ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2411

อู๋เป่ยถึงกับอึ้ง ตี้เชียวเปิดง่ายขนาดนี้เลยหรือ?

จากนั้นเขาทะลวงตี้เชียวที่สอง ที่สามต่อเนื่องกัน ใช้เวลาแค่ครึ่งชั่วโมงก็เปิดครบทั้งเจ็ดสิบสองตี้เชียว พลังงาน 72 ชนิดที่มีคุณสมบัติต่างกันหลั่งไหลออกมา แล้วหลอมรวมเป็นกระแสพลังบริสุทธิ์เดียว ชำระล้างและหล่อหลอมทั่วทั้งร่างของเขา ตั้งแต่แขนขาถึงกระดูกทุกส่วน

ต่อมาเขาใช้อีกหนึ่งชั่วโมง เปิดครบสามสิบหกเทียนเชียว เทียนเชียวต่างจากตี้เชียว ตี้เชียวซ่อนพลังของร่างกายไว้ ส่วนเทียนเชียวสามารถดูดซับพลังจากจักรวาล รับเอาปราณพลังฟ้าดินมาใช้ให้ตนเอง!

เมื่อเทียนเชียวทั้งสามสิบหกเปิด อู๋เป่ยก็รู้สึกได้ว่ามีพลังงานสามสิบหกชนิดหลั่งไหลไม่ขาดสายเข้าสู่ร่างกายและจิตวิญญาณอันบริสุทธิ์ของเขา ไม่นานเขาก็ก้าวสู่ระดับถัดไป คือหลอมร่างกายขั้นต้น

หลอมร่างกายขั้นต้น คือปล่อยให้พลังในตี้เชียวชำระทั่วร่างช่วงหนึ่ง เพื่อให้ร่างกายแข็งแกร่งขึ้น

โดยทั่วไปผู้บำเพ็ญอาจมีพลังแค่สามถึงห้าชนิด แต่อู๋เป่ยมีกว่าเจ็ดสิบสองชนิด! พลังเหล่านี้รุนแรงมาก ร่างกายเขาขับของเสียสีคล้ำกลิ่นฉุนออกมาไม่หยุด ต้องวิ่งเข้าห้องน้ำซ้ำแล้วซ้ำเล่า

หนึ่งทุ่มครึ่ง ร่างกายของอู๋เป่ยก็ไม่ขับสารไม่บริสุทธิ์ออกมาอีก เขารู้สึกว่าทั่วทั้งตัวอัดแน่นด้วยพลัง

พอดีตอนนั้น เขาได้รับโทรศัพท์จากหานปิงเหยียน

“พี่เป่ย ทำไมเย็นนี้ไม่มาเข้าช่วงอ่านหนังสือเองล่ะคะ?”

อู๋เป่ยว่า “วันนี้ผมลาหยุด อยู่บ้านครับ”

หานปิงเหยียน “ไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะ?”

อู๋เป่ยยิ้ม “ไม่เป็นอะไรครับ”

หานปิงเหยียน “งั้นคืนนี้พี่ว่างไหมคะ ฉันอยากเชิญพี่ไปที่บ้าน”

อู๋เป่ยดูเวลา “อืม ได้ครับ อีกสิบนาทีผมไปถึง”

หานปิงเหยียนดีใจ “พี่รู้ทางไปบ้านฉันนะคะ ฉันรออยู่หน้าหมู่บ้านจัดสรรนะ”

อู๋เป่ยเรียกแท็กซี่ไปบ้านของหานปิงเหยียน ถึงหน้าหมู่บ้านจัดสรรก็เห็นหานปิงเหยียนยืนรออยู่จริงๆ

อู๋เป่ยถือไวน์แดงไปเป็นของฝากสองขวด ไวน์นี้เพื่อนร่วมรบของอู๋ต้าซิงให้มา ว่ากันว่าเป็นไวน์นอกชื่อดัง เมื่อสิบกว่าปีก่อนขวดหนึ่งขายได้ราว 10,000–15,000 บาท

“ปิงเหยียน ผมเอาไวน์แดงมาฝากคุณลุงสองขวดครับ”

หานปิงเหยียนยิ้ม “ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ แต่พ่อฉันชอบไวน์แดงจริงๆ เขาต้องชอบแน่ ไปกันเถอะ ทุกคนรอเราอยู่ที่บ้าน”

พอเข้าเขตหมู่บ้านจัดสรร เดินไปอีกไม่กี่ร้อยเมตรก็เห็นแถวคฤหาสน์เดี่ยว แต่ละหลังมีลานบ้านทั้งหน้าและหลัง เหนือพื้นดิน 3 ชั้น ใต้ดิน 2 ชั้น ที่ดินไม่น้อยกว่า 300 ตร.ม. และพื้นที่ใช้สอยต่อชั้นก็เกิน 100 ตร.ม.

อู๋เป่ยว่า “บ้านเธอใหญ่มากเลยครับ”

หานปิงเหยียนยิ้ม “นี่บ้านใหม่ค่ะ บ้านเดิมเป็นบ้านพักตากอากาศบนยอดเขา แต่ตรงนั้นกำลังปรับปรุง เลยย้ายมาอยู่ที่นี่ก่อน”

อู๋เป่ย “หลังบนยอดเขานั่นใหญ่กว่านี้ใช่ไหมครับ”

หานปิงเหยียน “ก็พอๆ กันค่ะ แต่ใหญ่กว่านิดหน่อย”

ทั้งสองมาถึงบ้านตระกูลหาน คุณพ่อของหานปิงเหยียน หานจื้อเฉิง กำลังซ้อมหวดไม้กอล์ฟอยู่ในห้องนั่งเล่น เห็นอู๋เป่ยก็วางไม้ลง ยิ้มว่า “น้องอู๋ เชิญนั่งเลย”

อู๋เป่ยทักทายแล้วนั่งลงบนโซฟา คุณแม่หานให้คนใช้เอาผลไม้มาวางให้ แล้วยิ้มว่า “น้องอู๋ กินผลไม้หน่อยนะคะ”

“ขอบคุณครับคุณป้า” อู๋เป่ยไม่เกรงใจ หยิบองุ่นพวงหนึ่งขึ้นมากิน

หานจื้อเฉิงว่า “น้องอู๋ ฉันได้ยินปิงเหยียนบอกว่า สอบคราวก่อนทำได้ดี เป็นที่หนึ่งของทั้งเมืองใช่ไหม?”

อู๋เป่ย “ครับคุณลุง ผมทำได้โอเคครับ”

หานจื้อเฉิง “ที่หนึ่งทั้งเมือง แบบนี้มหาวิทยาลัยชั้นนำในประเทศเลือกได้สบายๆ ไม่ทราบว่าสนใจไปเรียนต่อต่างประเทศไหม?”

อู๋เป่ย “ตอนนี้ผมยังไม่มีแผนไปต่างประเทศครับ”