ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2423

พอตราพลังลับเริ่มก่อรูปเป็นรูปเป็นร่าง เขาก็รู้สึกได้ว่าพลังลับที่ดูดซับเข้ามาทั้งหมดหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับร่างกายของเขา อีกทั้งพลังลับที่กระจายอยู่ทั่วทั้งเจิ้นตั้นก็หลั่งไหลเข้าสู่ตราพลังลับไม่ขาดสาย เติมพลังให้มันเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ!

พอฝึกพลังลับชนิดสุดท้ายเสร็จก็เป็นเวลาบ่ายโมงครึ่ง เขาเปลี่ยนเสื้อผ้า จากนั้นขับรถคันใหม่ที่เพิ่งซื้อมุ่งหน้าไปคฤหาสน์เหยียน

เหยียนเหลิ่งสือเป็นหนึ่งในสามจอมยุทธ์ขั้นลี้ลับของจงโจว พลังยุทธ์ของเขาบรรลุถึงระดับที่สองของแดนลับ—เขตแดนลึกลับ! ตอนนี้เขาเชี่ยวชาญวิชาลับอยู่สี่แขนง แต่ละแขนงล้วนทรงอานุภาพสังหารสูง

เวลานั้น เหยียนเหลิ่งสือนั่งเขียนอักษรอยู่ในห้องหนังสือ ข้างกายมีบุตรชายของเขา เหยียนเสี่ยวเหวิน ยืนอยู่—นั่นแหละคุณชายเหยียนคนนั้น

เหยียนเสี่ยวเหวินเอ่ยสรรเสริญว่า “ลายมือของท่านพ่อยิ่งวันยิ่งมีสุนทรียะหนักแน่น เดาว่าบรรดาปรมาจารย์พู่กันในมณฑลยังเทียบท่านพ่อไม่ได้เลย”

เหยียนเหลิ่งสือรู้ระดับลายมือตัวเองดี เขาจึงว่า “พอเถอะ ไม่ต้องสอพลอ เรื่องที่เจ้าว่ามาก่อนหน้านี้ จัดการไปถึงไหนแล้ว?”

เหยียนเสี่ยวเหวินหัวเราะ “ท่านพ่อ เจ้าหนูนั่นกลัวแล้วล่ะ รับปากว่าจะมาที่บ้านเหยียนของเราก่อนบ่ายสองเพื่อรับโทษ ลูกกำลังคิดอยู่นี่แหละ เดี๋ยวจะทรมานมันยังไงดี!”

ไม่กี่นาทีถัดมา รถเก๋งไฟฟ้าคันหนึ่งก็แล่นเข้าสู่คฤหาสน์เหยียน ยามหน้าประตูได้รับคำสั่งไว้แล้ว พอสอบถามตัวตนชัดเจนก็ปล่อยให้เข้ามาโดยตรง

อู๋เป่ยจอดรถ ชายร่างใหญ่ชุดดำสองคนเดินเข้ามา คนหนึ่งว่า “อู๋เป่ย มากับพวกข้า”

เขาตามทั้งสองไปยังห้องโถงใหญ่ ยังไม่ทันตั้งหลัก คุณชายเหยียนกับเหยียนเหลิ่งสือก็เดินออกมา

เหยียนเสี่ยวเหวินกวาดตามองอู๋เป่ยตั้งแต่หัวจรดเท้า แล้วยิ้มเย็น “กล้ามาถึงนี่ก็นับว่ายังพอฉลาดอยู่นะ”

อู๋เป่ยถาม “คุณคือคุณชายเหยียน?”

เหยียนเสี่ยวเหวิน “ข้านี่แหละ เจ้าหนู แกอยากตายแบบไหน?”

อู๋เป่ย “ใครบอกว่าผมจะตาย? แค่นายเนี่ยนะ?”

เหยียนเสี่ยวเหวินชะงักไป เดิมทีในหัวเขาคิดไว้ว่าอู๋เป่ยต้องมาขอชีวิต จากนั้นเขาค่อยยำให้น่วม แล้วค่อยฆ่าอย่างน่าอนาถ ทว่าอู๋เป่ยกลับไม่เล่นตามบท!

ยังไม่ทันให้เขาพูดต่อ อู๋เป่ยก็หันไปมองเหยียนเหลิ่งสือ ถามว่า “คุณคือเหยียนเหลิ่งสือ จอมยุทธ์ขั้นลี้ลับ ใช่ไหม?”

เหยียนเหลิ่งสือขมวดคิ้วเล็กน้อย เขาสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายบางอย่างจากตัวอู๋เป่ย—ความเชื่อมั่นที่มีได้ก็เฉพาะยอดฝีมือเท่านั้น กลิ่นอายเช่นนี้ เขาเคยสัมผัสได้เพียงจากผู้แข็งแกร่งอีกคนหนึ่งนอกจงโจว และยอดฝีมือผู้นั้นมีพลังถึงระดับที่สี่ของแดนลับ แข็งแกร่งมากพอจะสังหารเขาได้ในพริบตา

สีหน้าของเหยียนเหลิ่งสือพลันเคร่งขรึม เขากวาดตามองอู๋เป่ยขึ้นลง ถามว่า “เจ้าก็เป็นผู้ฝึกพลังยุทธ์ด้วยหรือไม่?”

อู๋เป่ยไม่ตอบ พลางเอ่ยว่า “ที่เรียกมา ผมก็มาตามนัดแล้ว”

เหยียนเสี่ยวเหวินฮึดฮัดใส่ “เจ้าหนู แค่สิ่งที่แกเพิ่งพูด แกก็อย่าหวังจะมีชีวิตเดินออกไปจากที่นี่!”

อู๋เป่ยไม่แม้แต่จะชายตามองเหยียนเสี่ยวเหวิน เขาจ้องเหยียนเหลิ่งสือตรงๆ แล้วว่า “เหยียนเหลิ่งสือ เป็นลูกชายคุณที่ลงมือทำร้ายพวกเราก่อน ผมห้ามยายพิษไว้ เขากลับให้คนมาส่งสาส์นเรียกผมมารับความตาย ลูกหลานของจอมยุทธ์ขั้นลี้ลับนี่ช่างอวดอำนาจกันดีจริง”

เหยียนเหลิ่งสือขมวดคิ้ว พูดว่า “เจ้าสังกัดสำนักไหน บอกมา จะได้ไม่เผลอทำร้ายลูกศิษย์ของสหาย”

อู๋เป่ย “ผมไม่ได้สังกัดสำนักไหน”

เหยียนเสี่ยวเหวิน “ท่านพ่อ จะไปเสียเวลาคุยกับมันทำไม จัดการมันก่อน!”

ตูม!

อู๋เป่ยหายวับไปจากที่เดิม วินาทีถัดมาเหยียนเสี่ยวเหวินก็ถูกเขายกขึ้นเหนือศีรษะ

เหยียนเหลิ่งสือสะดุ้งโหยง ตวาดลั่น “ปล่อยเขาลง!”

ตูม!

เสียงดังสนั่น อู๋เป่ยเหวี่ยงเหยียนเสี่ยวเหวินฟาดลงกับพื้นอย่างจัง อีกฝ่ายคายเลือดคำโต สลบเหมือดไปทันที

เหยียนเหลิ่งสือเดือดดาลสุดขีด เขาผลุบพุ่งเข้าใส่พร้อมกระแสลมปราณกร้าวกราด

ผั่บ!

ทว่าเพียงจ่อระยะ อู๋เป่ยก็อ้อมไปด้านหลังเขา ฟาดฝ่ามือลงกลางแผ่นหลัง พลังลับอันน่าสะพรึงบดขยี้อวัยวะภายในของเหยียนเหลิ่งสือจนแหลก เขาชะงักงัน เลือดไหลออกจากเจ็ดรูบนใบหน้า

ผู้คนรอบข้างพากันตะลึง คนของเหยียนแต่ละคนก็ไม่ใช่อ่อนหัด ทว่านายท่านผู้มีพลังระดับแดนลับยังถูกซัดเพียงครั้งเดียวก็ยับ ไม่มีใครกล้าขยับตัวแม้แต่คนเดียว

เหยียนเหลิ่งสือกลืนเลือดลงคอ เอ่ยช้าๆ ทีละคำ “วิชาเคลื่อนไหวช่างลี้ลับ… กำลังหมัดช่างดุดัน! เจ้าเองก็เป็นผู้แข็งแกร่งแดนลับ!”