ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2400

หานปิงฉานจางเหล่า: “เขาเป็นลูกนอกสมรสของน้องสาวผม เป็นหลานชายของผม น้องสาวผมคลอดเขาได้ไม่นานก็คิดสั้น ผมไม่อยากให้น้องสาวที่ยังไม่ได้แต่งงานเสียชื่อเสียง จึงบอกคนภายนอกไปว่าเขาเป็นลูกผม ตั้งแต่เด็กผมก็เอ็นดูเขามาก ก็เพื่อให้เขาได้มีชีวิตอย่างมีความสุข แต่มาถึงตอนนี้ ผมคิดผิด เขากับพ่อแท้ๆ ของเขาเหมือนพิมพ์เดียวกัน ชนิดไม่มีขื่อไม่มีแป ไม่เกรงฟ้าดิน”

หานเทียนเฉียวเส้าเย่ถึงกับอึ้ง: “เป็นไปไม่ได้! ท่านพ่อ ท่านโกหกผม ผมนี่แหละลูกของท่าน!”

หานปิงฉานจางเหล่ายังไม่สนใจเขา แต่หันไปถามผู้อำนวยการสถาบันอู๋เป่ย: “ท่านอยากรู้ไหมว่าใครคือพ่อแท้ๆ ของเขา?”

อู๋เป่ยถาม: “ใคร?”

หานปิงฉานจางเหล่า: “จั๋วหลิงซวี่ ผู้แข็งแกร่งที่บุกเบิกโลกเซียนหลิงซวี่ อดีตยอดฝีมืออันดับหนึ่งแห่งรายชื่อเซียนใหญ่ของเทียนเชวี่ย เมื่อเทียบกับอันดับหนึ่งในรายชื่อเซียนใหญ่ยุคนี้แล้ว ต่างกันราวฟ้ากับดิน”

อู๋เป่ยฟังออกว่า แม้หานปิงฉานจางเหล่าจะผิดหวังในตัวหลาน แต่ก็ยังไม่อยากให้เขาตาย จึงหยิบยกชื่อบิดาแท้ๆ ของเขา—จั๋วหลิงซวี่ ผู้เป็นอันดับหนึ่งแห่งรายชื่อเซียนใหญ่—ขึ้นมาขู่ เผื่ออู๋เป่ยจะเกรงใจ

อู๋เป่ย: “ว่าอย่างนี้ จั๋วหลิงซวี่รู้หรือเปล่าว่าเขายังมีลูกคนนี้อยู่?”

หานปิงฉานจางเหล่า: “เขารู้อยู่แล้ว เป็นพักๆ เขาก็จะมาเยี่ยมดูลูกในไส้ของตัวเอง”

อู๋เป่ย: “แล้วน้องสาวท่านถึงกับคิดสั้นไปทำไม?”

หานปิงฉานจางเหล่าถอนหายใจแผ่วเบา: “เพราะตอนนั้นเขาทิ้งนาง นางรักเขามาก เกินกว่าจะรับความจริงได้”

“ตูม!”

อู๋เป่ยสะบัดมือฟาดฝ่ามือหนึ่งซัดใส่หานเทียนเฉียวเส้าเย่ เขาเบิกตากว้าง ไม่นานร่างก็สลายเป็นเถ้าธุลีปลิวตามลม!

เห็นหลานตัวเองถูกฆ่า สีหน้าหานปิงฉานจางเหล่าน่าเกลียด แต่เขาไม่ลงมือหุนหัน เพียงเอ่ยว่า: “นับถือ!” แล้วหมุนกายจากไป ไม่ไยดีบรรดายอดฝีมือของสำนักหานจงที่ถูกค่ายกลยิ่งใหญ่สังหาร

เมื่อค่ายกลยิ่งใหญ่กวาดล้างผู้บุกรุกหมดแล้ว อู๋เป่ยจึงมาที่เรือนเล็กๆ แห่งหนึ่ง หวางซื่ออันกับหลิ่วซานเซี่ยงอยู่ในนั้น ทั้งคู่รู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้นภายนอก

หวางซื่ออันว่ายิ้มๆ: “ถ้าผมเป็นคุณ ผมคงไม่ฆ่าเขา คนที่สามารถบุกเบิกโลกแห่งเซียนได้ ล้วนไม่ใช่พวกอ่อนหัด”

หลิ่วซานเซี่ยง: “แต่คุณชายถ้าไม่ฆ่า แล้วภายหน้าจะยืนหยัดในแดนเซียนหยวนซือได้อย่างไร เขาชกมา เราชกกลับ ไม่อย่างนั้น คนอื่นๆ ก็จะพากันทำตาม”

หวางซื่ออัน: “แต่ยอดฝีมือระดับเดียวกับจั๋วหลิงซวี่ ทั้งโลกนี้ก็มีไม่มาก”

อู๋เป่ย: “ฆ่าก็ฆ่าไปแล้ว พูดมากก็ไร้ประโยชน์ อย่างน้อย จั๋วหลิงซวี่คงไม่มาหาเรื่องผมในเร็วๆ นี้”

หลิ่วซานเซี่ยง: “คุณชายแน่ใจหรือ?”

อู๋เป่ย: “ผมเสี่ยงทายดูแล้ว พบว่าตอนนี้จั๋วหลิงซวี่อยู่ในโลกฆราวาส”

หลิ่วซานเซี่ยงประหลาดใจ: “ผู้แข็งแกร่งที่บุกเบิกโลกแห่งเซียนอย่างเขา ไปโลกฆราวาสทำไมกัน หรือว่า…”

เขาสะดุ้ง: “หรือว่าเขาก็จะไปเกิดใหม่ในโลกฆราวาสด้วย?”

อู๋เป่ยยิ้มกล่าว: “เหล่าหลิว คงต้องยืมหนังสือมนุษย์ของท่านตรวจดูแล้วล่ะ”

หลิ่วซานเซี่ยงหยิบหนังสือมนุษย์ออกมา เพ่งพิจารณาครู่หนึ่งก่อนพยักหน้าอย่างช้าๆ แล้วว่า: “เจอแล้ว ตอนนี้จั๋วหลิงซวี่เป็นบุรุษหนุ่มอายุ 24 ปี เพิ่งจบมหาวิทยาลัยหมาดๆ โอ๊ย! เส้นทางชีวิตของเขากับคุณชายจะมาบรรจบกันหลายครั้ง และพวกคุณสองคนอยู่ร่วมกันไม่ได้ สุดท้ายจะมีรอดได้เพียงคนเดียว!”

หวางซื่ออันจ้องเขา ถามว่า: “สุดท้ายใครชนะ?”

หลิ่วซานเซี่ยงส่ายหัว: “ด้วยพลังของผม มองลึกกว่านี้ไม่ได้ ตัดสินไม่ได้”

อู๋เป่ย: “ดูท่าแล้ว ผู้ที่ไปเกิดใหม่ในโลกฆราวาสไม่ใช่มีแค่ผม ยังมีบุคคลชั้นใหญ่จำนวนไม่น้อย”