ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2508

ลู่เสี่ยวฟาน: แล้วหลังจากนั้นล่ะ?

ลู่เซวียนเฟิงถอนหายใจยาว: ต่อมา ขุนนางผู้มีอำนาจคนหนึ่งในราชสำนักได้ยินเรื่องนี้ ก็อยากได้ศิราจารึกสวรรค์ไปครอบครอง ท่านปู่ใหญ่ไม่ยอม เขาเลยใส่ร้ายต่อหน้าเซี่ยหวง ไม่นานตระกูลหลู่ก็เสื่อมลง ท่านปู่ใหญ่ถูกประหารในเรือนจำสวรรค์ ทั้งตระกูลยังถูกยึดทรัพย์กวาดล้างด้วย แต่ท่านปู่ใหญ่วางแผนไว้ล่วงหน้าแล้ว ครึ่งเดือนก่อนหน้านั้นก็สั่งให้คนทั้งตระกูลหนีออกมา พร้อมพาศิราจารึกสวรรค์เข้าไปซ่อนในป่าเขาลึก จนถึงทุกวันนี้

อู๋เป่ย: ที่แท้เป็นอย่างนี้นี่เองครับ

ลู่เซวียนเฟิง: ไม่กี่วันก่อน มีคนนอกหลายคนมาถึงที่นี่ ตอนนั้นข้าก็เห็นว่ามันผิดสังเกต โต้ตอบกันสองสามประโยคแล้วคอยเฝ้ามองลับๆ วันนี้ข้าพบว่าพวกเขาไปนัดพบกับจอมยุทธ์ แล้วข้าแอบได้ยินการสนทนาของพวกมัน แต่คนนั้นฝีมือร้ายกาจ พอพูดไปได้ครึ่งก็จับได้ว่าข้าแอบฟัง ข้าสู้กับเขาอยู่ไม่กี่กระบวนท่าก็เจ็บหนัก ต้องหนีกลับมาแทบเอาชีวิตไม่รอดเพื่อมาบอกข่าว!

อู๋เป่ย: พลังยุทธ์ของลุงลู่ก็สูงไม่น้อย ถ้าฝ่ายนั้นทำให้ท่านบาดเจ็บได้ แสดงว่าฝีมือไม่ธรรมดาแน่ครับ

ลู่เซวียนเฟิงพยักหน้า: ใช่ ข้ารู้สึกว่าคนนั้นน่าจะอยู่ช่วงปลายของการฝึกปราณ...

ลู่ชิงซวง: พ่อจ๋า หนูจะรีบไปบอกทุกคนเดี๋ยวนี้!

ลู่เซวียนเฟิงพยักหน้า: ไปเร็ว!

ยังไม่ทันลู่ชิงซวงออกจากประตู ก็ได้ยินเสียงโห่ร้องฆ่าฟันดังมาจากด้านนอก จากนั้นประตูใหญ่ก็ถูกถีบกระเด็น มือสังหารสวมชุดดำปิดหน้าสิบกว่าคนพุ่งเข้ามา ฟาดดาบใส่ทันที

ลู่ชิงซวงพลิกตัวถอย ยังไม่ทันจะชักอาวุธ ก็เห็นเงาร่างหนึ่งวูบผ่าน แล้วจอมยุทธ์สิบกว่าคนก็ร่วงระเนระนาด เลือดทะลักออกทางปากกับจมูก ตายคาที่!

ผู้ลงมือก็คืออู๋เป่ย เขามองออกไปนอกประตู ขมวดคิ้วแล้วว่า: มียอดฝีมือจำนวนมากกำลังมาถึง ดูท่าฝ่ายนั้นเปิดฉากแล้ว!

ลู่เซวียนเฟิงนั่งไม่ติด ลุกพรวดกัดฟันพูด: เอาให้ตายไปข้าง!

