ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2414

โค้ชตาวาว พูดว่า “ลองยิงสามแต้มสักสองสามลูกให้ดูหน่อย”

อู๋เป่ยก้าวเลยเส้นสามแต้มออกไป ในสภาวะที่เซ็นเตอร์ฝ่ายตรงข้ามเข้ามากดดัน เขาเด้งตัวเบาๆ ลูกลอยเป็นวิถีโค้งสวย ก่อนจะดัง “ชวับ” ลงห่วงอย่างงดงาม

ต่อมาแค่สองนาทีสั้นๆ อู๋เป่ยยิงสามแต้มลงไปสี่ลูก แถมใส่ชู้ตแบบฮุกอีกสองครั้ง หลังจากฝึกฝนร่างกายมาอย่างหนัก มือก็คมกริบ ยิงเป็นลง

โค้ชว่า “เร็ว เปลี่ยนเสื้อแข่ง!”

เพื่อนร่วมทีมสองคนยิ้มๆ ดึงอู๋เป่ยไปด้านหลัง ให้เขาเปลี่ยนเป็นเสื้อแข่งสีแดง หมายเลข 9

พอเปลี่ยนชุดเสร็จ เกมก็เริ่มต่อ โค้ชใจเด็ดถอดตัวสำรองออก ให้อู๋เป่ยลงเป็นชู้ตติ้งการ์ด

เสียงนกหวีดดังขึ้น อู๋เป่ยตัดบอลจากการ์ดฝั่งตรงข้าม แล้วสปีดพุ่งใส่ห่วงทันที เร็วจนกระทั่งพุ่งไปถึงใต้แป้น อีกฝ่ายยังตามมาได้ห่างตั้งสองสามเมตร

อู๋เป่ยทะยานขึ้นสูง แล้วกดบอลใส่ห่วงอย่างหนักแน่น ดังก์สะเทือนทั้งสนาม!

“โห! เท่มาก!” เสียงเฮสนั่นลั่นยิม ขวัญกำลังใจทีมจงโจวพุ่งพรวด

สภาพร่างกายของอู๋เป่ยแข็งแกร่งเหลือเชื่อ ทั้งทำแต้มต่อเนื่อง ทั้งสตีลต่อเนื่อง พอเขาลงมือเมื่อไร ฝ่ายตรงข้ามแทบครองบอลไม่อยู่

ผ่านไป 15 นาที สกอร์อยู่ที่ 35–36 จงโจวนำ 1 คะแนน

จังหวะนั้น โรงเรียนมัธยมอันดับหนึ่งหมิงชวนเริ่มจับทางอู๋เป่ย เซ็นเตอร์ของอีกฝั่งใช้ความสูงได้เปรียบ เบียดบี้อย่างหนัก แต่ที่ทำเอาทุกคนอ้าปากค้างคือ ไอ้หนุ่มสูงสองเมตรของฝั่งโน้นกลับถูกอู๋เป่ยเบียดทีเดียวปลิว เปิดทางเลย์อัปง่ายๆ ได้อีกสองแต้ม!

บรรยากาศในสนามเดือดพล่าน เสียงเชียร์โหมกระหน่ำระลอกแล้วระลอกเล่า ถึงขั้นผู้อำนวยการยังลุกขึ้นยืนตะโกนชมดังๆ

เจียงโรวในกลุ่มเชียร์ลีดเดอร์ถึงกับเหม่อลอย ตั้งสติอยู่นานกว่าจะกลับมา เพราะตอนนี้เธอเพิ่งรู้ตัวชัดๆ ว่าสภาพร่างกายของอู๋เป่ยแข็งแรงน่าเหลือเชื่อ แบบนี้เขาต้องเป็นผู้ฝึกฝนเที่ยงแท้แน่ๆ!

หานปิงเหยียนกรี๊ดติดๆ กันจนเสียงแหบ สวีเซียวที่นั่งข้างๆ ตอนนี้ก็พลอยตื่นเต้นไปด้วย พูดว่า “โห พี่เป่ยเล่นบาสโคตรดีเลยเว้ย เราดันไม่รู้อะไรสักอย่าง!”

หานปิงเหยียนยิ้มว่า “เธอยังไม่รู้อีกเยอะ เขายังมีทักษะการแพทย์ด้วยนะ”

สวีเซียวอึ้ง “อะไรนะ? เขายังมีทักษะการแพทย์? โอ้โห พี่เป่ยซ่อนของไว้เพียบเลย!”

ไม่นานนัก จบครึ่งแรกแล้ว จงโจว 59 คะแนน หมิงชวน 43 คะแนน จงโจวนำ! และอู๋เป่ยคนเดียวกดไป 37 คะแนน!

ช่วงพัก โค้ชเดินมายิ้มๆ แล้วเริ่มแนะแทคติกบางอย่างให้อู๋เป่ย หลังจากจูนกันในครึ่งแรก อู๋เป่ยก็พอจับทางจุดเด่นและศักยภาพของเพื่อนร่วมทีม เล่นได้ลื่นไหลขึ้นเรื่อยๆ

พักเสร็จ ครึ่งหลังก็เริ่ม โรงเรียนหมิงชวนเปลี่ยนตัวผู้เล่นหนึ่งคน แต่ก็ไม่อาจเปลี่ยนผลลัพธ์ อู๋เป่ยสตีลไม่หยุด ทีมจงโจวคุมเกมขาด กดหมิงชวนจนแทบโงหัวไม่ขึ้น

สิบนาทีแรกของครึ่งหลัง จงโจวทิ้งห่างเพิ่มเป็น 75–41!

จนจบครึ่งหลัง สกอร์พุ่งเป็น 106–58!

เสียงปรบมือโห่ร้องถล่มทลาย สาวๆ กลุ่มหนึ่งพุ่งลงไปในสนาม เอาดอกไม้ไปมอบให้บรรดานักกีฬา อู๋เป่ยยิ่งกลายเป็นจุดโฟกัสของทุกสายตา ถูกหลายคนช้อนตัวยกขึ้น โยนลอยสูง

“เทพเป่ย!”

ไม่รู้ใครตะโกนขึ้นมาก่อน แล้วทุกคนก็พากันตะโกนตาม

“เทพเป่ย! เทพเป่ย!”

อู๋เป่ยนัดเดียวขึ้นหิ้งเป็นเทพ เกมนี้ชัดเจนว่ายิ่งใหญ่กว่าตอนที่เขาคว้าอันดับหนึ่งทั้งเมืองเสียอีก!

เห็นอู๋เป่ยอาบด้วยแสงแห่งเกียรติยศ หานปิงเหยียนกลับเริ่มกลุ้ม

สวีเซียวแปลกใจ “ปิงเหยียน เธอถอนหายใจทำไมเหรอ?”

หานปิงเหยียนว่า “ต่อไปต้องมีสาวๆ ตามจีบพี่เป่ยเพียบ แย่ละสิ ฉันนี่แหละหาเรื่องปวดหัวใส่ตัวเอง”