ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2415

อู๋เป่ยเปิดซองจดหมายออกมา พบว่าเป็นหนังสือแต่งตั้ง ระบุว่า ทีมบาสเกตบอลของโรงเรียนมัธยมอันดับหนึ่งแห่งจงโจว แต่งตั้งอู๋เป่ยให้รับหน้าที่เป็นชู้ตติ้งการ์ดของทีมอย่างเป็นทางการ

พอเห็นข้อความแบบนั้น อู๋เป่ยก็ออกจะแปลกใจอยู่เหมือนกัน แม้ฟอร์มของเขาในเกมจะโดดเด่น แต่การจะเข้าทีมโรงเรียนนั้นขึ้นชื่อว่าโหดสุดๆ เรียกได้ว่าเป็นที่รวมของนักบาสที่เก่งที่สุดของนักเรียนมัธยมปลายในจงโจวทั้งหมด อีกทั้ง โรงเรียนมัธยมอันดับหนึ่งจงโจวยังทุ่มไม่อั้นเพื่อพัฒนาศักยภาพทีมบาส ปีหนึ่งอัดงบให้ทีมสูงถึง 50,000,000 บาท! นี่ยังไม่รวมเงินสนับสนุนจากสปอนเซอร์และเงินบริจาคจากศิษย์เก่า โรงเรียนยังมีกองทุนบริหารทีมบาสเกตบอล วงเงินรวมมากกว่า 750,000,000 บาท และผลตอบแทนการลงทุนที่กองทุนทำได้ในแต่ละปีถูกนำกลับมาใช้กับบาสเกตบอลทั้งหมด

เพราะมีเงินหนุนเยอะ สวัสดิการของสมาชิกทีมเลยดีมากๆ เดือนหนึ่งมีเงินช่วยเหลือด้านโภชนาการ 25,000 บาท ชุดและรองเท้ามีให้ครบ ถ้าชนะเกมก็ยังมีโบนัสอีก ซึ่งเริ่มตั้งแต่หลักหมื่นบาทขึ้นไปจนถึงหลายแสนบาท

พูดได้ว่าผู้ชายแทบทุกคนต่างอยากเบียดหัวตัวเองเข้าไปอยู่ในทีมโรงเรียน แต่การคัดเข้ามันยากจริงๆ เพราะโควตาก็มีจำกัด ทั้งปีเพิ่มใหม่เพียงสองถึงสามคน เพื่อทดแทนตำแหน่งที่ว่างจากผู้เล่นที่เลิกเล่น

ผู้อำนวยการยิ้มแล้วกล่าวว่า: “นักเรียนอู๋เป่ย ยินดีต้อนรับสู่ทีมบาสเกตบอลของโรงเรียนมัธยมอันดับหนึ่งจงโจว หวังว่าเธอจะพาทีมเดินหน้าสร้างความสำเร็จต่อไป!”

เสียงปรบมือดังกระหึ่มรอบๆ อู๋เป่ยพยักหน้าเบาๆ “ผู้อำนวยการและคุณครูทุกท่านสบายใจได้ครับ ผมจะพยายามอย่างเต็มที่ครับ”

หลังพิธีอันคึกคักจบลง อู๋เป่ยมาที่โรงฝึกซ้อมของทีมบาสเป็นครั้งแรก โรงยิมแห่งนี้มีพื้นที่ราว 1,300 ตารางเมตร เวลานั้นบรรดานักกีฬาของทีมกำลังรอเขาอยู่ รวมถึงชู้ตติ้งการ์ดที่บาดเจ็บที่เท้าคนนั้น—เซียวเจี้ยน—ด้วย

เซียวเจี้ยนสูง 1.92 เมตร ร่างกำยำหน้าตาหล่อเหลา เห็นอู๋เป่ยก็เข้ามากอดก่อน พูดด้วยความซาบซึ้งว่า “อู๋เป่ย ขอบใจมากจริงๆ ถ้าแพ้เกมวันนี้ ผมคงกลายเป็นตัวการแน่ๆ ครับ!”

จริงๆ แล้วแรงกดดันของเขาหนักมาก ตอนที่ทีมตัวเองถูกทิ้งห่างสกอร์ หัวใจเหมือนถูกมีดกรีดแสบไปหมด เขายืนน้ำตาซึมเงียบๆ ท่ามกลางผู้คน โชคดีที่ตอนนั้นอู๋เป่ยฉายฟอร์ม พาทีมพลิกคว้าชัย!

“อู๋เป่ย ตอนนี้ผมขอแนะนำตัวอย่างเป็นทางการ ผมจางหมิง กัปตันทีม!”

