ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2602

อู๋เป่ยรีบเอ่ยขึ้นว่า “อ้อ ที่แท้เป็นท่านอาวุโสเฒ่าเซียง ผมเสียมารยาทแล้ว”

เฒ่าเซียงยิ้มถาม “คุณชายต้องการสมุนไพรอะไร บอกมาได้เลย ตาแก่คนนี้จะคิดลดให้”

อู๋เป่ยยังงงว่าเฒ่าเซียงทำไมถึงออกจะนอบน้อมกับเขาขนาดนี้ แต่ก็เอ่ยว่า “งั้นต้องขอรบกวนท่านอาวุโสแล้ว ผมขอดูสมุนไพรในร้านของท่านก่อน”

เฒ่าเซียงว่า “คุณชาย สมุนไพรดี ๆ อยู่ข้างใน ปกติที่นั่นไม่เปิดให้คนนอกเข้า แต่ข้าพาคุณชายเข้าไปดูได้”

อู๋เป่ยว่า “ถ้าอย่างนั้นยิ่งดี”

ว่าดังนั้น ทุกคนก็เดินลัดผ่านอาคารสองหลัง ไปถึงเรือนเล็กหลังหนึ่ง

พาทุกคนเข้าไปในโถง大厅 เฒ่าเซียงหยิบแหวนเก็บสมบัติออกมา จากนั้นค่อย ๆ หยิบสมุนไพรออกมาจากในนั้นทีละต้น รวมแล้วหลายร้อยต้น เอามาวางเรียงบนโต๊ะยาวกลางโถงจนเต็ม

สมุนไพรเหล่านี้ล้วนเป็นยาอายุวัฒนะแห่งวิญญาณ หาได้ยากยิ่งในโลกฆราวาส ดวงตาอู๋เป่ยลุกวาว เพียงกวาดตามองก็รีบชี้นิ้วไปมา “อันนี้…อันนี้…แล้วก็อันนี้ ผมเอาหมด”

ไม่ถึงห้านาที อู๋เป่ยก็เลือกสมุนไพรได้สี่สิบเก้าต้น หลินเจี้ยนเฟิงกับเย่หนิงปิงช่วยกันแยกสมุนไพรที่เขาเลือกออกไปวางบนโต๊ะอีกตัวหนึ่ง

เลือกเสร็จ เฒ่าเซียงหยิบลูกคิดออกมากดแกร๊ก ๆ แล้วหัวเราะพูดว่า “คุณชาย สมุนไพรทั้งหมดราคา หกแสนแปดหมื่นสี่พันห้าร้อยเงินเซียน ข้าคิดลดให้คุณชายยี่สิบเปอร์เซ็นต์ เหลือ ห้าแสนสี่หมื่นเจ็ดพันหกร้อยเงินเซียน ไหน ๆ คุณชายก็มาเป็นครั้งแรก เอาเป็นว่าปัดเศษให้ เหลือห้าแสนสี่หมื่นก็พอ”

อู๋เป่ยรู้อยู่แล้วว่ากำไรในนี้มหาศาล จึงไม่ได้ต่อรอง เอ่ยว่า “ได้ครับ ต่อไปถ้าท่านอาวุโสต้องการยาอายุวัฒนะ ก็มาหาผมได้”

เฒ่าเซียงตาเป็นประกาย “คุณชายปรุงยาได้หรือ?”

อู๋เป่ยยิ้มตอบ “พอรู้อยู่บ้าง”

เฒ่าเซียงรีบหยิบสูตรยาอายุวัฒนะแผ่นหนึ่งส่งให้อู๋เป่ย ถามว่า “เชิญคุณชายช่วยดูหน่อย”

อู๋เป่ยกวาดตามองคร่าว ๆ ก็เห็นว่าเป็นยาอายุวัฒนะชนิดหนึ่งชื่อ “โอสถลมทองหยกน้ำค้าง” วิธีปรุงไม่ง่าย จัดเป็นโอสถระดับเก้า

เขาถามว่า “เตรียมสมุนไพรครบแล้วหรือยัง?”

เฒ่าเซียงพยักหน้า “ข้าเตรียมสมุนไพรไว้สำหรับปรุงได้สองเตา เฮ้อ…ข้าตระเวนหาปรมาจารย์ด้านปรุงยามาสามสิบกว่าปี กลับไม่เคยเจอเลยสักคน ถ้าคุณชายช่วยปรุงโอสถนี้ได้ ถือว่าได้ช่วยตาแก่คนนี้อย่างใหญ่หลวงจริง ๆ”

อู๋เป่ยว่า “ผมลองดูได้ ถ้าปรุงออกมาได้ ผมจะแบ่งให้ท่านอาวุโสสองเม็ด”

เฒ่าเซียงรีบตอบรับอย่างยินดี ที่จริงได้แค่เม็ดเดียวเขาก็ปลื้มแล้ว ท้ายที่สุดแล้วค่ายาอายุวัฒนะ แพงกว่าสมุนไพรเป็นร้อยเท่า ได้มาหนึ่งเม็ดก็กำไรล้วน ๆ ไหนเลยจะเป็นสองเม็ด

อู๋เป่ยพูดต่อ “วันนี้ผมพอมีเวลา รบกวนท่านอาวุโสเตรียมห้องเงียบ ๆ ให้สักห้อง”

พอได้ยินว่าอู๋เป่ยจะปรุงยาทันที เฒ่าเซียงทั้งตกใจทั้งดีใจ รีบว่า “ได้ ข้าจะไปจัดการเดี๋ยวนี้เลย!”

ไม่กี่นาทีต่อมา อู๋เป่ยมาถึงบ้านหินหลังหนึ่งในภูเขา รอบข้างเงียบสงัด หลินเจี้ยนเฟิงกับเย่หนิงปิงไปยืนเฝ้าอยู่ที่ศาลาเล็กห่างออกไปหลายสิบเมตร ป้องกันไม่ให้ใครมารบกวน

หลินเจี้ยนเฟิงอดอุทานไม่ได้ “โอ้โฮ พี่อู๋ยังเป็นปรมาจารย์ด้านปรุงยาอีก อย่างนี้ผม หลินเจี้ยนเฟิง ต่อให้ตายตอนนี้ก็ยังถือว่าคุ้มที่ได้รู้จักพี่อู๋!”

เย่หนิงปิงหัวเราะ “ใช่ ตอนแรกฉันก็แค่รู้สึกว่าเขาแข็งแกร่ง ใครจะคิดว่าเขาเป็นอัจฉริยะขนาดนี้ ไม่เพียงแต่พรสวรรค์น่ากลัว ยังเป็นปรมาจารย์ด้านปรุงยาอีก อย่างอื่นไม่ต้องพูด แค่ฐานะปรมาจารย์ด้านปรุงยาอย่างเดียว เขาก็กินเรียบทั้งโลกฆราวาสได้แล้ว”

“พี่อู๋กำลังปรุงยาอะไรอยู่ ยากมากไหม?” หลินเจี้ยนเฟิงไม่ค่อยเข้าใจจึงหันไปถามเย่หนิงปิง

“โอสถระดับเก้า แน่นอนว่าปรุงยากมาก” นัยน์ตาคู่งามของนางทอประกาย “ถ้าอู๋เป่ยปรุงออกมาได้ ก็แปลว่าอย่างน้อยเขาก็เป็นปรมาจารย์ด้านปรุงยาระดับเก้า!”

หลินเจี้ยนเฟิงหัวเราะ “ผมนี่ดวงดีจริง ๆ!”

ภายในบ้านหิน อู๋เป่ยเพิ่งปรุงโอสถลมทองหยกน้ำค้างเตาแรกเสร็จ ได้โอสถเกรดกลางค่อนข้างเลิศสี่เม็ด

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน