ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2601

พอได้ยินว่าดาบเล่มนี้เอาไปได้ฟรี อู๋เป่ยก็หายง่วงเป็นปลิดทิ้ง เขาถามขึ้นว่า

“กำแพงกระบี่อยู่ที่ไหน?”

พนักงานหญิงยิ้มตอบ

“อยู่ในห้องโถงหลังค่ะ”

อู๋เป่ยกับพวกเดินมาถึงห้องโถงด้านหลัง ในโถงมีฉากกั้นผนังเก่าผุพังตั้งอยู่ บนฉากนั้นสลักเป็นร่างคนถือดาบ มีภาพอยู่ทั้งหมดยี่สิบสี่ภาพ

หลินเจี้ยนเฟิงรู้จักของชิ้นนี้เหมือนกัน เขาพูดว่า

“กำแพงกระบี่นี่ก็มีที่มามิใช่ธรรมดา ว่ากันว่าเป็นของที่จอมดาบสูงสุดในกาลก่อนทิ้งเอาไว้ ทุกท่วงท่าบนนี้ล้วนขัดต่อฟ้าดิน ไม่เป็นที่ยอมรับของระเบียบสวรรค์และปฐพี ตลอดโบราณกาลมาจนถึงตอนนี้ ไม่เคยมีใครทำกระบวนท่าทั้งยี่สิบสี่ท่าได้ครบเลยสักคน”

อู๋เป่ยถาม

“แล้วมีคนที่ทำได้บางส่วนบ้างไหม?”

หลินเจี้ยนเฟิงตอบ

“สมัยราชวงศ์ก่อน เคยมีเทียนเฉียวคนหนึ่ง ใช้เวลาสามปีทำได้เก้าท่า ต่อมาคนนั้นได้ขึ้นไปยังโลกแห่งเซียน ก่อตั้งสำนักขึ้นด้วยตัวเอง ก็คือสำนักเจี้ยนเสวียน นิกายชั้นหนึ่งในตอนนี้นั่นแหละ”

อู๋เป่ยมองภาพบนกำแพงกระบี่แล้วพูดว่า

“ท่วงท่าทั้งยี่สิบสี่ท่านี้ต่างเกื้อหนุนซึ่งกันและกัน ถ้าตรัสรู้ได้แค่ไม่กี่ท่า อย่างมากก็ถือว่าได้แค่เปลือกนอก”

หลินเจี้ยนเฟิงพยักหน้า

“ใครว่ามิใช่ล่ะ แต่แค่ตรัสรู้ได้เพียงท่าเดียวก็สุดยอดแล้ว ใช้ได้ไปทั้งชีวิต คนที่ทำได้แบบนั้น ตลอดประวัติศาสตร์มีแค่ไม่กี่สิบคนเท่านั้น”

อู๋เป่ยยืนอยู่หน้ากำแพงกระบี่ไม่ขยับเลยแม้แต่น้อย จิตวิญญาณทั้งหมดจดจ่ออยู่กับท่วงท่าทั้งยี่สิบสี่ท่านั้น เขาพบว่าแค่ท่าเดียวก็ยากลึกล้ำเกินบรรยาย แถมยังดูไร้เหตุผลสิ้นดี ประสบการณ์นับไม่ถ้วนในหัวบอกเขาอย่างชัดเจนว่า กระบวนวิชาดาบนี้ต้องมองจากทั้งชุด ถ้าซ้อมแค่ท่าเดียวก็เหมือนมองเสือผ่านปล้องไม้ไผ่ เห็นได้แค่จุดดำหรือจุดเหลือง แต่ไม่มีวันรู้เลยว่าเสือตัวจริงหน้าตาเป็นอย่างไร

ยี่สิบสี่ท่วงท่าถูกจารึกลงในหัวของเขา ถูกเขาแยกย่อย ผสานประกอบซ้ำแล้วซ้ำเล่า ก่อนค่อย ๆ ตรัสรู้ถึงความลี้ลับในนั้น ผ่านไปราวหนึ่งกั๋ง (ประมาณ 15 นาที) ในหัวของเขาก็ได้รูปเป็นกระบวนวิชาดาบชุดสมบูรณ์ขึ้นมาแล้ว!

