ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2559

นี่แสดงว่าอู๋เป่ยหลอมรวมพลังของเทพอักขระได้อย่างสมบูรณ์ ต่างจากชื่อเหอ ที่ก่อนหน้านี้ครอบครองพลังนี้ไม่ได้ ทำได้เพียงยืมพลังเทพอักขระชั่วคราวเท่านั้น

พลังนั้นไหลเวียนอยู่ในร่างของอู๋เป่ยอยู่ครู่หนึ่ง ฝ่ามือเขาก็เกิดแรงดูดมหาศาล ทันทีนั้น ดาบ หอก กระบี่ ง้าว และบรรดาบุคคลในภาพจิตรกรรมฝาผนังก็ลอยละลิ่วขึ้นจากผนัง พุ่งเข้ามารวมในฝ่ามือของเขา

อู๋เป่ยนึกขึ้นได้ จึงเดินย้อนกลับไป ทุกครั้งที่เดินผ่านแต่ละช่วง พวกเทพอักขระบนภาพจิตรกรรมฝาผนังก็ถูกฝ่ามือของเขาดูดซึมไปพร้อมกัน และทันทีที่ดูดซึม เทพอักขระเหล่านั้นก็ปรากฏขึ้นเป็นลายเล็กๆ บนผิว ล้อมรอบเทพอักขระองค์หลักที่มีสามเศียรหกกร คล้ายดวงดาวล้อมเดือน

เดินถึงปลายทาง อู๋เป่ยจงใจเว้นเทพอักขระที่อ่อนแอกว่าหนึ่งตนไว้ แล้วบอกชื่อเหอว่า “เจ้าดูดซึมตนนี้ก็พอ”

ชื่อเหอดีใจสุดขีด รีบเหยียดมือออกไป เทพอักขระตนนั้นก็ไหลตามแขนของเขาไปหยุดที่แผ่นหลัง พลังของมันไม่แรงนัก ชื่อเหอพอฝืนรับไหว

อู๋เป่ยให้ชื่อเหอดูดซึมเทพอักขระตรงนั้น ส่วนตัวเขาเดินลึกเข้าไปต่อ ก้าวไปได้หลายสิบก้าวก็เห็นอักษรจารบนผนังหิน เป็นความเรียงสั้นๆ เพียงไม่กี่ร้อยคำ เล่าที่มาของเทพอักขระเหล่านี้คร่าวๆ

แท้จริง ผู้สร้างเทพอักขระเหล่านี้ถูกศัตรูไล่ล่า หนีจนสุดทาง รู้ดีว่าไร้หนทางรอด จึงหลอมทุกสิ่งที่ร่ำเรียนมาทั้งชีวิตลงในเทพอักขระ ฝากไว้ให้ผู้มีวาสนาได้พบ ผู้ใดครอบครองเทพอักขระ ต้องทำสามสิ่งแทน ‘นายท่าน’ ของเทพอักขระ มิเช่นนั้นจะถูกคำสาปสยดสยองเล่นงาน!

อ่านถึงตรงนี้ อู๋เป่ยหัวเราะหยัน พึมพำว่า “ตัวเองยังเอาชีวิตไม่รอด จะไปหวังให้คนอื่นทำงานแทนอีกหรือ?”

เรื่องคำสาปเขาไม่ได้ใส่ใจนัก จึงหันหลังเดินกลับ ตอนนั้นชื่อเหอดูดซึมเทพอักขระเรียบร้อยแล้ว อู๋เป่ยว่า “กลับกันเถอะ”

เขาพาชื่อเหอออกมา แล้วทั้งสองก็กลับถึงวิลล่ามังกรเหลืองในไม่กี่อึดใจ

ตอนนั้นคนของทั้งสองฝ่ายแยกย้ายกันไปแล้ว อู๋เป่ยให้ชื่อเหอกลับไปไคว้เตาเปิงชั่วคราว และมอบหมายให้เขารับผิดชอบสำนักหมัดเทพไปพร้อมกัน แน่นอนว่าหลังควบรวมทั้งแก๊งและสำนักเข้าด้วยกัน ก็ถือเป็นกิจการของอู๋เป่ย รายได้ประจำปีต่อจากนี้ เขาจะได้ส่วนแบ่งไม่น้อยกว่าเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์

ชื่อเหอไปแล้ว หลิวจินหลงหลงเย่รีบเข้ามาถามว่า “คุณชาย มีอะไรได้บ้างไหมครับ?”

อู๋เป่ย: “อืม พบเทพอักขระอยู่หลายตน ต่อไปชื่อเหอจะเชื่อฟังดี หากมีอะไรก็สั่งเขาได้เลย”

หลิวจินหลงหลงเย่: “อืม กระผมเข้าใจครับ”

จากนั้นเขาหยิบแผนงานเป็นชุดๆ วางต่อหน้าอู๋เป่ย แล้วกล่าวว่า “คุณชาย นี่คือแผนการใช้จ่ายด้านการกุศลประจำเดือนของเรา ขอเชิญตรวจดูครับ”

อู๋เป่ยกวาดตามองคร่าวๆ สมาคมการกุศลเจียงหนานมีแผนจะซื้อหรือสร้างศูนย์รักษาโรคเด็กเพิ่มอีกห้าแห่งในมณฑลเจียงหนานภายในเดือนนี้ ศูนย์เหล่านี้จะติดตั้งเครื่องมือระดับแนวหน้าของโลก และมีแพทย์กับสภาพแวดล้อมการรักษาที่ดีที่สุดในทั่วประเทศ อีกทั้งสำหรับเด็กที่ต้องรับการรักษา ศูนย์จะไม่คิดค่าใช้จ่ายเลย

ทว่า ค่ารักษาเพื่อให้เด็กหนึ่งคนหายดีนั้นสูงมาก ตามประมาณการ ตอนนี้ค่าเฉลี่ยต่อคนมากกว่า 850,000 หยวน และหากจะรักษาเด็กหนึ่งแสนคน งบประมาณจะพุ่งถึง 85,000,000,000 หยวน!

“ศูนย์ห้าแห่ง เตียงหนึ่งหมื่นสองพันเตียง วงจรรักษาใช้เวลาหนึ่งเดือนครึ่ง ถ้าอย่างนั้น เราก็น่าจะรักษาเด็กให้หายได้ปีละหนึ่งแสนคน”

หลิวจินหลงหลงเย่: “แต่เงิน 85,000,000,000 หยวน มันเป็นตัวเลขมหาศาลมาก อีกทั้งนี่เป็นเพียงส่วนเล็กๆ ของงานการกุศลเรา ค่าใช้จ่ายต่อเนื่องก็ยังเป็นตัวเลขระดับดาราศาสตร์”

อู๋เป่ย: “ไม่เป็นไร มีเงินเท่าไหร่ก็ทำเท่านั้น อีกอย่าง ต่อไปผมจะบริจาคให้สภากุศลกลางทุกปี”

หลิวจินหลงหลงเย่: “ว่าแต่ คุณชาย สภากุศลกลางส่งทูตมาคนหนึ่ง อยากนัดพบคุณชายครับ”

อู๋เป่ยถาม: “เขาต้องการอะไร?”

หลิวจินหลงหลงเย่: “แนวทางของสมาคมการกุศลเจียงหนานของเรา ย่อมสร้างแรงกดดันมหาศาลให้สภากุศลกลาง โดยเฉพาะหลังเราเผยแพร่แผนการกุศลออกไป สภากุศลกลางกับสภากุศลในพื้นที่อื่นๆ โดนด่าถล่มจนต้องปิดเว็บไซต์ทางการกันไปเลย”

อู๋เป่ยหัวเราะหยัน: “เอาแต่โกยเงินไม่ลงมือทำงาน โดนด่าก็สมน้ำหน้า”

หลิวจินหลงหลงเย่: “เพราะงั้นผมว่าพวกเขาคงจะมาทำท่าจะเอาผิด คุณชายควรเตรียมตัวไว้ครับ”

อู๋เป่ย: “มาก็มา”

หลิวจินหลงหลงเย่: “แล้วจะนัดเจอกันเมื่อไหร่ครับ?”

อู๋เป่ย: “ไม่ต้องรีบ ปล่อยให้รอไปสักพักก่อน”

พอกลับถึงบ้าน จึงพบว่าหานปิงเหยียนรออยู่ในบ้าน พอเจอกันก็พูดว่า “พี่เป่ย ไปไหนมาคะ ฉันรอพี่ตั้งนาน”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน