ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2412

หานปิงเหยียนไม่รู้ว่าการไปถึงขั้นปลายการฝึกปราณตั้งแต่อายุ 17ปี หมายความว่าอย่างไร เธอยิ้มพูดว่า “พ่อ หรือว่าเก่งกว่าพ่ออีกเหรอคะ?”

หานจื้อเฉิงนิ่งไปสองสามวินาที แล้วพูดว่า “ต่อให้คนที่บรรลุความสำเร็จสูงสุดของการฝึกกายมายืนอยู่ต่อหน้าผม ผมยังต้องยอมรับว่ายังสู้ไม่ได้ นับประสาอะไรกับคนที่อยู่ขั้นปลายการฝึกปราณอย่างเขา”

หานปิงเหยียนชะงัก “พ่อ งั้นต่อไปอู๋เป่ยจะยิ่งเก่งกว่านี้ใช่ไหมคะ?”

หานจื้อเฉิงพยักหน้า “อายุน้อยขนาดนี้แต่ทำได้ถึงเพียงนี้ อย่างน้อยอนาคตก็ขึ้นถึงจุดสูงสุดของการฝึกปราณได้ หรือแม้กระทั่งไปถึงขั้นลี้ลับ หรืออาณาจักรแห่งความรอบรู้”

หานปิงเหยียน “อาณาจักรแห่งความรอบรู้ นี่คือมีพลังแห่งความรอบรู้จริงๆ เลยใช่ไหมคะ?”

หานจื้อเฉิง “ผมก็แค่เคยได้ยินผู้แข็งแกร่งสายฝึกปราณคนหนึ่งเอ่ยถึง รายละเอียดเป็นยังไง ผมก็ไม่แน่ใจ”

เขามองลูกสาวของตัวเองแล้วพูดว่า “ปิงเหยียน แฟนที่ลูกคบมาก่อนหน้านี้ พ่อไม่ปลื้มสักคน แต่คนนี้ดีมาก พ่อสนับสนุนนะ”

หานปิงเหยียนกลอกตาใส่ “ฉันไปพูดตอนไหนว่าเขาเป็นแฟนฉัน”

คุณแม่หานหัวเราะ “ไม่ใช่เหรอคะ ถ้าไม่ใช่ งั้นฉันจะจับอู๋เป่ยไปแนะนำให้พี่ลูกพี่ลูกน้องของหนูแล้วนะคะ”

หานปิงเหยียนมีพี่ลูกพี่ลูกน้องคนหนึ่งสวยมาก ทั้งเก่งจนผู้ชายไม่ค่อยกล้าเข้าไปจีบ พอได้ยินแม่พูดแบบนี้ หานปิงเหยียนก็โวยวายว่า “แม่ นี่ฉันเป็นลูกแท้ๆ ของแม่หรือเปล่าเนี่ย!”

อู๋เป่ยกลับถึงบ้าน ก็เห็นว่าแม่ทำกับข้าวเสร็จรอเขาอยู่ ส่วนอู๋ต้าซิงออกไปขับรถรับจ้างอีกแล้ว ยังไม่กลับมา

หน้าต่างที่ถูกทุบพัง หยางกุ้ยจือหาช่างมาซ่อมเรียบร้อย เปลี่ยนจากกรอบไม้เดิมเป็นอะลูมิเนียม

อู๋เป่ยกินอะไรรองท้องนิดหน่อย แล้วก็กลับเข้าห้องไปฝึกตน

ตอนนี้เขาอยู่ในขั้นหลอมกายขนาดเล็ก พลังทั้ง 72 ในร่างกาย และพลังงานทั้ง 36 จากเจิ้นตั้นค่อยๆ ขัดเกลาต่อเนื่อง ทำให้ร่างกายของเขาแข็งแกร่งขึ้นอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน

พอข้ามเที่ยงคืน เขาก็หลอมกายขั้นต้นได้สมบูรณ์ แล้วก้าวสู่ขั้นหลอมกายขนาดใหญ่ ระหว่างหลอมกายขั้นสูง เขารู้สึกว่ามีพลังบางอย่างซึมออกมาจากความว่างเปล่า ทำให้ร่างกายเขาแปรเปลี่ยนอีกครั้ง!