“ผมเสินชงจวิน พอยต์การ์ดครับ”

“ผมโหวกว่างเหยา สมอลฟอร์เวิร์ดครับ”

“ผมลั่วหยวนเหลียง เพาเวอร์ฟอร์เวิร์ดครับ”

อู๋เป่ยเคยร่วมรบเคียงบ่าเคียงไหล่กับพวกเขามาแล้ว จึงค่อนข้างคุ้นกันดี ต่างฝ่ายต่างทักทายกันไป

นอกจากนี้ ยังมีผู้เล่นสำรองอีกหลายคน ฝีมือก็ไม่เลวเลยทีเดียว

จางหมิง กัปตันของทีม ยิ้มแล้วพูดว่า: “เกมอุ่นเครื่องวันนี้จริงๆ สำคัญมาก เพราะหมิงชวนกับเรา ต้องไปเยือนกันและกันคนละนัด ถ้าเราแพ้ในบ้าน ก็อย่าหวังจะได้เป็นตัวแทนทีมมณฑลไปแข่งระดับประเทศเลย”

อู๋เป่ยพอรู้อะไรเกี่ยวกับทีมโรงเรียนอยู่บ้าง แต่ก็ไม่มากนัก เขาถามว่า “กัปตัน การเข้าทีมมณฑลนี่โหดไหมครับ?”

กัปตันพยักหน้า “ไม่ง่ายเลย ทีมบาสของเราตั้งมา 17 ปี เพิ่งได้เป็นตัวแทนมณฑลไปแข่งขันระดับประเทศแค่ 6 ครั้ง ผลงานดีที่สุดคืออันดับ 4 ของประเทศ”

อู๋เป่ย “อันดับ 4 ของประเทศก็สุดยอดแล้วครับ”

กัปตัน “แต่ความสำเร็จนั้นเป็นของรุ่นพี่ๆ ส่วนปีที่แล้วพวกเราหลุดแม้แต่ทีมมณฑล ไม่ต้องพูดถึงอันดับประเทศเลย”

อู๋เป่ยยิ้ม “ถ้าทะลุเข้าทีมมณฑลได้ โบนัสน่าจะไม่น้อยใช่ไหมครับ?”

กัปตัน “แน่นอน ขอแค่ได้เป็นทีมมณฑล ทางโรงเรียนจะให้โบนัส 15,000,000 บาท ทางในเมืองและในมณฑลจะให้ 500,000 และ 2,500,000 บาทตามลำดับ ศิษย์เก่าก็ตั้งกองทุนจงโจวไว้ช่วยอีก เรียกว่าได้ทั้งประโยชน์และเกียรติยศเต็มๆ”

ลั่วหยวนเหลียง ผู้เล่นตำแหน่งเพาเวอร์ฟอร์เวิร์ด เป็นหนุ่มอ้วนล่ำ เขาหัวเราะแล้วเสริมว่า “ถ้าทะลุไปถึงการแข่งขันระดับประเทศ โบนัสยิ่งเยอะ แชมป์ประเทศ มูลนิธิบาสเกตบอลให้ 25,000,000 บาท ผู้จัดงานให้ 75,000,000 บาท แต่นั่นยังถือว่าเงินเล็กนะ เงินสปอนเซอร์จากผู้สนับสนุนโฆษณาน่ะสิ ถึงจะเรียกว่าเยอะ อย่างน้อยๆ ก็สัก 500,000,000–1,000,000,000 บาท!”

อู๋เป่ยประหลาดใจมาก คิดไม่ถึงว่าลีกบาสของเด็กมัธยมปลายจะมีผลตอบแทนมากขนาดนี้!

กัปตันว่า “วงการบาสในประเทศเราช่วงนี้พัฒนาไปทางเชิงธุรกิจอย่างรวดเร็ว มีทั้งแมวมองและกิจกรรมคัดเลือกนักกีฬาเยอะ ถ้าเราตีตั๋วถึงระดับประเทศ ก็จะได้สิทธิ์เข้าร่วมดราฟต์กันทุกคน ถ้าถูกเลือก ก็กลายเป็นดาวรุ่งทันที”

อู๋เป่ย “ดูแล้วสวัสดิการของทีมบาสเราเหนือกว่าฟุตบอลเยอะเลยนะครับ”

โรงเรียนมัธยมอันดับหนึ่งจงโจวเองก็มีทีมฟุตบอลอยู่ แต่ฝีมือธรรมดามาก จนไร้ชื่อเสียง แข่งทีคนก็ดูเมินๆ