ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2430

ย้อนไปเมื่อสองปีก่อน ตอนนั้นอู๋เป่ยเรียนอยู่ม.3 ใกล้จะจบแล้ว เขารวบรวมความกล้าเข้าไปคุยกับเด็กผู้หญิงคนหนึ่งแบบตรงๆ และสารภาพตรงๆ

น่าอับอายสำหรับอู๋เป่ยก็คือ วันถัดมาเด็กคนนั้นเอาเรื่องนี้ไปเล่าให้เพื่อนผู้หญิงคนอื่นฟังกันทั่ว อู๋เป่ยแทบจะเสียศูนย์ ทนไม่ไหวจนต้องหยุดไปโรงเรียนเกือบครึ่งเดือน

โชคดีว่าไม่นานก็ถึงช่วงสอบเข้ามัธยมปลาย พอสอบเสร็จเขาก็สอบติดโรงเรียนมัธยมอันดับหนึ่งจงโจว ไม่ต้องมีอะไรเกี่ยวข้องกับเพื่อนเก่าที่รู้เรื่องของเขาอีก

พอได้ยินข่าวนี้ สีหน้าของอู๋เป่ยนิ่งๆ เขาถามสวีเซียวว่า “ใครเป็นคนพูด?”

สวีเซียวว่า “ผู้หญิงคนหนึ่งชื่อแอนนา เพิ่งย้ายมาอยู่ห้องข้างๆ พอรู้ว่านายเป็นคนดังของโรงเรียนเรา เธอก็เริ่มเอาเรื่องนี้ไปพูดต่อทั่วเลย โธ่เอ๊ย ผู้หญิงคนนี้น่าขยะแขยงจริงๆ!”

อู๋เป่ย “อืม” แล้วพูดว่า “สวีเซียว ไม่ต้องห่วงหรอก เรื่องนั้นมันผ่านไปแล้ว ผมพอมีวิชาแพทย์ รักษาตัวเองหายตั้งนานแล้ว”

ได้ยินแบบนั้น หานปิงเหยียนดีใจจนใจพองโต จริงสิ พี่เป่ยก็คือหมอเทวดา ยังไงเขาก็รักษาอาการของตัวเองได้แน่นอน!

เธอลุกพรวดขึ้นมาทันทีแล้วพูดอย่างแค้นใจว่า “ฉันจะไปหาเรื่องแอนนา!”

อู๋เป่ยคว้ามือเธอไว้ เอ่ยเย็นๆ ว่า “ผู้หญิงคนนี้สันดานไม่ดี เธอสู้เขาไม่ได้ ช่างเถอะ ปล่อยให้เธอพูดไปก่อน”

สวีเซียวว่า “แต่ถ้าปล่อยให้แพร่ข่าวไปเรื่อยๆ ยังไงก็เสียภาพลักษณ์ เราต้องหาทางโต้กลับบ้างสิ”

ว่าแล้วเขาก็มองไปทางหานปิงเหยียน

หานปิงเหยียนสะดุ้งนิดๆ “มองฉันทำไม?”

สวีเซียวหัวเราะ “เฮะๆ” ทำหน้ามีเลศนัยแล้วพูดว่า “ปิงเหยียน ข่าวลือไหนๆ ก็แพ้ความจริงทั้งนั้น แอนนาไม่ใช่บอกว่าพี่เป่ยไม่ไหวเหรอ? งั้นพวกเธอสองคนก็…ไปพิสูจน์กันสักครั้งสิ”

หานปิงเหยียนถุยใส่เขา “ไปไกลๆ เลย!”

แม้ปากจะว่าอย่างนั้น แต่ใจเธอสะท้านวูบอยู่ดี ช่วงนี้ที่ได้คบหากันมา ใจของเธอผูกกับอู๋เป่ยมานานแล้ว ยังไงสักวันก็จะมอบทุกอย่างให้เขาอยู่ดี ในใจก็ไม่ได้ขัดข้อง

อู๋เป่ยเปลี่ยนเรื่อง ถามสวีเซียวว่า “แล้วทำไมแอนนาถึงย้ายมาโรงเรียนมัธยมอันดับหนึ่งล่ะ?”

หานปิงเหยียนว่า “ฉันได้ยินมาว่า บ้านแฟนของเธอมีอิทธิพล เดิมทีสองคนก็เรียนโรงเรียนเดียวกัน หลังจากนั้นแฟนเธอย้ายมาโรงเรียนมัธยมอันดับหนึ่ง แอนนาก็เลยตามมาด้วย”

อู๋เป่ยว่า “ช่างเถอะไม่พูดถึงเธอ ปิงเหยียน พรุ่งนี้วันหยุดสุดสัปดาห์ ผมจะไปดูอาการให้คุณลุงอีกหน่อย แล้วค่อยออกไปเที่ยวกัน”

หานปิงเหยียนปรบมือด้วยความดีใจ “ดีเลย พี่เป่ย จะไปเที่ยวที่ไหน?”

อู๋เป่ยยิ้มถาม “เธอมีที่อยากไปไหม?”

หานปิงเหยียนคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วบอกว่า “สุดสัปดาห์นี้มีการแข่งขันเสี่ยงโชคหยก จัดโดยเหล่าพ่อค้าอัญมณีรายใหญ่ทั่วประเทศ เขาว่ารางวัลที่หนึ่งสูงถึง 50,000,000 บาท!”

การแข่งขันเสี่ยงโชคหยกงั้นหรือ? ในหัวของอู๋เป่ยผุดข้อมูลเกี่ยวกับการเสี่ยงโชคหยกขึ้นมาเฉยๆ เขาแปลกใจเหมือนกันว่าทำไมตัวเองถึงรู้เรื่องพวกนี้

เขาพยักหน้า “โอเค งั้นเราไปเดินดูกัน”

สวีเซียวว่า “ผมก็ไปด้วย”

หานปิงเหyยนค้อนใส่เขา “ตามไปทำไม จะไปเป็น กขค. เหรอ?”

สวีเซียวแสยะยิ้ม “ไม่ต้องห่วง ผมจะเป็นคนรับใช้ของสองท่านเอง แล้วค่ำๆ ผมก็กลับ” นัยว่าอู๋เป่ยกับหานปิงเหยียนจะไม่กลับบ้านตอนกลางคืน

อู๋เป่ยว่า “อืม งั้นไปด้วยกัน”

พอเลิกเรียนตอนเที่ยง ทั้งสามคนไปกินข้าวที่โรงอาหาร พอออกจากห้องเรียนมาได้ไม่กี่ก้าว อู๋เป่ยก็ได้ยินเสียงเรียกจากข้างหลัง “อู๋เป่ย ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ”