ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2407

หลังสู้กันดุเดือด อู๋เป่ยไล่เก็บคู่แข่งไปทีละคน ทีมของเขาเหลือรอดอยู่สองคน และคว้าอันดับหนึ่งมาได้สำเร็จ

เกมจบไม่ถึงสองนาที มือถือเขาก็เด้งแจ้งเตือนว่าจางเชาโอนเงินมา 600,000 บาท

เห็นยอดเงินก้อนโตนั้น อู๋เป่ยแทบไม่เชื่อว่าเป็นเรื่องจริง เงินก้อนนี้ได้มาง่ายเกินไปหน่อย

หานปิงเหยียนเล่นจบไปสิบกว่านาทีก่อนหน้านั้นแล้ว ยืนอยู่ด้านหลังอู๋เป่ยมาตลอด คอยดูวิธีเล่นของเขา ฝีมือของอู๋เป่ยทำให้เธอทึ่งสุดๆ พอเกมจบเธอก็ว่า “เทพเป่ย นายเก่งเว่อร์!”

ในใจเธอ ฝีมือเกมของเขาเทียบชั้นเทพ เลยเผลอเรียกเขาว่า “เทพเป่ย” ออกมาเอง

อู๋เป่ยบิดขี้เกียจแล้วว่า “ดึกแล้ว กลับกันเถอะ”

สวีเซียวไหวตัวทันรีบบอกว่า “บ้านผมอยู่ใกล้ ผมไปก่อนนะ บาย”

อู๋เป่ยไม่อยากปล่อยให้หานปิงเหยียนกลับบ้านคนเดียว จึงโบกแท็กซี่ไปส่งเธอก่อน แท็กซี่มาจอดที่หมู่บ้านคนรวยชื่อดังแห่งหนึ่ง หานปิงเหยียนโบกมือยิ้ม “เทพเป่ย พรุ่งนี้ช่วยแบกฉันที!”

แยกกับหานปิงเหยียนแล้ว อู๋เป่ยก็ให้คนขับไปส่งเขาต่อที่บ้าน

ตอนนั้นอู๋ต้าซิงยังไม่พัก เพิ่งขับแท็กซี่กลับบ้าน กำลังนั่งโซฟากินเบียร์ดูทีวี

พอเห็นลูกชายกลับมา อู๋ต้าซิงยิ้มถาม “เสี่ยวเป่ย ไปเที่ยวกับสวีเซียวที่ไหนมา?”

อู๋เป่ยนั่งลงข้างๆ “ไปเล่นเกมมาสักพัก”

แล้วก็โอนเงิน 500,000 บาทผ่านมือถือให้อู๋ต้าซิง

พอเงินเข้า อู๋ต้าซิงชะงัก ตกใจไม่น้อย “เสี่ยวเป่ย เงินนี่มาจากไหน?”

อู๋เป่ยยิ้ม “โรงเรียนให้รางวัลครับ เพราะครั้งนี้ผมได้ที่หนึ่งของทั้งเมือง”

ที่จริงยังเหลืออีกหลายวิชาที่ยังไม่ได้สอบ ตอนนี้พูดว่าได้ที่หนึ่งของทั้งเมืองก็ยังเร็วไปหน่อย ทว่าอู๋ต้าซิงไม่รู้อีโหน่อีเหน่อะไร รู้แค่ว่าเป็นเรื่องสอบ แต่ไม่รู้ว่ายังสอบไม่จบ

“ที่หนึ่งของทั้งเมือง จริงรึ?” อู๋ต้าซิงกระโดดพรวดขึ้นมา หน้าตาเปี่ยมด้วยความดีใจ

อู๋เป่ยยิ้ม “จริงสิครับ คณิตศาสตร์ผมได้คะแนนเต็ม วิชาภาษาจีนได้ 145 ภาษาต่างประเทศกับอีกสามวิชาที่เหลือก็เกือบจะคะแนนเต็ม แบบนี้จะไม่เป็นที่หนึ่งก็ยากแล้วล่ะครับ”

อู๋ต้าซิงปลื้มจนลืมตัว วิ่งพรวดเข้าไปในห้องนอน ปลุกหยางกุ้ยจือที่เข้านอนไปแล้วขึ้นมาบอกข่าวดี

สองสามีภรรยาดีใจเกินเหตุ คืนนั้นแทบไม่ได้นอน กว่าจะเคลิ้มหลับก็เกือบตีสี่

วันถัดมายังมีสอบต่อ เช้าเป็นภาษาต่างประเทศกับชีววิทยา บ่ายเป็นฟิสิกส์กับเคมี

ก่อนหน้านี้คะแนนภาษาต่างประเทศของอู๋เป่ยก็ดีอยู่แล้ว ส่วนใหญ่ 135 คะแนนขึ้นไป คราวนี้เขาทบทวนมากสุดก็วิชานี้

สำหรับเขา พาร์ทฟังคือของหิน เพราะการฟังยังไม่เด่น ทำให้เสียคะแนนเยอะ พาร์ทฟังมี 30 คะแนน เขามักได้ราวๆ 20 เท่านั้น

ตอนนี้ทั้งทักษะฟังและจับใจความดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ทำพาร์ทฟังเสร็จเขาก็รู้เลยว่ารอบนี้น่าจะทำได้เยี่ยม

เพราะเช้าสอบสองวิชา จึงเริ่มตั้งแต่ 7 โมงครึ่ง เลิก 10 โมง ชีววิทยาเริ่ม 10 โมงครึ่ง จบเที่ยงตรง

พอสอบชีววิทยาเสร็จ อู๋เป่ยออกจากห้องเรียนก็เห็นหานปิงเหยียนยืนโบกมือเรียกอยู่ที่หน้าประตู เพื่อนๆ ในชั้นมัธยมปลายปีสอง ห้องสาม พากันอึ้ง — อะไรกัน! ดาวโรงเรียนมาหาอู๋เป่ยทำไม?

“อู๋เป่ย เที่ยงนี้ไปกินข้าวด้วยกันไหม?” หานปิงเหยียนยิ้มถาม

อู๋เป่ยพยักหน้า “ได้ เธออยากกินอะไร ผมเลี้ยงเอง”

หานปิงเหยียนกระพริบตา “แถวถนนซีจื่อมีร้านอาหารอยู่ร้านหนึ่ง ใช้ได้เลย แต่อาจจะแพงนิดหน่อย”

อู๋เป่ยยิ้ม “สั่งได้ตามสบาย”

เดิมทีสวีเซียวก็อยากตามไปกินฟรีอยู่หรอก แต่เพื่อความสุขของเพื่อนรัก เขาได้แต่กัดฟันไม่เอ่ยปาก มองดูอู๋เป่ยกับหานปิงเหยียนเดินห่างออกไปตาละห้อย

อู๋เป่ยกับหานปิงเหยียนเดินเคียงกัน คุยหยอกล้อกันไปมา ภาพนั้นดันเข้าตาเจียงโรว เธอสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนจะยิ้มมุมปากอย่างไม่ใส่ใจ ในสายตาเธอ ทั้งหานปิงเหยียนและตัวเธอเองก็ไม่ได้อยู่โลกเดียวกับเขาอยู่ดี!