ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2261

เมื่ออู๋เป่ยสารภาพไปแล้ว หนิงจื่อเสวี่ยกลับไม่ได้แสดงสีหน้าผิดหวังหรือโกรธเคืองอย่างที่อู๋เป่ยกลัวไว้ ตรงกันข้าม นางกลับยิ้มออกมาอย่างยินดี

“จริงหรือคะ? ถ้าเป็นอย่างนั้น แสดงว่าร่างกายของพี่อู๋แข็งแกร่งมากขนาดดูดซับและหลอมรวม หัวใจสวรรค์และโลก ได้ด้วยตัวเอง แบบนี้ก็ดีแล้วนี่คะ!”

อู๋เป่ยถอนหายใจนิด ๆ “แต่แบบนี้ ศิษย์อาจารย์ของเจ้าก็จะไม่ได้หัวใจสวรรค์และโลกแล้วนะ”

หนิงจื่อเสวี่ยกลับตอบเสียงเรียบ

“พอเกิดเรื่องนี้ขึ้น ข้าก็คิดได้แล้วละค่ะ...แต่ละคนต่างมีวาสนาของตนเองฝูหยวนศิษย์อาจารย์ของข้าก็ย่อมมีวาสนาของท่านเอง ข้าเป็นแค่ศิษย์เล็ก ๆ คนนึง คำพูดก็ไม่มีน้ำหนักนัก จะไปช่วยอะไรได้...”

อู๋เป่ยหัวเราะออกมาเสียงดัง

“ข้านึกว่าเจ้าจะเป็นสาวน้อยใสซื่อเสียอีก ที่แท้ก็ไม่โง่นี่นา ยังฉลาดอยู่เหมือนกันนี่!”

หนิงจื่อเสวี่ยเชิดจมูกน่ารักขึ้นมาน้อย ๆ

“พี่อู๋ ข้าไม่โง่ซะหน่อย!”

อู๋เป่ยยิ้ม ก่อนจะมองชุดของนางอย่างสนใจ

“ว่าแต่ จื่อเสวี่ย ข้าจำได้ว่าคราวก่อนเจ้าใส่ชุดแม่ชี วันนี้เปลี่ยนเป็นชุดกระโปรงสวยขนาดนี้ ทำไมถึงเปลี่ยนล่ะ?”

หนิงจื่อเสวี่ยตอบยิ้ม ๆ

“ชุดแม่ชีแบบนั้น ข้าจะใส่ก็ตอนเข้าฌานปิดด่านฝึกตนเท่านั้นเอง ครั้งที่แล้ว ข้าออกมาด่วนเกินไป เลยไม่ได้เปลี่ยนค่ะ”

อู๋เป่ยหัวเราะ “ถ้างั้นคราวนี้ออกมาแล้วก็อยู่เที่ยวที่นี่ด้วยกันสักสองสามวันเถอะ อีกไม่กี่วันข้าจะไป แดนเก้าดวงอาทิตย์เจ้าจะไปกับข้าด้วยกันไหม?”

พอได้ยินคำว่า แดนเก้าดวงอาทิตย์ หนิงจื่อเสวี่ยก็เบิกตากว้าง ยิ้มออกมา

“แดนเก้าดวงอาทิตย์หรือคะ? ข้าได้ยินว่าที่นั่นมีสมุนไพรชั้นสูงเยอะมาก!”

อู๋เป่ยพยักหน้า

“ใช่ แล้วยังมีสมุนไพรสำหรับปรุง สามเก้าสุ่ยฮั่วตัน อยู่ด้วย ข้าจะได้ช่วยเจ้าปรุงยาส่งไปให้น้องสาวเจ้าได้กิน”

หนิงจื่อเสวี่ยพยักหน้าด้วยแววตาจริงจัง

“พี่อู๋ ข้าได้ยินมาว่าแดนเก้าดวงอาทิตย์นั้นอันตรายมาก พวกเราต้องเตรียมตัวให้พร้อมหรือเปล่าคะ?”

อู๋เป่ยโบกมือ “ไม่ต้องกังวล ข้าเป็น ปรมาจารย์โอสถอันดับคราม ของ สำนักโอสถอ๋าวซื่ออยู่ที่นั่นพอมีฐานะอยู่บ้าง พวกอิทธิพลทั่วไปไม่กล้าหาเรื่องเราหรอก”

หนิงจื่อเสวี่ยถึงกับตาโต “สำนักโอสถอ๋าวซื่อ! ตายจริง พี่อู๋เป็นศิษย์สำนักโอสถอ๋าวซื่อ แถมยังเป็นปรมาจารย์อันดับครามอีก นี่มันสุดยอดจริง ๆ!”

อู๋เป่ยหัวเราะ “ต่อไปอย่าเรียกข้าว่าคุณชายเลย ถ้าไม่รังเกียจ เรียกข้าว่า พี่อู๋ ก็พอ”

หนิงจื่อเสวี่ยยิ้มกว้าง พยักหน้ารัว “ค่ะ! พี่อู๋!”

เดินลึกลงไปจนถึงแถว ๆ ความลึก 3,000 เมตรของเหวสวรรค์ ทั้งสองเดินผ่านบริเวณที่เต็มไปด้วยหินกรวดสีขาว ทันใดนั้น อู๋เป่ยก็เห็นดอกไม้เล็ก ๆ สีฟ้าดอกหนึ่ง ทำเอาเขาตาเป็นประกาย

“นี่ข้าเจอจนได้!”

สิ่งนี้ก็คือ ต้นหญ้าหลานหยวนสมุนไพรสำคัญที่ใช้ปรุงต้าโจวเสินตันซึ่งเป็นยาขั้นแรกสุดของ คัมภีร์เทพเจ้าสูงสุด ต้นหญ้าหลานหยวนจะดูดซับพลังจากสวรรค์และโลก รวมถึงพลังจากมิติสูง ทำให้มันมีพลังพิเศษที่เหมาะสมสำหรับใช้ปรุงต้าโจวเสินตันที่สุด

อู๋เป่ยไม่รอช้า รีบเดินเข้าไปแล้วใช้ ตำรับโอสถใหญ่ เก็บต้นหญ้าหลานหยวนเข้าทันที พอเก็บเสร็จเขากำลังจะเก็บตำรับโอสถ ก็เห็นเงาคนสองคนเดินเข้ามา

คนหนึ่งเป็นชายวัยกลางคนมีเคราสีดอกเลา แต่งกายด้วยชุดเต๋าในมือถือเข็มทิศคล้าย เข็มทิศฮวงจุ้ย อีกคนเป็นชายหนุ่มถือดาบยาว ทั้งคู่แต่งกายเป็นนักพรตเหมือนกัน

ทั้งสองหยุดยืนห่างออกไปเพียงสิบกว่ามิตร สายตาสอดส่ายหาอะไรบางอย่าง แต่ดูเหมือนจะไม่พบสิ่งที่ต้องการ ชายวัยกลางคนเหลือบตามองอู๋เป่ย ก่อนจะถามอย่างสุภาพ

“สหาย ท่านเห็นสมุนไพรที่อยู่แถวนี้บ้างหรือเปล่า หรือว่าถูกท่านเก็บไปแล้ว?”

อู๋เป่ยมองอีกฝ่ายด้วยสีหน้าเรียบเฉย “ข้าจะเก็บหรือไม่เก็บ มันเกี่ยวอะไรกับพวกท่าน?”

ชายหนุ่มข้าง ๆ โกรธจนหน้าแดง “สมุนไพรต้นนั้นพวกเราลำบากตามหาแทบตาย รีบเอามาคืนเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นอย่าโทษพวกข้าที่ไม่เกรงใจ!”

อู๋เป่ยเลิกคิ้ว “อ้อ? แล้วเจ้าจะทำอย่างไรไม่เกรงใจล่ะ?”

ชายวัยกลางคนรีบยกมือห้ามศิษย์ไม่ให้พูดต่อ แล้วยิ้มบาง ๆ “ท่านสหาย สมุนไพรต้นนี้สำคัญกับพวกเรามาก ถ้าท่านได้ไปแล้ว ข้ายินดีจ่ายเงินซื้อคืนจากท่าน”