ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2347

เมื่อเดินออกจากถ้ำปรมาจารย์จินติ่ง ซือจงเจี้ยน ก็รีบเข้ามาต้อนรับพร้อมรอยยิ้ม ถามว่า

“คุณชายอู๋ การเดินทางครั้งนี้มีอะไรได้บ้างหรือไม่?”

อู๋เป่ย ตอบอย่างเรียบๆ “ขาดอยู่อีกนิดเดียว ครั้งหน้า คงจะสำเร็จ”

คำพูดนี้คลุมเครือ แต่ในหูของ ซือจงเจี้ยน เขากลับเข้าใจไปเองว่า อู๋เป่ย ไม่ผ่านการทดสอบ

สายตาของเขากวาดไปทั่วร่างของ อู๋เป่ย แต่ไม่รู้สึกถึงกลิ่นอายของแกของถ้ำปรมาจารย์จินติ่ง เขาเล่นอยู่ใกล้ถ้ำนี้มานานนัก จึงคุ้นเคยกับกลิ่นอายของถ้ำเป็นอย่างดี ถ้า อู๋เป่ย เอาของภายในถ้ำออกมา เขาต้องสัมผัสได้แน่นอน

ซือจงเจี้ยน กล่าวด้วยน้ำเสียงสุภาพ “คุณชายอู๋ลำบากแล้ว กลับไปพักผ่อนเถอะ”

หลังจากแลกเปลี่ยนถ้อยคำไม่นาน ซือจงเจี้ยน ก็เดินกลับออกไป พอเดินได้สักระยะ หัวหน้าคนดูแล ก็รีบวิ่งตามมาถามว่า

“นายท่าน เขาอยู่ในนั้นตั้งนาน อย่างน้อยก็น่าจะมีฝีมือไม่น้อยใช่ไหม?”

ซือจงเจี้ยน ตอบเสียงราบเรียบ “แน่นอน อย่างน้อยก็ต้องลองปรุงยาหลายชนิดแล้ว เพียงแต่น่าเสียดายที่ไม่ผ่านการทดสอบ”

หัวหน้าคนดูแล ยังกังวล “แล้วถ้าเกิดว่าเขาผ่านล่ะครับ?”

ซือจงเจี้ยน แค่นหัวเราะ “ผ่านงั้นหรือ? เหล่าอัจฉริยะนักปรุงยามากมายยังไม่สำเร็จ เขาจะสำเร็จได้อย่างไร อีกอย่าง ฉันกล้ารับประกันว่าเขาไม่ได้เอาของในถ้ำออกมา เพราะทุกสิ่งภายในถ้ำ ล้วนมีกลิ่นอายของแกของถ้ำติดอยู่ ห่างออกไปสิบลี้ฉันก็ยังสัมผัสได้”

หัวหน้าคนดูแล : “งั้นฝีมือการปรุงยาของเขาก็ไม่เลว”

ซือจงเจี้ยน : “ก็แค่นั้น”

หลังจากล่ำลา ฟางชิงชิง แล้ว อู๋เป่ย พร้อมเยวี่ยชิงอิ่ง และ เหอจื่อเฉิน ก็ออกจากถ้ำปรมาจารย์จินติ่ง แต่เดินไปเพียงไม่กี่ลี้ อู๋เป่ย ก็ร่ายคาถาเล็กน้อย แหวนเก็บสมบัติจากในถ้ำก็พุ่งออกมาอย่างรวดเร็ว กลับสู่มือเขา ในแหวนมีทั้งเตายา และกล่องสมุนไพรสามกล่องที่ยังไม่ได้ใช้

เมื่อเห็นแหวนเยวี่ยชิงอิ่ง ก็แววตาสุกใส “พี่เทียน ท่านผ่านการทดสอบใช่ไหม?”

อู๋เป่ย : “อืม ฉันได้รับการสืบทอดของแกของถ้ำ และทรัพยากรทั้งหมดที่เขาทิ้งไว้”

เหอจื่อเฉิน ยิ้มบาง “อย่างนี้ก็ไม่ต้องเอาไปคืนตระกูลซือแล้ว”

อู๋เป่ย : “ถ้ำปรมาจารย์จินติ่งนี้เดิมก็ไม่ได้เป็นของตระกูลซือ พวกเขามีสิทธิ์อะไรมายึด ฉันเพียงแค่ไม่อยากมีปัญหากับพวกเขาเท่านั้น”

เหอจื่อเฉิน : “ใช่ เดิมทีถ้ำนี้เป็นดินแดนไร้แกของ ใครๆ ก็เข้าได้ แต่ตระกูลซือกลับผูกขาด ไม่ให้ใครเข้า”

เยว่ชิงเยวี่ยชิงอิ่ง : “พี่เป่ย แกของถ้ำทิ้งอะไรไว้ให้บ้าง?”

อู๋เป่ย : “กลับไปค่อยดูกัน”

เมื่อกลับถึงเขตตระกูลเหอ อู๋เป่ย ก็หยิบตราสัญลักษณ์นักปรุงยาจื่อฉีติ่ยาออกมา ซึ่งเดิมเป็นของแกของถ้ำ บัดนี้อยู่ในมือเขาแล้ว

แท้จริง ฝีมือการปรุงยาของเขาสูงกว่าระดับเจ็ดติ่ง เพียงแต่ยังไม่ได้รับการประเมินอย่างเป็นทางการ

ภายในแหวนมีพื้นที่กว้างใหญ่ เก็บสมุนไพรวิญญาณจำนวนมาก ทุกต้นถูกปิดผนึกด้วย “ผลึกสมุนไพร” วางอย่างเป็นระเบียบ ผลึกนี้สามารถรักษาคุณภาพสมุนไพรให้คงอยู่ได้เป็นหมื่นปี

นอกจากนี้ยังมียันต์ เครื่องราง และยาอายุวัฒนะที่ปรุงไว้จำนวนมาก รวมถึงสิ่งที่มีค่ามากที่สุด—เหรียญเต้า

เหรียญเต้า คือเงินตราที่ผู้แข็งแกร่งระดับขอบเขตแห่งเต๋าสร้างขึ้น ภายในบรรจุพลังแห่งเต๋า หนึ่งเหรียญเต้าเท่ากับสองหมื่นเหรียญเซียน และในแหวนนี้มีมากถึงสิบล้านล้านเหรียญเต้า! คิดเป็นมูลค่า 20 ล้านล้านล้านเหรียญเซียน!