ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2475

อู๋เป่ยขมวดคิ้ว เซี่ยงเจิ้นหมิงแข็งแกร่งปานนั้น ใครกันจะทำเขาบาดเจ็บได้?

เดิมทีเขาไม่คิดจะยุ่ง แต่พอเห็นเสวี่ยอู่ทั้งเศร้าและร้อนใจ เขาก็อดสงสารไม่ได้ คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “เธอออกไปรอข้างนอกก่อน”

“ขอบคุณค่ะ คุณชาย!” เสวี่ยอู่รีบเอ่ย

จากนั้นอู๋เป่ยก็หันไปบอกบรรดาเพื่อนร่วมทีมว่า “รอบต่อๆ ไป ผมจะไม่ลงแข่งแล้ว แต่ผมจะอยู่เป็นเพื่อนพวกคุณ”

โค้ชรู้ว่าอู๋เป่ยตัดสินใจแล้ว จึงได้แต่พูดว่า “งั้นจะประกาศต่อสาธารณะว่าคุณบาดเจ็บ ไม่สามารถลงแข่งนัดถัดๆ ไปได้”

อู๋เป่ยพยักหน้า “จากนี้หลินจุนก็จะไม่ลงแข่งต่อเหมือนกัน ภาระของพวกคุณจะเบาลงมาก”

เย่หนิงปิงก็เดินเข้ามาทัก “อู๋เป่ย ยินดีด้วย”

อู๋เป่ยว่า “ผมช่วยให้คุณฟันกำไร คุณน่าจะต้องขอบคุณผมนะ”

เย่หนิงปิงยิ้ม “ได้สิ ตอนเย็นฉันจะจัดเลี้ยง หวังว่าคุณจะกรุณามาร่วมด้วย เราขอไลน์กันไว้หน่อยนะคะ เดี๋ยวฉันจะได้แจ้งคุณ”

อู๋เป่ย “ได้”

เขาให้หานปิงเหยียนกลับโรงแรมไปก่อน แล้วเรียกเสวี่ยอู่ไปสำนักราชาเซียนด้วยกัน

ที่สำนักราชาเซียน ในเรือนเล็กอันเงียบสงบ เซี่ยงเจิ้นหมิงนั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้ไผ่ หน้าซีดเผือด ผิวหนังมีลายเทาๆ คล้ายใยแมงมุม และมีหนอนตัวเล็กๆ ไต่ชอนไชออกจากหูและตาไม่หยุด เลื้อยไปมาบนร่างเขา

รอบๆ มีสมาชิกสำนักราชาเซียนยืนอยู่ไม่น้อย แต่ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ น่าประหลาดที่เซี่ยงเจิ้นหมิงยังคงนิ่งมาก พอเห็นอู๋เป่ยก็เอ่ยว่า “คุณชายอู๋ ขอโทษด้วยที่ผมลุกขึ้นต้อนรับไม่ได้ครับ”

อู๋เป่ยขมวดคิ้ว ถาม “เกิดอะไรขึ้น?”

เซี่ยงเจิ้นหมิงว่า “เมื่อก่อนสำนักราชาเซียนของพวกเราเคยล่วงเกินหมอวูคนหนึ่ง เขาผูกใจเจ็บ คอยหาโอกาสแก้แค้น มาวันนี้ในที่สุดเขาก็สบโอกาส ลงพิษแมลงกู่ใส่ผม!”

อู๋เป่ยมีพื้นฐานทักษะการแพทย์อยู่แล้ว จึงก้าวเข้าไปสังเกตครู่หนึ่งก่อนพูดว่า “นี่คือวูที่กินตับ มันจะกัดกินตับคนและปล่อยพิษออกมา ผู้ที่โดนพิษชนิดนี้ ภายในสามวันจะตายในสภาพสยดสยอง หลายคนทนไม่ไหวถึงขั้นปลิดชีวิตตัวเอง”

เซี่ยงเจิ้นหมิงยังคงสงบ “คนเราหนีความตายไม่พ้น เพียงแต่ก่อนตาย ผมอยากพบคุณชายอู๋สักครั้ง คุณชายอู๋ ไม่ทราบว่าคุณพิจารณาไปถึงไหนแล้วครับ?”

ดูท่าเซี่ยงเจิ้นหมิงยังคงอยากให้อู๋เป่ยเข้าร่วมสำนักราชาเซียน

อู๋เป่ยว่า “เรื่องจะเข้าร่วมหรือไม่ ไว้ก่อนก็ได้ แต่ผมบอกคุณได้อย่างหนึ่ง คุณไม่ตายหรอก”

พูดจบ เขาวางมือขวาลงบนกระหม่อมของเซี่ยงเจิ้นหมิง แล้วท่องคาถาขับไล่แมลงพิษ ทันใดนั้นก็มีหนอนไชออกมาจากตา หู จมูก และปากไม่หยุด และพอออกมาก็ถูกพลังคาถาเล่นงานจนตายคาที่

ราวสามนาทีต่อมา ก็ไม่มีหนอนโผล่ออกมาจากร่างเขาอีก อู๋เป่ยเขียนใบสั่งยาให้หนึ่งชุด “ให้คนไปจัดยาตามนี้มา”

เวลานั้นเซี่ยงเจิ้นหมิงอ่อนแรงมาก แต่รับรู้ได้ชัดเจนว่าข้างในร่างไม่มีหนอนแล้ว ดวงตาเป็นประกายขึ้นมาทันที “ไม่นึกว่าทักษะการแพทย์ของคุณชายอู๋จะยอดเยี่ยมขนาดนี้ครับ”

อู๋เป่ยว่า “พลังชีวิตของคุณบอบช้ำมาก ต้องพักฟื้นสักระยะ”

เซี่ยงเจิ้นหมิงพยักหน้า “ขอบคุณคุณชายที่ลงมือช่วยชีวิต ผมเรียกสมาชิกในสำนักให้กลับมารวมตัว เพื่อรับมือหมอวูด้วยกันแล้ว”

เสวี่ยอู่เห็นว่าอาจารย์ปลอดภัย ก็ถอนหายใจยาวโล่งอก ก่อนโค้งคำนับลึกๆ ให้อู๋เป่ย

อู๋เป่ยโบกมือ “กินยาให้ตรงเวลา ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ผมขอตัวก่อน”

เซี่ยงเจิ้นหมิงตกใจ รีบพูดว่า “คุณชายอู๋ คุณไม่คิดจะเข้าร่วมสำนักราชาเซียนจริงๆ หรือครับ?”

อู๋เป่ยว่า “ผมยังเรียนมัธยมอยู่ จะให้เด็กหนุ่มอย่างผมไปเป็นเจ้าสำนัก ผมไม่มีเวลาหรอก”

เซี่ยงเจิ้นหมิงคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วว่า “ถ้าอย่างนั้นคุณชายยังไม่ต้องเป็นเจ้าสำนักก่อน ทำหน้าที่เป็นเจ้าสำนักน้อย (ศิษย์เอกผู้มีโอกาสรับช่วงสำนัก) ของพวกเราไปก่อนดีไหม?”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน