ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2522

อู๋เป่ยมีเส้นทางเต๋าไท่ซวีเป็นพื้นฐาน ฟังเพียงครั้งเดียวก็เข้าใจ เขาจึงขึ้นไปยังชั้นที่สองของหอคอยเซียน มีหญิงสาววัยเยาว์ผู้หนึ่งอธิบายอยู่ เขาก็ฟังต่อไป

เช่นนี้เอง อู๋เป่ยไล่จากชั้นแรกของหอคอยเซียน จนไปถึงชั้นที่แปด เนื้อหาที่อธิบายในชั้นที่แปดนั้นลึกซึ้งอย่างยิ่ง แม้อู๋เป่ยจะขบคิดอย่างเต็มกำลัง ก็เข้าใจได้เพียงเจ็ดถึงแปดส่วนเท่านั้น

ตั้งแต่ชั้นหนึ่งถึงชั้นแปด ล้วนกล่าวถึงวิธีควบคุมดินแดนแห่งภาพมายา และหลักธรรมว่า “ภาพมายาทั้งปวงล้วนว่างเปล่า”

ครั้นแล้ว เขาก็นั่งขัดสมาธิ สร้างดินแดนแห่งภาพมายาชั้นแรกขึ้นในทะเลแห่งการรับรู้ ต่อจากนั้นก็สร้างชั้นที่สองบนฐานของชั้นแรก ซ้อนชั้นไปเรื่อยๆ จนเข้าสู่ดินแดนแห่งภาพมายาชั้นที่แปด เขาถึงเข้าใจอรรถธรรมล้ำลึกทั้งหมด

ยามนี้ วิถีแห่งความว่างเปล่าและมายาได้ก่อเกิดเป็นโครงสร้างชัดเจนในใจเขาแล้ว

เมื่อเข้าใจถึงขั้นนี้ อู๋เป่ยก็ออกจากที่นั่นทันที เมื่อเขากลับถึงประตูทองสัมฤทธิ์ เวลาก็ผ่านไปเพียงไม่กี่นาทีจากตอนที่เข้าไปเท่านั้น

เมื่อกลับออกมานอกหมอกลวงตา เส้าเหนียนถามด้วยความสงสัยว่า “คุณออกมาเร็วขนาดนี้เลยหรือครับ?”

อู๋เป่ยขานรับเบาๆ แล้วถามว่า “รองเจ้าของเกาะของพวกเจ้าเคยเข้าไปไหม?”

เส้าเหนียนว่า “เข้าไปมาหลายครั้ง แต่ละครั้งก็พักอยู่หลายวันครับ”

พอฟังว่าจะอยู่เป็นวันๆ อู๋เป่ยก็รู้ว่าเฉินจื่อซิวยังไม่บรรลุวิถีแห่งความว่างเปล่าและมายา มากสุดก็จับได้เพียงผิวเผิน เขาจึงถามว่า “บนเกาะฮว่านคง มีค่ายกลยิ่งใหญ่อยู่แห่งหนึ่งใช่ไหม?”

เส้าเหนียนพยักหน้า “ใช่ครับ ได้ยินรองเจ้าของเกาะพูดว่ามันเรียกว่าเวทย์เซียนฮว่านคง พลังฤทธิ์เหลือเชื่อ แต่การจะขับเคลื่อนค่ายกลนี้ ต้องมีพลังยุทธ์และปัญญาสูงล้ำ ซึ่งที่นี่ไม่มีใครทำได้เลยครับ”

อู๋เป่ยกลับถึงห้อง ยังไม่ทันดื่มชาหมดถ้วย ก็มีคนแต่งกายเป็นพ่อบ้านมาหา เขายิ้มพลางพูดว่า “คุณชายอู๋ รองเจ้าของเกาะของพวกเราเชิญขอรับ”

อู๋เป่ยมองพ่อบ้านผู้นั้น รู้สึกว่าดวงตาเขาซ่อนบางสิ่งไว้ จึงถามว่า “รองเจ้าของเกาะไม่ได้บอกว่าจะพาผมไปชมบรรดาสาวงามหรือ? จะไปเดี๋ยวนี้ไหม?”

ผู้ดูแลหัวเราะ “ถูกต้องขอรับ รองเจ้าของเกาะเตรียมสาวงามไว้พร้อมแล้ว อีกเดี๋ยวก็ไปได้!”

อู๋เป่ยฉับพลันคว้าคอเขาแน่น อีกฝ่ายรู้สึกว่าพลังทั้งร่างถูกผนึก ใบหน้าเปลี่ยนสี ร้องแหลมว่า “คุณชายอู๋จะทำอะไรขอรับ?”

อู๋เป่ยถามเสียงเย็น “บอกมา! เจ้าเป็นใคร ตอนนี้รองเจ้าของเกาะเป็นอย่างไรบ้าง?”

คนผู้นั้นหัวเราะแห้ง “คุณชายอู๋ ผมเป็นผู้ดูแลของเกาะฮว่านคงขอรับ รองเจ้าของเกาะกำลังรอพบท่านอยู่!”

อู๋เป่ยเสียงกร้าว “ถ้าไม่พูดความจริง ผมจะใช้วิชาลับทำให้เจ้ากลายเป็นคนโง่! ถึงตอนนั้นไม่ว่าผมถามอะไร เจ้าจะไม่ลังเลแม้แต่น้อย!”

ใบหน้าเขาเปลี่ยนสี รีบพูดว่า “คุณชายอู๋ อย่าเปลี่ยนผมให้เป็นคนโง่เลยขอรับ จริงๆ แล้วรองเจ้าของเกาะสั่งให้ผมมาชวนท่าน อีกเดี๋ยวท่านเจอรองเจ้าของเกาะก็จะเข้าใจเองขอรับ!”

อู๋เป่ยไม่เสียเวลาอีก ปล่อยเงาหุ่นเชิดออกไป ทันที สีหน้าคนนั้นก็แข็งค้าง

“รองเจ้าของเกาะเกิดเรื่องแล้วใช่ไหม?” เขาถาม

คนผู้นั้นพยักหน้า “ใช่ขอรับ รองเจ้าของเกาะดื่มชาที่มีพิษเข้าไป จนหมดสติ”

“ใครวางพิษ?”

“ฮูหยินสามขอรับ” เขาพูดต่อ “ฮูหยินสามเชิญกองหนุนจากภายนอกมา ตอนนี้เขาคุมทั้งเกาะไว้ได้แล้ว”

อู๋เป่ยถาม “แล้วเจ้าของเกาะล่ะ?”

“เจ้าของเกาะเสียชีวิตไปเมื่อสองชั่วยามก่อน ฮูหยินสามอยากกำจัดรองเจ้าของเกาะให้พ้นทาง เพื่อให้เฉินจื่อเลี่ยขึ้นรับตำแหน่งเจ้าของเกาะ”

อู๋เป่ยถาม “กองหนุนที่ฮูหยินสามเชิญมาเป็นใคร พลังกล้าแกร่งเพียงใด?”

เขาตอบ “เป็นยอดฝีมือระดับเทพเจ้า ขั้นที่สี่ บนเกาะฮว่านคงไม่มีใครเป็นศัตรูของเขาได้!”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน