ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2599

หลินเจี้ยนเฟิงหงุดหงิดอย่างหนัก อู๋เป่ยตบไหล่เขาเบา ๆ แล้วหัวเราะพูดว่า “ก็ได้ ตานี้จะลงกันเท่าไหร่?”

ฉีหลินดูมั่นใจในเกมนี้พอสมควร พูดว่า “งั้นสักสองหมื่นล้านแล้วกัน”

อู๋เป่ยว่า “ได้ สองหมื่นล้านก็สองหมื่นล้าน ถ้าสองคนเสมอกัน หรือถ้านักมวยผมทองเป็นฝ่ายชนะ ให้ถือว่าเป็นผมชนะ”

“แน่นอน” ฉีหลินตอบ

ทั้งสองฝ่ายวางเช็คเงินสดของตัวเองลงอีกครั้ง แล้วนั่งลงชมมวยต่อ

ทันใดนั้น เงาหุ่นเชิดของอู๋เป่ยก็เร่งเดินทางต่อ คราวนี้บินข้ามระยะทางกว่าสามพันกิโลเมตร ไปถึงสถานที่ถ่ายทอดสดการแข่งขัน

เวลานี้ยกที่สองใกล้จะจบอยู่แล้ว นักมวยผิวดำได้เปรียบอย่างเห็นได้ชัด ชกโดนนักมวยผมทองไปหลายหมัด

ยกที่สองจบลง ทั้งสองฝ่ายกลับมุมไปพักดื่มน้ำ โค้ชของแต่ละคนเดินเข้าไปสั่งแผนการต่อสู้

จังหวะนั้นเอง เงาจาง ๆ เส้นหนึ่งพุ่งเข้าไปเกาะร่างนักมวยผมทอง นักมวยผมทองก็พลันรู้สึกขึ้นมาทันทีว่า หูตาจมูกปากรวมถึงสัมผัสที่หกของตัวเองคมกริบผิดหูผิดตา แรงที่ร่วงโรยไปก่อนหน้านี้ก็ฟื้นคืนในพริบตา เปลี่ยนเป็นทั้งคึกทั้งฮึกเหิม แรงดีไม่มีหมด!

เสียงระฆังเริ่มยกดังขึ้น สองนักมวยขึ้นเวทีอีกครั้ง นักมวยผมทองที่ได้พักมาแล้วก้าวเท้าอย่างคล่องแคล่ว นักมวยผิวดำกลับชกโดนเขาได้ยากขึ้นเรื่อย ๆ ตรงกันข้าม กลับถูกชกเข้าที่หัวกับหน้าอยู่เรื่อย

ยกที่สามพอชกไปถึงนาทีที่สอง นักมวยผมทองก็ฟาดหมัดฮุกเข้าเต็ม ๆ นักมวยผิวดำโดนน็อกคาเวที การแข่งขันจบสิ้น!

เห็นภาพนั้น หลินเจี้ยนเฟิงก็โห่ร้องลั่นอีกรอบ ส่วนฉีหลินถึงกับตะลึง นี่มันอะไรกันเนี่ย? ทำไมนักมวยผมทองถึงได้เก่งขึ้นแบบหน้ามือเป็นหลังมือ?

เขาเงยหน้ามองไปทางอู๋เป่ยอย่างอดไม่ได้ เอ่ยเสียงหนักว่า “พวกคุณทำยังไงกันแน่?”

หลินเจี้ยนเฟิงหัวเราะหึ ๆ “ทำยังไงเหรอ? ก็แน่นอนว่าดวงสิ พวกเราดวงดีกว่านาย นายเลยแพ้! ว่าไงล่ะฉีหลิน ยังกล้าเล่นต่อไหม?”

ฉีหลินฮึดฮัดเย็นชา “แน่นอนว่าเล่นต่อ แต่ขอเปลี่ยนเกมหน่อย!”

หลินเจี้ยนเฟิงเหลือบมองอู๋เป่ย เห็นเขาพยักหน้าเบา ๆ จึงหัวเราะว่า “ได้ นายอยากเล่นยังไง?”

ฉีหลินหยิบมือถือขึ้นมา เปิดข่าวสดฉบับหนึ่งแล้วพูดว่า “อีกสิบเจ็ดนาทีจะมีฝนดาวตก ลูกตกจะลงแถว ๆ ในนครศักดิ์สิทธิ์พอดี เรามาเดิมพันกันว่าจำนวนดาวตกที่ร่วงลงมา จะเป็นเลขคี่หรือเลขคู่!”

อู๋เป่ยหัวเราะตอบ “ไม่มีปัญหา นายเลือกก่อนเลย”

ฉีหลินเดินแยกออกไปโทรศัพท์สายหนึ่ง ผ่านไปห้านาทีถึงกลับมาพูดว่า “ฉันเอาเลขคี่!”

อู๋เป่ยพยักหน้า “งั้นพวกเราก็เอาเลขคู่”

หลินเจี้ยนเฟิงถามว่า “ฉีหลิน ตานี้อยากเล่นเท่าไหร่?”

คราวนี้ฉีหลินเหมือนจะมั่นใจมาก ยิ้มแล้วว่า “ห้าหมื่นล้าน กล้าเล่นไหม?”

ก่อนหน้านี้พวกเขาเพิ่งฟันกำไรมาสามหมื่นล้าน ตอนนี้หลินเจี้ยนเฟิงมีเงินในมือหกหมื่นล้าน เขาหัวเราะลั่นว่า “ทำไมจะไม่กล้า ห้าหมื่นล้านก็ห้าหมื่นล้าน!”

เซี่ยเหย่เทียนกับพวกที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ถึงกับอึ้งไป แม้เซี่ยเหย่เทียนเองจะถือว่ามีภูมิหลังอยู่บ้าง ไม่อย่างนั้นก็คงมาเรียนที่มหาวิทยาลัยเสินจิงไม่ได้ แต่เดิมพันกันทีเดียวระดับหลายหมื่นล้านแบบนี้ เขาเพิ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรก!

แน่นอนว่าเขาก็รู้อยู่ ว่าพวกยักษ์ใหญ่ระดับหลินเซี่ยงกับฉีเซี่ยงนั้น ทุกปีได้ทั้งเงินรางวัลและปูนบำเหน็จไม่รู้เท่าไหร่ แถมยังมีธุรกิจตระกูลของตัวเอง ยังไม่พอ แม้แต่ในโลกแห่งเซียนก็ยังมีธุรกิจอยู่บ้าง เพราะงั้นสำหรับตระกูลเหล่านี้ เงินก็เป็นแค่ตัวเลข สิ่งที่พวกเขาอยากได้จริง ๆ คือทรัพยากรหายากกับอำนาจต่างหาก มีอำนาจเมื่อไหร่ อยากได้เท่าไหร่ก็มีเงินให้ใช้ไม่รู้จบ!

เด็กหญิงคนหนึ่งที่มาด้วยกันกระซิบถามเซี่ยเหย่เทียนเบา ๆ ว่า “ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนธรรมดา นั่งดูเซียนเทพประลองกันอยู่เลย”

เซี่ยเหย่เทียนยิ้มฝืด ๆ “สำหรับพวกเรา พวกเขาก็เป็นเซียนเทพจริง ๆ นั่นแหละ”

ทั้งสองฝ่ายต่างหยิบเช็คเงินสดห้าหมื่นล้านออกมา ให้ผู้จัดการคาสิโนเป็นคนดูแลอย่างใกล้ชิด จากนั้นจึงพากันขึ้นไปยังดาดฟ้าชั้นบนสุด เพื่อคอยดูจำนวนดาวตก

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน