ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2263

เมื่อกลับมาถึงบ้าน เฒ่าหูจงหลิงก็นั่งรออยู่ในลาน เห็นอู๋เป่ยก้าวเข้ามา เขาก็รีบลุกขึ้นต้อนรับด้วยรอยยิ้มกว้าง “คุณชาย กลับมาแล้วหรือขอรับ!”

อู๋เป่ยมองรอบกายแล้วเอ่ยถามเสียงนิ่ง “ลุงหู สองวันที่ข้าไม่อยู่ มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นหรือไม่?”

หูจงหลิงพยักหน้าช้า ๆ แล้วหัวเราะหึ ๆ “มีสิขอรับ! เมื่อวานนี้ ปรมาจารย์แห่งการปรุงยาเกิดมีศิษย์ระดับสองเตาหลอมสีม่วงเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งคน!”

อู๋เป่ยขมวดคิ้วอย่างประหลาดใจ “สองเตาหลอมสีม่วงรึ? เป็นคนหน้าใหม่หรือ?”

หูจงหลิงส่ายหัว “มิใช่หน้าใหม่ขอรับ ชื่อว่าซ้ายเหวินหลง เขาอยู่ในปรมาจารย์แห่งการปรุงยามากว่าห้าปีแล้ว เดิมทีคนผู้นี้ไม่โดดเด่นอะไร เป็นแค่ศิษย์เตาหลอมขาวธรรมดา ใครจะคิด อยู่ดี ๆ กลับพุ่งทะยาน ฝีมือปรุงยาก็เพิ่มพูนวันต่อวันจนกลายเป็นศิษย์สองเตาหลอมสีม่วงไปได้”

อู๋เป่ยครุ่นคิด “อยู่ดี ๆ จะมีคนพัฒนาได้ก้าวกระโดดขนาดนี้ได้อย่างไร?”

หูจงหลิงหัวเราะเสียงต่ำ “คุณชาย เรื่องผิดธรรมดาย่อมมีเงื่อนงำ ข้าลองได้ยินคนด้านนอกซุบซิบกันว่า ไอ้เจ้าซ้ายเหวินหลงคนนี้อาจถูกใครบางคนยึดร่างแล้วกระมัง! ว่ากันว่าที่เห็นกันอยู่มิใช่ตัวจริงของมันอีกต่อไปแล้ว”

อู๋เป่ยขมวดคิ้วยิ่งกว่าเดิม “เรื่องแบบนี้ สำนักจะไม่จัดการหรือ?”

หูจงหลิงส่ายหน้าเบา ๆ “เรื่องนี้ยังไม่มีหลักฐาน ย่อมเอาผิดไม่ได้ อีกอย่างศิษย์คนหนึ่งที่เดิมไร้ค่า พอถูกยึดร่างแล้วกลายเป็นอัจฉริยะโอสถ แบบนี้สำนักจะมีแต่ได้ ไม่มีเสีย ใครเขาจะไปสน?”

อู๋เป่ยพึมพำ “แล้วการยึดร่างนี่ เกิดขึ้นบ่อยถึงเพียงนั้นเลยหรือ?”

หูจงหลิงยิ้มเจ้าเล่ห์ “ขอรับ เรื่องพรรค์นี้เกิดขึ้นเป็นปกติในสำนักปรุงยาใหญ่ ๆ ข้าได้ยินว่าในปรมาจารย์แห่งการปรุงยานี่เอง เหล่าอัจฉริยะโอสถอย่างน้อยหนึ่งในสิบล้วนถูกยึดร่างมาแล้ว”

อู๋เป่ยนิ่วหน้า “หนึ่งในสิบ? พวกโอสถาจารย์พวกนั้น ล้วนมีแต่คนไร้ร่างหรือไง?”

หูจงหลิงอธิบาย “มีหลายสาเหตุ บ้างก็เดินทางฝึกตนแล้วเจออุปสรรคจนร่างพัง บ้างก็ถูกฆ่า ถูกลอบสังหาร หรือบางคนจงใจทิ้งร่างเดิมเสียเองเพื่อจะไปยึดร่างที่มีพรสวรรค์ดีกว่าแล้วเริ่มนับหนึ่งใหม่”

คราวนี้หนิงจือเซวี่ยที่นั่งฟังอยู่ข้าง ๆ ก็พูดขึ้นแผ่วเบา “พี่อู๋ ข้าเคยได้ยินว่า มีบางคนมีพรสวรรค์ดีเลิศ แต่ดวงชะตากลับอับแสง ต่อให้ฝึกตนแทบตายก็ยากจะก้าวข้ามคอขวด พวกเขาก็เลยเลือกละทิ้งชาตินี้ ยึดร่างคนใหม่ เพื่อฝืนลิขิตสวรรค์และทะลวงคอขวดนั้นให้ได้”

อู๋เป่ยพึมพำ “ยังมีหนทางเช่นนี้อีกหรือ?”

หูจงหลิงได้จังหวะเปลี่ยนเรื่อง จึงหันมองหนิงจือเซวี่ยก่อนเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม “คุณชาย แล้วสตรีท่านนี้คือ?”

อู๋เป่ยตอบเสียงเรียบ “นางชื่อหนิงจือเซวี่ย เป็นสหายของข้า จะพักอยู่ที่นี่สักระยะ”

หูจงหลิงพยักหน้าแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ราวกับเข้าใจทุกอย่าง “รับทราบขอรับ ข้าจะจัดหาห้องให้แม่นางหนิงอย่างดี”

หลังจากจัดหาที่พักให้หนิงจือเซวี่ยเรียบร้อย อู๋เป่ยก็ให้หูจงหลิงออกไปจัดหาสมุนไพรหลากชนิดมาส่ง เขานั่งลงปรุงโอสถอย่างตั้งใจ จนปรุงสำเร็จหนึ่งเตา ‘ซานจิ่วสุ่ยฮั่วตาน’ และได้โอสถคุณภาพยอดเยี่ยมทั้งหมด จากนั้นก็ส่งมอบให้หนิงจือเซวี่ยเก็บไว้ใช้

ต่อมา เขาหยิบหญ้าลานหยวนที่ได้มา พร้อมสมุนไพรหายากอื่น ๆ เพื่อเตรียมปรุง ‘ต้าจ้วงเสินตาน’ เขามีโอกาสปรุงได้เพียงครั้งเดียว เพราะหญ้าลานหยวนมีเพียงต้นเดียว เพื่อให้สำเร็จ เขาลองชิมสมุนไพรทีละชนิดด้วยตนเอง แล้วใช้เวลาสามชั่วยามจำลองวิธีปรุงในจิต

โชคดีที่การปรุงไม่ได้ยากเกินไป เตาสุดท้ายออกมาได้ถึงสี่เม็ด และแต่ละเม็ดล้วนเป็นโอสถชั้นเลิศ!