กระบวนการนี้กินเวลาสี่ชั่วโมงกว่า ก่อนจะหลอมกายขั้นสูงได้สมบูรณ์

จากนั้นเขาขึ้นไปบนดาดฟ้า รับแสงจันทร์ เริ่มฝึกพร้อมกันกลางวันกลางคืน ฝึกไปชั่วโมงกว่าๆ ฟ้าสางดวงอาทิตย์ขึ้น เขาก็รับพลังจากแสงอาทิตย์ต่อ ระหว่างนั้น ในห้วงความว่างยังมีพลังลี้ลับซึมออกมาเรื่อยๆ ทำให้ทั้งร่างกายและจิตวิญญาณของเขายกระดับขึ้นอย่างมาก

เจ็ดโมงครึ่ง การฝึกพร้อมกันกลางวันกลางคืนของเขาก็สมบูรณ์เช่นกัน หลังฝึกมาทั้งคืน เขาพบว่าตัวเองสูงขึ้นอีก ตอนนี้สูงหนึ่งเมตรแปดสิบสาม

จากนั้นเขากินอาหารเช้า ก่อนจะไปโรงเรียนเข้าเรียน

วันนี้โรงเรียนมัธยมอันดับหนึ่งจงโจวคึกคักเป็นพิเศษ เพราะทีมโรงเรียนของโรงเรียนมัธยมอันดับหนึ่งหมิงชวนที่อยู่ติดกันเดินทางมาจัดการแข่งขันบาสเกตบอลแลกเปลี่ยนที่นี่

ในฐานะสองโรงเรียนตัวเต็งของจังหวัด ระดับบาสเกตบอลของทั้งสองโรงเรียนสูงมาก ในลีกบาสเกตบอลนักเรียนมัธยมปลายทั่วประเทศปีที่แล้ว ทีมโรงเรียนของโรงเรียนมัธยมอันดับหนึ่งจงโจวแพ้อย่างน่าเสียดายด้วยแต้มต่างสามแต้ม พลาดโอกาสเข้ารอบชิงระดับจังหวัด กลายเป็นปมคาใจของโรงเรียน ดังนั้นหลังจากนั้น การเจอกันทุกครั้งของสองทีมจึงดุเดือดเป็นพิเศษ

อู๋เป่ยพอถึงห้องเรียน ก็เห็นเจียงโรวกับเด็กหญิงอีกหลายคนกำลังคุยกัน พวกเธอเปลี่ยนเป็นชุดเชียร์ลีดเดอร์พร้อมเพรียง โชว์สัดส่วนสวยงามกันถ้วนหน้า

สวีเซียวพึมพำอย่างตื่นเต้น “ถ้าผมได้อยู่ทีมโรงเรียนก็ดีสิ จะได้เป็นจุดสนใจของทุกคน สาวๆ ต้องมารุมล้อมผมแน่”

อู๋เป่ยยกมือขยี้หัวเขา “เป็นอะไรเนี่ย กลางวันแสกๆ ก็เพ้อฝัน”

สวีเซียว “พี่เป่ย เช้าวันนี้ไม่มีเรียน ทุกคนไปดูแข่งได้ เราไปเชียร์ทีมโรงเรียนกันเถอะ”

พูดไม่ทันขาดคำ หานปิงเหยียนก็เดินเข้ามา เธอหิ้วถุงขนม ยิ้มหวานแล้วบอกอู๋เป่ยว่า “พี่เป่ย ไปดูแข่งด้วยกันนะคะ”

อู๋เป่ยดูเวลา เหลืออีกชั่วโมงกว่าๆ กว่าจะเริ่มแข่ง จึงพูดว่า “ได้ แต่ผมมีธุระต้องออกไปแป๊บหนึ่ง เดี๋ยวกลับมาดู”

สวีเซียว “พี่เป่ย ธุระอะไร ให้ผมไปเป็นเพื่อนไหม?”

อู๋เป่ยยิ้ม “ไม่ต้อง ผมไปเดี๋ยวก็กลับ”