินฉางหมิงส่ายหัว “ฉันรู้คุณค่าของของวิเศษนี้ดี แต่ในสายตาฉัน มันเปรียบเหมือนไข่มุกที่ถูกฝุ่นคลุม หากไม่ตกอยู่ในมือปรมาจารย์ปรุงยาอย่างคุณชาย มันก็ไร้ความหมาย ฉันมีเพียงลูกสาวคนเดียว ไม่มีความปรารถนาอื่นใด ขอแค่ลูกสาวได้มีชีวิตที่ปลอดภัยก็พอแล้ว”

อู๋เป่ยย่อมไม่มีทางแต่งกับบุตรสาวผู้อื่นโดยง่าย เขากำลังจะปฏิเสธ แต่แล้วกลับเห็นเลือดสีดำไหลออกจากดวงตาทั้งสองข้างของเหวินเหรินฉางหมิง

พอเห็นภาพนั้น เหวินเหรินจื่ออีก็ร้องกรี๊ดเสียงแหลม “พิษเลือด!!”

เหวินเหรินฉางหมิงเริ่มขยับตัวไม่ได้ เขาหัวเราะอย่างขมขื่น “ฉันรู้ว่าเหยียนเป้าเป็นคนอำมหิตเลือดเย็น การที่เขาขอให้ปรุงยาเป็นแค่ฉากบังหน้า ตอนที่เขาทำร้ายฉัน ก็ลงพิษเลือดไว้แล้ว ตั้งใจจะฆ่าฉันตั้งแต่แรก เขากลับไปครั้งนี้ จะต้องไปหายอดฝีมือเพื่อมาจับตัวคุณชายแน่นอน รีบพาลูกสาวฉันหนีไปเถอะ”

อู๋เป่ยทั้งตกใจทั้งโกรธ รีบจะช่วยรักษาพิษให้เหวินเหรินฉางหมิงทันที แต่พิษนี้ร้ายแรงถึงขีดสุด ในตอนนั้นได้กัดกร่อนร่างกายและจิตวิญญาณอันบริสุทธิ์ของเขาไปหมดแล้ว ต่อให้อู๋เป่ยมีพลังยุทธ์สูงเพียงใด ก็ไม่อาจรักษาชีวิตเขาไว้ได้

ไม่ถึงสิบกว่าวินาที เหวินเหรินฉางหมิงก็สิ้นใจไป

“พ่อ!” เหวินเหรินจื่ออีร้องไห้ฟูมฟาย ทรุดนั่งลงกับพื้น ราวกับจะหมดสติ

อู๋เป่ยประคองนางไว้ เอ่ยทีละคำอย่างชัดถ้อยชัดคำ “คุณเหวินเหริน อย่าได้โศกเศร้าไป แค้นนี้ ผมจะชำระแทนคุณเอง!”