อู๋เป่ยลำบากใจอยู่ไม่น้อย ความจริงเขาไม่อยากยุ่งเรื่องบ้านอื่น แต่ดันรู้จักลู่ชิงซวง และยังรักษาลู่เซวียนเฟิงจนหายดี จึงยากจะวางตัวเป็นคนไม่เกี่ยว เขาถอนหายใจเบาๆ แล้วว่า: ลุงลู่ไม่ต้องกังวลครับ ผมจะออกไปดู

พูดจบ ร่างเขาพลันกลายเป็นเงาสีเทา วูบหายไปต่อหน้าทุกคน

เห็นวิชาตัวเบาของอู๋เป่ย ลู่เซวียนเฟิงอุทาน: วิชาตัวเบาสุดยอด! คุณชายอู๋ อย่างน้อยต้องระดับขั้นลี้ลับแน่!

อู๋เป่ยพุ่งออกจากลานบ้าน เห็นเหล่ามือสังหารจำนวนมากกำลังทะลักเข้าหมู่บ้าน น่าจะไม่ต่ำกว่าร้อยคน พลังยุทธ์ของพวกมือสังหารเหล่านี้ไม่สูงนัก ส่วนใหญ่อยู่ช่วงปลายของการฝึกปราณ และมีไม่กี่คนที่เป็นจอมยุทธ์ขั้นลี้ลับ พวกมันลงมือโหดเหี้ยม บุกถึงบ้านไหนก็ฆ่าทุกคนที่เห็น!

ที่บ้านพักใกล้ๆ คู่สามีภรรยาวัยหนุ่มสาวถูกแทงเสียชีวิต เด็กเล็กคนหนึ่งร้องไห้โผเข้าไปกอดศพแม่ มือสังหารคนหนึ่งเหวี่ยงดาบฟันลงมา

ตูม!

หมัดเดียวซัดเข้ากลางลำตัวจนกระเด็นไปหลายเมตร แล้วเขาก็อุ้มเด็ก

ผู้ลงมือก็คืออู๋เป่ย เขาวางเด็กกลับเข้าไปในบ้าน ออกมาแล้วหยิบดาบยาว ฟาดฟันจนคมดาบพุ่งพร่ากระจายไปทั่ว พุ่งเข้าใส่พวกนั้น

เลือดสาดกระเซ็น มือสังหารที่อยู่ตรงนั้นไม่มีแม้แต่คนเดียวที่รับเขาได้เกินหนึ่งกระบวนท่า เพียงชั่วอึดใจ ลานบ้านก็เต็มไปด้วยศพ

เสียงโห่ฆ่าฟันดังก้องไปทั่วหมู่บ้านตระกูลลู่ ชาวบ้านฮึดสู้ตอบโต้ และเมื่อมีอู๋เป่ยเข้าร่วม พวกมือสังหารก็เริ่มถูกกดดันหนัก

พอมือสังหารตายไปประมาณหนึ่งในสาม ก็มีคนเป่านกหวีดขึ้นหนึ่งครั้ง แล้วพวกชุดดำก็พากันถอยหนี

อู๋เป่ยไล่ตามไปสังหารอีกสองสามคน จากนั้นก็ปล่อยที่เหลือให้หนีไป

กลับมาถึงหมู่บ้าน เห็นว่าทุกบ้านมีคนตายบาดเจ็บ หมู่บ้านตระกูลลู่มีคนกว่าร้อยชีวิต ทั้งชายหญิงเด็กคนแก่ ถูกฆ่า 37 คน บาดเจ็บ 40 คน สภาพยับเยินน่าสลดใจ!

ทุกครัวเรือนมีเสียงร้องไห้ดังระงม ลู่เซวียนเฟิงยืนอยู่หน้าประตู น้ำตาคลอ

‘ปู่ใหญ่’คนนั้นแขนขาดไปหนึ่งข้าง ใบหน้ามีแผลดาบสดๆ เขาฝืนความเจ็บเดินตรวจทีละบ้าน

อู๋เป่ยไม่เอื้อนเอ่ยสักคำ ทุ่มสุดกำลังรักษาผู้บาดเจ็บ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน