ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2429

อู๋ต้าซิงออกอาการตกใจเล็กน้อย อู๋เป่ยพูดเรียบๆ ว่า: “ไม่มีอะไรต้องพูดมาก รถของพวกเราวิ่งตามปกติ รถฝั่งตรงข้ามฝ่าไฟแดง แถมขับเร็วเกินลิมิตราวสามเท่า จนรถแทบจะลอยขึ้น แถมก่อนจะลอยยังชนประตูรถของเราพังอีกต่างหาก ดังนั้นความรับผิดชอบของอุบัติเหตุครั้งนี้ต้องเป็นของฝั่งนั้นทั้งหมดครับ”

เจ้าหน้าที่ตำรวจคนนั้นอึ้งไปชั่วครู่ สีหน้าก็เคร่งเครียดขึ้นทันที: “รถจะบินได้? คุณคิดว่าจะมีใครเชื่อสิ่งที่คุณพูดเหรอ?”

อู๋เป่ย: “คุณจะไม่เชื่อผมก็ได้ แต่คุณต้องเชื่อภาพจากกล้องวงจรปิดแน่ๆ” ว่าแล้วเขาก็ชี้ไปที่ภาพจากกล้องวงจรปิดฝั่งตรงข้าม

เจ้าหน้าที่ตำรวจพูดเสียงเย็น: “ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวผมจะตรวจสอบให้ ถ้าคุณโกหก ผลมันจะร้ายแรง!”

พอดีตอนนั้นเอง มีรถหรูสุดหรูสามคันขับมาถึงที่เกิดเหตุ จอดประชิดอยู่ด้านหลังเจ้าหน้าที่ตำรวจ ชายชราผู้หนึ่งลงมาจากรถ มองไปยังรถสปอร์ตที่ยังคุกรุ่นควันด้วยใบหน้าถมึงทึง

ผ่านไปครู่หนึ่ง เขาถามว่า: “ที่นี่ใครเป็นคนรับผิดชอบ?”

เจ้าหน้าที่ตำรวจรีบก้มตัวเดินเข้าไปหา แล้วว่า: “ผมครับ”

ชายชราถาม: “ขอทราบนามสกุลหน่อยครับ?”

เจ้าหน้าที่ตำรวจตอบทันควัน: “ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับ เรียกผมว่าเฟิงก็ได้ ผมเป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจ”

ชายชราว่า: “เจ้าหน้าที่ตำรวจเฟิง ลูกชายของผมเกิดอุบัติเหตุรถได้ยังไง สอบสวนกระจ่างหรือยัง?”

เจ้าหน้าที่ตำรวจเฟิงชี้ไปที่รถของอู๋ต้าซิง แล้วพูดว่า: “อาจชนเข้ากับคันนี้จนรถพลิกกลิ้ง สุดท้ายพุ่งไปชนฐานหอคอยเลยเกิดไฟไหม้ครับ”

สายตาชายชราวาบขึ้น มองไปที่อู๋ต้าซิง แล้วถามว่า: “ช่วยเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดตั้งแต่ต้นให้ฟังหน่อยครับ”

อู๋เป่ยก้าวขึ้นมาหนึ่งก้าว พูดว่า: “เรื่องมันคือ คนที่อยู่ในรถคันนั้นฝ่าไฟแดงแถมขับเร็วจัด ไม่เพียงชนรถเราพัง ยังทำให้ตัวเองตายด้วยครับ”

ตอนนั้นเอง เจ้าหน้าที่ที่เกี่ยวข้องก็หามศพออกมาจากรถ คนตายถูกไฟคลอกจนจำสภาพไม่ได้ เสียชีวิตคาที่ ช่วยอะไรไม่ได้แล้ว ชายชราเดินไปดูแวบหนึ่ง น้ำตาหยดลงมาสองสามหยด

เขาหันไปบอกเจ้าหน้าที่ตำรวจเฟิงว่า: “เจ้าหน้าที่ตำรวจเฟิง ผมเป็นพ่อบ้านใหญ่ของหวังเจีย แซ่กง”

“คุณกงครับ มีอะไรสั่งได้เลยครับ”

“ช่วยสอบสวนให้กระจ่างเด็ดขาดด้วย” คุณกงเน้นทุกคำ

เจ้าหน้าที่ตำรวจเฟิง: “ขอให้วางใจครับ! ถ้าเป็นความรับผิดของคนผู้นี้ ผมจะสืบให้เจอแน่นอน!”

จังหวะนั้นมีคนวิ่งเหยาะๆ เอาคลิปจากกล้องวงจรปิดมาส่ง เจ้าหน้าที่ตำรวจเฟิงรับแท็บเล็ตมา เปิดวิดีโอให้ดู จะเห็นว่ากล้องจับภาพสี่แยกตรงหน้า ตอนนั้นเป็นไฟเขียว รถของอู๋ต้าซิงวิ่งตามปกติ

ทันใดนั้น รถสปอร์ตคันหนึ่งพุ่งมาจากด้านข้างด้วยความเร็วสูงราวๆ 200 กิโลเมตรต่อชั่วโมง พุ่งเข้าชนฝั่งผู้โดยสารด้านหน้า ทันทีที่ชน ประตูรถก็ปลิวออก รถสปอร์ตก็กระเด็นลอยขึ้น หมุนคว้างกระเด็นไปทางขวาด้านหน้า ตกกระแทกอย่างแรงที่ฐานหอคอยซึ่งอยู่ห่างออกไปร่วมร้อยเมตร แล้วระเบิดลุกไหม้ทันที

คุณกงก็ดูวิดีโออยู่ด้วย พอถึงตรงนี้เขาหรี่ตา เอ่ยเสียงต่ำ: “ไม่ใช่! นี่มันรถสปอร์ต ต่อให้เร็วแค่ไหนก็ไม่น่าจะลอยได้!”

อู๋เป่ยพูดเรียบๆ: “ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้หรอกครับ ด้วยความเร็วระดับนี้ แค่เจอแรงต้านนิดเดียวก็มีสิทธิ์พลิกคว่ำได้”

คุณกง: “ความเร็วขนาดนั้น รถของพวกคุณควรจะพังยับสิ ทำไมถึงพังแค่บานประตูเดียว?”

อู๋เป่ยพูดเรียบๆ: “อาจเพราะผมดวงดีครับ”

เจ้าหน้าที่ตำรวจเฟิง: “ผมตรวจดูประตูแล้ว บิดเบี้ยวเสียหายหนักจริงๆ มีรอยชนของรถสปอร์ตด้วย แต่คุณพูดก็ถูก เรื่องมันดูแปลกๆ อยู่ครับ”

คุณกงถอนหายใจยาว เดินไปที่รถคันหนึ่ง เปิดประตูแล้วพูดอะไรสองสามคำ

จากนั้นเขาเดินกลับมา บอกเจ้าหน้าที่ตำรวจเฟิงว่า: “คุมตัวสองคนนี้ไปสอบสวน สอบกันทั้งคืน”

อู๋เป่ยเลิกคิ้ว: “จะจับพวกเรา ทำไม?”