ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2417

หานปิงเหยียนอยู่ชั้นบน ตอนนั้นเธอรีบลงบันไดมายิ้มพูดว่า: พี่เป่ย มาถึงแล้วเหรอคะ!

อู๋เป่ยพยักหน้าเบาๆ คุณลุงรู้สึกเป็นยังไงบ้างครับ?

หานจื้อเฉิงพูดว่า รู้สึกดีเลยครับ ก่อนหน้านี้ปัญหาพวกนั้นเบาลงไปเยอะในทันที อู๋เป่ย ทักษะการแพทย์ของเธอเก่งจริงๆ ครับ

ชายคนนั้นก็ลุกขึ้นพยักหน้าให้กับอู๋เป่ยนิดๆ แล้วหันไปบอกหานจื้อเฉิงว่า คุณลุง ผมยังแนะนำให้คุณลุงไปรักษาที่โรงพยาบาลที่ได้มาตรฐานนะครับ ตอนนี้การแพทย์สมัยใหม่ก้าวหน้า มีการรักษาแบบผ่าตัดแผลเล็ก ใช้คลื่นพลังงานไปจี้ทำลายเซลล์มะเร็ง แทบไม่เจ็บปวดเลยครับ

หานจื้อเฉิงพูดว่า โรงพยาบาลบอกว่าเนื้องอกลึกเกินไป ต้องเฝ้าดูก่อนสักระยะ แล้วอีกอย่าง โรคนี้ก็อู๋เป่ยเป็นคนตรวจพบ ผมเลยอยากให้เขาช่วยรักษาผมก่อนครับ

หานปิงเหยียนเริ่มไม่พอใจ พูดว่า พี่เป่ยของฉันบอกว่ารักษาได้ ก็ต้องหายได้แน่นอนค่ะ

หานจื้อเฉิงหัวเราะแหะๆ รีบว่า อู๋เป่ย เดี๋ยวผมแนะนำให้รู้จักนะครับ นี่คือลูกชายคนรองของผู้บริหารเมืองจงโจว คุณชายรอง หวงลี่เจี๋ย

เขายิ้มบางๆ แนะนำตัวสั้นๆ ว่า “หวงลี่เจี๋ย”

อู๋เป่ยพยักหน้าเล็กน้อย คุณชายหวง ยินดีที่ได้รู้จักครับ

กับคนที่ไม่คุ้น อู๋เป่ยไม่คิดจะพูดมาก เขาหันไปบอกหานจื้อเฉิงว่า คุณลุง เราเริ่มกันเถอะครับ

หานจื้อเฉิงรีบพูดว่า คุณชายหวง ผมจะเข้ารับการรักษาแล้ว ไว้คุยกันวันหลังนะครับ

หวงลี่เจี๋ยลุกขึ้นกล่าว ถ้าอย่างนั้น ผมขอตัวก่อน ไว้วันหลังจะมาหาปิงเหยียนอีกครับ

ส่งหวงลี่เจี๋ยออกไปแล้ว หานปิงเหยียนบ่นหงุดหงิดว่า พ่อ เขามาบ้านเราทำไมกันคะ?

หานจื้อเฉิงพูดอย่างจนใจ พ่อก็จนใจเหมือนกัน ยังไงเขาก็เป็นลูกชายคนรองของผู้บริหารเมือง จะไปขัดใจไม่ได้หรอกนะ พ่อดูออกว่าหวงลี่เจี๋ยคนนี้สนใจหนูปิงเหยียนอยู่

หานปิงเหยียนฮึดฮัด หวงลี่เจี๋ยคนนี้เรื่องเสเพลเลื่องชื่อ ฉันไม่มีทางชายตาให้เขาหรอกค่ะ

หานจื้อเฉิงพยักหน้า ก็จริง แต่ว่าพ่อของเขาซึ่งเป็นผู้บริหารเมือง เพิ่งโทรหาผมเมื่อวาน เกรงว่าเรื่องนี้คงไม่ง่าย บ้านหวงต้องมีอะไรในใจแน่ๆ

หานปิงเหยียนถามอย่างสงสัย หวังผลอะไร? บ้านเราจะมีอะไร พ่อถึงทำธุรกิจอยู่บ้าง แต่ทรัพย์สินเท่านี้ไม่น่าถูกบ้านหวงสนใจ ส่วนเส้นสายของพ่อก็ยิ่งสู้หวงซื่อฝู่ไม่ได้เลยค่ะ

หานจื้อเฉิง พ่อก็ว่าน่าแปลก คิดเท่าไรก็ไม่ตก

พูดจบเขาก็ส่ายหัว ช่างเถอะ คิดมากก็ไร้ประโยชน์

อู๋เป่ยยังคงรักษาให้หานจื้อเฉิง ต่อไปอีกกว่าชั่วโมง ก่อนจะให้เขานอนพักต่อ

ขณะเดียวกัน หวงลี่เจี๋ยกลับถึงคฤหาสน์หลังงาม ใหญ่โตหรูหรายิ่งกว่าหานเจียเสียอีก

หวงลี่เจี๋ยยืนอยู่ต่อหน้าบุรุษวัยกลางคนผู้หนึ่ง ลมปราณของเขาทรงพลังยิ่ง เป็นยอดฝีมือระดับที่หกของการฝึกปราณ ชายคนนั้นก็คือ หวงเหรินจุน แห่งเมืองจงโจวส่วนบริหาร

หวงลี่เจี๋ยรายงานว่า “ท่านพ่อ ผมไปหานเจียมา พบว่าหานปิงเหยียนมีแฟนแล้ว เป็นนักเรียนมัธยมปลายเหมือนกัน ชื่ออู๋เป่ย เขาอาจจะมาทำให้แผนเราพังได้ครับ”

หวงเหรินจุนกล่าวเรียบๆ ก็แค่คนกระจอก ถ้ามาขวางก็จัดการมันให้เรียบร้อย

หวงลี่เจี๋ยพยักหน้า อืม ผมจะสั่งคนข้างล่างไปจัดการครับ

หวงเหรินจุน: ยาอายุวัฒนะเม็ดนั้นของหานเจีย ผมต้องเอามาให้ได้ ผมได้ข่าวที่น่าเชื่อถือมา หากได้กินเม็ดนั้น ผมก็จะทะลุทะลวงไปสู่ขั้นลี้ลับ!

หวงลี่เจี๋ยว่า ท่านพ่อวางใจเถอะครับ ผมจะเอายาอายุวัฒนะเม็ดนี้มาให้ได้! ถ้าคุยกันดีๆ ไม่ได้ ก็ใช้กำลังครับ!

หวงเหรินจุนรับคำ อืม ถ้าจะใช้กำลัง ก็อย่าให้มีหลักฐานหลงเหลือ!

ครับ!

ทางด้านอู๋เป่ย หลังรักษาหานจื้อเฉิงเสร็จ ฝ่ายหลังก็นอนหลับสนิท เวลาเพิ่งหัวค่ำ หานปิงเหยียนชวนว่า พี่เป่ย เราไปเดินตลาดกลางคืนกันเถอะค่ะ

คืนนี้อู๋เป่ยก็ไม่มีธุระอะไร พยักหน้า เอาสิครับ

แถวนั้นมีตลาดกลางคืนแห่งหนึ่ง ขายของกินและของกระจุกกระจิก ยาวราวกิโลกว่าๆ ชื่อดังไปไกล ผู้คนมากหน้าหลายตาแวะเวียนมาสัมผัสสีสันยามค่ำของเมือง