ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2401

อู๋เป่ยพอตัวเองเริ่มเข้าสู่วัยเจริญพันธุ์ ตรงนั้นก็มีปัญหา ขนาดเล็กผิดปกติ แทบจะพอๆ กับของเด็กผู้ชายอายุ 5 ขวบ ด้วยเหตุนี้เขาเลยรู้สึกด้อยค่า เวลาเข้าห้องน้ำก็มักจะไปคนเดียว นิสัยก็ออกจะเก็บตัว

ถึงหน้าตาจะหล่อพอตัว ในโรงเรียนก็มีสาวๆ แอบปลื้มเขาไม่น้อย แต่เขาไม่กล้ารับใคร เห็นคนอื่นควงสาวไปค้างนอกบ้าน เขาทำได้แค่อิจฉา

จังหวะนั้นได้ยินเสียงของพ่ออู๋ต้าซิงดังมาจากนอกห้องว่า “เสี่ยวเป่ย ตื่นได้แล้ว อาหารจะเย็นหมดแล้วนะ”

อู๋เป่ยรับคำเบาๆ แล้วเปลี่ยนเสื้อผ้า แปรงฟันล้างหน้าอย่างไว จากนั้นก็ออกไปที่ห้องกินข้าว

ฐานะทางบ้านของอู๋เป่ยไม่ค่อยดี พ่อทำงานขับแท็กซี่ ห้าปีก่อนเกิดอุบัติเหตุทางจราจร ต้องชดใช้ให้คู่กรณีเป็นเงินหลายล้านบาท แถมยังทุ่มเงินไปรักษาอาการนี้ของอู๋เป่ยอีกไม่น้อย สุดท้ายเลยจำใจขายบ้าน ตอนนี้พวกเขาไปอาศัยบ้านป้าฝ่ายพ่ออยู่ชั่วคราว เป็นห้องแบบสองนอนหนึ่งโถง

อู๋เป่ยนั่งลง บนโต๊ะมีทั้งก๋วยเตี๋ยวหลอดหนึ่งจาน ซุปซี่โครงหมูหนึ่งชาม ไข่ที่ปอกเปลือกไว้แล้ว และเกี๊ยวนึ่งอีกหนึ่งจาน ส่วนแม่หยางกุ้ยจือยังวุ่นอยู่ในครัว เธอจะอุ่นกับข้าวที่เหลือจากเมื่อวาน แล้วกินกับสามีแบบง่ายๆ

อู๋เป่ยเลื่อนจานก๋วยเตี๋ยวหลอดให้พ่อแล้วบอกว่า “พ่อ ผมไม่ค่อยหิว พ่อกินเถอะครับ”

อู๋ต้าซิงรับคำแล้วว่า “เสี่ยวเป่ย พรุ่งนี้มีสอบประเมินระดับเมืองแล้วนะ ต้องตั้งใจสอบหน่อย ให้พ่อกับแม่ได้ภูมิใจ”

ผลการเรียนของอู๋เป่ยถือว่าใช้ได้ อยู่ในท็อป 100 ของทั้งโรงเรียน โรงเรียนมัธยมอันดับหนึ่งจงโจวติดท็อป 3 ของเมือง คนที่ติดหนึ่งร้อยอันดับแรกโดยมากก็สอบติดมหาวิทยาลัยชั้นนำได้ แน่นอน ถ้าอยากเข้ามหาวิทยาลัยท็อปๆ ในโครงการ ‘ดับเบิลเฟิร์สต์คลาส’ ของจีน ต้องติดท็อป 50 ของทั้งโรงเรียน

อู๋เป่ยว่า “ไม่ต้องห่วงครับ ผมจะพยายามเต็มที่แน่นอน”

เพราะอวัยวะเพศไม่สมบูรณ์มาตั้งแต่เกิด อู๋เป่ยเลยรู้สึกด้อยค่าอยู่เสมอ กลับกันเขาทุ่มเวลาไปกับการเรียนมากขึ้น เลยทำให้ผลการเรียนเขาดีใช้ได้ ติดท็อป 3 ของห้องมาตลอด เรื่องนี้แหละที่พ่อแม่ภูมิใจ

กินเกี๊ยวนึ่งไปสองชิ้น ดื่มซุปไปครึ่งชาม อู๋เป่ยก็เอ่ยเสียงเบากับอู๋ต้าซิงว่า “พ่อ ตรงนั้นของผมเหมือนจะโตขึ้นแล้ว”

เรื่องของลูกชาย พ่ออย่างอู๋ต้าซิงย่อมรู้ดี ที่ผ่านมาสองปีนี้ก็พาไปรักษาหาหมอสารพัด ใช้เงินไปไม่น้อย แต่ผลแทบไม่คืบหน้า

พอได้ยินอู๋เป่ยพูดแบบนี้ อู๋ต้าซิงนึกไม่ถึง ถามว่า “อะไรโตขึ้น?”

อู๋เป่ยชำเลืองมองตรงนั้นของตัวเอง “ก็ตรงนั้นแหละ”

อู๋ต้าซิงชะงักไป ครั้นแล้วก็ลุกพรวดขึ้น ดึงอู๋เป่ยเข้าไปในห้องทันที

ไม่กี่นาทีต่อมา อู๋ต้าซิงเดินออกมาด้วยหน้าตาเปี่ยมยิ้ม แล้วเข้าไปในครัวบอกข่าวดีกับภรรยา พอหยางกุ้ยจือได้ฟัง ทั้งสองก็สวมกอดกันร้องไห้ ทำเอาอู๋เป่ยสะดุ้งโหยง

พอดีโทรศัพท์ของอู๋เป่ยดังขึ้น เขามองดู เห็นว่าเป็นสายจากสวีเซียว เพื่อนที่นั่งโต๊ะเดียวกัน เขาเป็นคนค่อนข้างเก็บตัว เพื่อนไม่ค่อยมี และสวีเซียวก็เป็นหนึ่งในไม่กี่คนนั้น เขายังเคยเล่าเรื่องที่ตัวเองมีปัญหาเรื่องนั้นมาแต่เกิดให้สวีเซียวฟังด้วย และสวีเซียวก็รักษาความลับให้มาตลอด

“สวีเซียว”

ปลายสายสวีเซียวพูดว่า “อู๋เป่ย ดาวประจำห้อง เจียงโรว ฝากบอกว่ายามบ่ายอยากชวนไปดูหนัง โอ้โห แกนี่ดวงดีชะมัด ดาวห้องยังชวนเลย!”

ถ้าเป็นเมื่อก่อน อู๋เป่ยคงต้องลังเลอยู่ดี เพราะเรื่องนั้นของเขาไม่ไหว จะนัดออกไปก็ทำอะไรไม่ได้ แต่ตอนนี้ไม่เหมือนเดิมแล้ว เขากลับมาเป็นผู้ชายเต็มตัวแล้ว จะลังเลอะไรอีก?

เขาตอบทันทีว่า “โอเค บอกเจียงโรวไปว่าผมจะไปแน่!”

สวีเซียวแปลกใจ เหตุการณ์ทำนองนี้เคยเกิดขึ้นไม่กี่ครั้งแล้ว แต่ก่อนอู๋เป่ยมักจะปฏิเสธ ในขณะที่ครั้งนี้ตอบรับฉับไวผิดหูผิดตา

“งั้น…นายไม่กลัวโป๊ะแตกเหรอ?”

อู๋เป่ยว่า “สวีเซียว ตอนนี้ผมก็มีของแล้วเว้ย!”

สวีเซียวว่า “หา?”

อู๋เป่ยว่า “เช้านี้ผมเลี้ยงค่าเกมเอง เจอกันแล้วค่อยเล่า”