เขายิ้มมุมปากเล็กน้อย ก่อนเดินออกไปยังห้องโถงหน้า มาหยุดอยู่หน้าดาบเจ็ดดาวหลงหยวน พลังดาบอันรุนแรงแผ่ออกมาจนไม่มีใครสามารถเข้าไปใกล้ได้ภายในห้าก้าว ตอนแรกอู๋เป่ยเองก็รู้สึกไม่สบายตัว แต่แล้วเขาก็กระตุ้นวิชายุทธจากกำแพงกระบี่ ร่างกายพลันรู้สึกล่องลอยเบาสบาย เดินเข้าไปถึงหน้าดาบเจ็ดดาวหลงหยวนได้อย่างง่ายดาย ก่อนจะเอื้อมมือคว้ามันขึ้นมา

เดิมทีในโถงคึกคักเอะอะ แต่เพียงชั่วพริบตาก็เงียบกริบ สายตาทุกคู่จับจ้องอยู่ที่มือซ้ายของอู๋เป่ย

เมื่อยกดาบเจ็ดดาวหลงหยวนขึ้นมาแล้ว มือขวาของอู๋เป่ยกำด้ามดาบแน่น พร้อมกันนั้นก็กระตุ้นวิชายุทธจากกำแพงกระบี่ จากนั้นจึงค่อย ๆ ชักดาบออกมาช้า ๆ

ตัวดาบดูแปลกตา พอเขาก้มมองลงไปบนคมดาบ ก็เหมือนยืนอยู่บนยอดเขามองลงสู่เหวลึก ภายในคมดาบลี้ลับลึกล้ำราวเหวเวิ้งว้าง คล้ายมีมังกรยักษ์ขดตัวนอนอยู่ในหุบเหวนั้น!

รอบด้านดังขึ้นด้วยเสียงอุทานไม่ขาดสาย ชายชราผู้หนึ่งวิ่งพรวดออกมาจากด้านใน ตามหลังมีข้ารับใช้เดินตามมาติด ๆ ชายชราผู้นี้ขมับทั้งสองข้างขาวโพลน ดวงตาสดใส เขามองอู๋เป่ยอย่างตะลึงแล้วร้องเสียงดัง

“คุณชาย!”

อู๋เป่ยหันไปมอง เห็นชายชรากำลังเร่งฝีเท้าเข้ามา จึงถาม

“ท่านลุง มีอะไรจะสั่งการหรือขอรับ?”

ชายชราประสานมือโค้งคำนับ

“เฒ่าคนนี้เป็นนายท่านของที่แห่งนี้ คนทั้งย่านเรียกกันว่าท่านซวี”

อู๋เป่ยว่า

“ที่แท้คือท่านซวี กระผมเลื่อมใสชื่อเสียงมานานแล้ว”

ท่านซวีดูจะอารมณ์ดีอย่างเห็นได้ชัด เขาหัวเราะพลางพูดว่า

“คุณชายสามารถชักดาบเล่มนี้ออกมาได้ แสดงว่ามีวาสนากับดาบเล่มนี้นัก!”

อู๋เป่ยถามต่อ

“ท่านซวี ถ้าใช้ดาบเล่มนี้แสดงกระบวนวิชาดาบจากกำแพงกระบี่ออกมาได้กระบวนครบ ผมก็เอามันไปได้ใช่ไหม?”

ท่านซวีพยักหน้า

“ถูกต้อง คุณชายดูจากกำแพงกระบี่แล้วหรือยัง?”

อู๋เป่ยตอบ

“ดูแล้ว แต่ที่นี่ค่อนข้างแคบ เคลื่อนไหวไม่ถนัด ขอออกไปลองด้านนอกได้ไหม?”

ท่านซวีถึงกับผงะ

“คุณชายเรียนรู้เคล็ดดาบที่จารึกไว้บนกำแพงกระบี่ได้แล้วหรือ?”

อู๋เป่ยว่า

“ลองดูก็แล้วกัน”

สีหน้าท่านซวีซับซ้อน เขาพยักหน้ารับ

“ดี เชิญคุณชายไปที่ลานกลางด้านนอกเถิด”

ลานกลางกว้างขวาง ผู้คนถูกกันออกไปยืนล้อมเป็นวงอยู่ห่าง ๆ

อู๋เป่ยถือดาบเจ็ดดาวหลงหยวนขึ้น ทำท่าตั้งกระบวนของเคล็ดดาบ ทันใดนั้นกระแสอานุภาพดาบอันน่าสะพรึงก็ปะทุขึ้น ทำให้ทุกคนที่อยู่ในสนามรู้สึกอกหนักอึ้ง ขนลุกซู่ไปทั้งแผ่นหลัง จากนั้นอู๋เป่ยก็ขยับตัว ดาบทั้งเจ็ดเงาแทงพุ่งออกไปเจ็ดทิศทางพร้อมกัน แต่ละทิศเป็นหนึ่งกระบวนดาบทรงพลังอย่างน่าสะเทือนขวัญ

ฟันแยกร่างเงา!

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน