ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2374

“ตอนนี้ผมมีสิทธิ์ไหมครับ?” อู๋เป่ยถามเขา

ชายคนนั้นมุมปากกระตุกเล็กน้อย ก่อนตอบว่า “มีสิทธิ์สิ คุณมี”

“นี่มันยโสเกินไปแล้ว เขาเป็นใครกัน?” มีคนในฝูงชนกระซิบวิจารณ์กันเบาๆ

“ว่ากันว่าเป็นคู่หมั้นของเยวี่ยชิงอิ่ง แชมป์งานประชุมยอดวีรบุรุษแห่งภูเขาปฐมกาล และยังเป็นคุณชายอันดับหนึ่งของแผ่นดินเทพ”

“อ้อ ไม่แปลกเลย แชมป์งานประชุมยอดวีรบุรุษแต่ไหนแต่ไร มักจะกลายเป็นยอดคนของภูเขาปฐมกาล เขาก็มีสิทธิ์จะเล่นงานคนจริงๆ”

“ไม่ต้องพูดแค่ตบตี ต่อให้ฆ่าพวกนั้นไปสักหลายคน ตระกูลของพวกเขากล้าเอาคืนไหม? ถ้าทำให้ภูเขาปฐมกาลเดือดขึ้นมา นั่นถึงขั้นล้างตระกูลเลยนะ!”

อู๋เป่ยกวาดตามองผู้คนด้วยสายตาเหี้ยมเกรียม พลางตวาดว่า “ไสหัวไปเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นฉันจะไล่ต่อยทีละคน!”

ฝูงคนหน้าหมองแล้วทยอยแยกย้าย ไม่มีใครกล้านินทาอีก

พอคนพวกนั้นสลายไป เยวี่ยตงเซิงถึงได้ผ่อนลมหายใจเฮือกหนึ่งแล้วพูดว่า “อู๋เป่ย ถ้าเธอไม่มา ผมเกรงว่าคงต้องเอาชีวิตเข้าแลกกับพวกหน้าด้านนี่แล้ว”

อู๋เป่ยว่า “ไม่ต้องไว้หน้าพวกนั้น อีกอย่าง ผมว่าถึงเวลาที่สถานการณ์ในแผ่นดินเทพต้องเปลี่ยนแล้ว”

เยวี่ยตงเซิงสะดุ้งในใจ “อู๋เป่ย นายหมายถึง...กลืนอำนาจฝ่ายอื่นใช่ไหม?”

อู๋เป่ยพยักหน้า “ผมเดาว่า เย่ว์สือที่เคยทำตัวเรียบร้อย ก็เพราะกลัวถูกสำนักมารกระหนาบสองด้าน พอวันนี้สำนักมารไม่ใช่ปัญหาแล้ว จะไปเกรงใจพวกนั้นทำไม”

เยวี่ยตงเซิงหัวเราะ “อู๋เป่ย นายมองทะลุจริงๆ ที่จริงผมเริ่มคิดไว้แล้ว”

เยวี่ยชิงอิ่งว่า “งั้นก็เริ่มจากตระกูลซือเลย! ช่วงนี้ตระกูลซือส่งมือดีมาก่อกวนชายแดนเย่ว์สือบ่อยครั้ง ฆ่าคนของเราไปไม่น้อย แถมยังปล้นทรัพยากรและชิงเหมืองแร่ไปหลายแห่ง”

พูดถึงตระกูลซือ อู๋เป่ยนึกขึ้นได้ “ตระกูลซือแข็งที่สุดก็ท่านผู้เฒ่าชิงซือ ถ้ากำจัดเขาได้ ตระกูลซือก็ไม่เป็นปัญหาแล้วใช่ไหม”

เยวี่ยตงเซิงหัวเราะ “ก็ว่าได้ ไม่มีท่านผู้เฒ่าชิงซือ ผมจะย่ำตระกูลซือให้ราบเมื่อไหร่ก็ได้”

อู๋เป่ยพยักหน้า “ผมรับหน้ากำจัดท่านผู้เฒ่าชิงซือเอง”

เยวี่ยตงเซิงชะงัก “อู๋เป่ย นายจะลงมือเองเหรอ?”

อู๋เป่ยส่ายหน้า “ผมไม่ต้องลงมือเอง ก็จัดการเขาได้เหมือนกัน”

เยวี่ยตงเซิงเชื่อใจอู๋เป่ยเป็นอย่างมาก จึงไม่ถามอะไรต่อ เพียงพยักหน้ากล่าวว่า “ถ้านายมีทางกำจัดเขาได้ก็ดีที่สุดแล้ว ท่านผู้เฒ่าชิงซือเป็นคนอำมหิต มักใช้คนเป็นๆ ทำการทดลอง เปลี่ยนพวกเขาให้กลายเป็นซอมบี้เอาไว้เป็นหุ่นเชิดของตระกูลซือ ภายใต้การปกครองของตระกูลนั้น ในสิบคนอย่างน้อยต้องมีสักคนที่ถูกทำให้เป็นซอมบี้ ผู้คนเดือดร้อนล้มตาย ชีวิตอยู่ยาก!”

อู๋เป่ยว่า “คนชั่วถึงเพียงนี้ ฆ่าเสียก็ไม่ผิด!”

เยวี่ยชิงอิ่งออกอาการกังวล “พี่เป่ย ฉันไปกับพี่ด้วยนะคะ”

อู๋เป่ยส่ายหน้า “เรื่องนี้ต้องทำอย่างลับๆ เธอรอข่าวดีที่บ้านก็พอ”

คืนนั้น อู๋เป่ยลอบเข้าไปยังสุสานใหญ่ของตระกูลซืออีกครั้ง โลงศพยังอยู่ แต่ค่ายกลต้องห้ามด้านนอกถูกถอนออกไปแล้ว พอไม่มีซากสวรรค์แห่งความโกลาหล ท่านผู้เฒ่าชิงซือก็ไม่ใส่ใจที่นี่อีก

อู๋เป่ยลอบเข้าไปเงียบๆ เปิดโลงศพอีกครั้ง แล้วเทอสูรสวรรค์ที่เขาเก็บรวบรวมไว้ลงในโลง ปิดฝาให้เรียบร้อย จากนั้นจงใจส่งเสียงดังเล็กน้อยแล้วเผ่นออกจากที่เกิดเหตุทันที

พอสุสานใหญ่เกิดความเคลื่อนไหว ท่านผู้เฒ่าชิงซือก็สะดุ้งและมาถึงหน้าโลงทันที ยามนี้โลงศพปล่อยกลิ่นอายแห่งความวุ่นวายอย่างเข้มข้นออกมา

ท่านผู้เฒ่าชิงซือสะดุ้งโหยง พึมพำว่า “เกิดอะไรขึ้น! หรือซากศพสวรรค์กลับมาแล้ว?”