ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2605

หวงซื่อหลี่คีบบุหรี่เสียบไว้ที่หู จากนั้นประสานมือคำนับแล้วว่า “ขอแนะนำตัวสักหน่อย ผมชื่อหวงซื่อหลี่ วันนี้ผมมา ในนามบ้านหวง อยากมาสร้างไมตรีกับคุณชายอู๋ครับ”

อู๋เป่ยขมวดคิ้ว “ที่ก่อนหน้านี้ทำแบบนั้น ก็เพื่อยั่วให้ฉันโผล่ออกมาเหรอ”

หวงซื่อหลี่ว่า “เรื่องนี้เป็นความลับ ไม่ควรให้หลานจื่อหยูผู้ตรวจสอบรู้”

“นายชอบนางจริง ๆ เหรอ” อู๋เป่ยถาม

หวงซื่อหลี่ว่า “ก็พอชอบ ถ้าเธอยินยอม ผมก็ยินดีแต่งกับเธอจริง ๆ”

อู๋เป่ยว่า “แล้วแบบนี้นายตั้งใจจะมาสร้างไมตรีกับฉันบนภูเขารกร้างนี่หรือไง”

หวงซื่อหลี่กระพริบตา “แน่นอนว่าไม่ใช่” พูดจบก็ปรบมือสองครั้ง

ทันใดนั้น เกี้ยวหรูหราหลายคนหามคันหนึ่งก็ปรากฏขึ้นมา มีคนหามเกี้ยวอยู่แปดคน รูปร่างใกล้เคียงกันหมด เกี้ยวเคลื่อนตัวไปตามภูเขาได้อย่างมั่นคงราวกับพื้นราบ

“เชิญคุณชายอู๋ขึ้นเกี้ยวครับ!”

เกี้ยวนี้ดูมีหน้ามีตายิ่งกว่ารถหรูทั้งหลายเสียอีก เพราะคนหามทั้งสี่ล้วนอยู่ขั้นฝึกปราณปลายทาง และเห็นได้ชัดว่าผ่านการฝึกฝนมาอย่างยาวนาน

อู๋เป่ยขึ้นเกี้ยวไป ข้างในหรูหราฟุ่มเฟือย เบาะนั่งทั้งใหญ่ทั้งนุ่ม ด้านหน้ามีโต๊ะตัวหนึ่ง วางกาน้ำชาครบชุด

หวงซื่อหลี่ก็ขึ้นตามมาด้วย เขารินน้ำชาให้ถ้วยหนึ่งก่อน “เชิญคุณชายดื่มชาครับ”

อู๋เป่ยว่า “ฉันไม่ค่อยคุ้นกับตระกูลต่าง ๆ ในเมืองหลวง รบกวนนายช่วยแนะนำหน่อย”

หวงซื่อหลี่ว่า “บ้านหวงของเรามีคนสองคนรับราชการในราชสำนัก แต่การเป็นข้าราชการไม่ใช่งานหลักของบ้านหวงหรอกครับ แค่มีคนอยู่ในราชสำนักไว้พูดจาให้สะดวกเท่านั้น งานหลักของบ้านหวงคือทำการค้า”

อู๋เป่ยถาม “ค้าขายอะไร”

หวงซื่อหลี่ว่า “โลกฆราวาสแท้จริงแล้วเป็นเหมือนสถานีถ่ายโอนทรัพยากรของบรรดาโลกแห่งเซียน โลกแห่งวิญญาณ และโลกเล็กโลกใหญ่อื่น ๆ ทั่วโลก บ้านหวงของเราเป็นตระกูลใหญ่แห่งแดนวิญญาณคู่ การค้าของเราก็คือนำของจากแดนวิญญาณคู่ไปขายออกไป แล้วซื้อของบางอย่างจากที่อื่นกลับไปค้าต่อ”

อู๋เป่ยแปลกใจ “แดนวิญญาณคู่?”

หวงซื่อหลี่ว่า “มีทั้งโลกแห่งเซียน ทั้งโลกแห่งวิญญาณ แดนวิญญาณคู่ก็เป็นหนึ่งในโลกแห่งวิญญาณทั้งหลายเหล่านั้น”

อู๋เป่ยถาม “แล้วแบบนี้ ฉันจะช่วยบ้านหวงของพวกนายได้ยังไง”

หวงซื่อหลี่หัวเราะ “ได้ยินมาว่าคุณชายอู๋ตรัสรู้กำแพงดาบแล้ว อนาคตยังไงก็ต้องไปแดนเซียนหมื่นดาบ บ้านหวงอยากติดต่อค้าขายกับแดนเซียนหมื่นดาบมานานแล้ว แต่ติดตรงไม่มีหุ้นส่วนที่ไว้วางใจได้”

อู๋เป่ยว่า “แต่ฉันเองก็ยังไม่เคยไปแดนเซียนหมื่นดาบ เกรงว่าจะช่วยอะไรพวกนายไม่ได้”

หวงซื่อหลี่ส่ายหัว “ไม่ใช่ครับ คุณชายได้สืบทอดจากกำแพงดาบ อนาคตย่อมเป็นยอดคนของวิหารดาบสูงสุด อีกไม่นานก็ต้องมีที่ยืนของตัวเองในแดนเซียนหมื่นดาบแน่ ๆ”

อู๋เป่ยก็เข้าใจความหมายของหวงซื่อหลี่ในทันที นี่คือการปูทางไว้ล่วงหน้าเพื่อความร่วมมือในอนาคต เขาคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วถามว่า “พวกนายหลัก ๆ ทำการค้ากับอะไร”

หวงซื่อหลี่ว่า “แดนวิญญาณคู่เป็นโลกแห่งวิญญาณที่พิเศษมากแห่งหนึ่ง ข้างในมีสมุนไพรกับแร่บางชนิดที่กระทั่งโลกแห่งเซียนก็ไม่มี ต้องซื้อจากแดนวิญญาณคู่เท่านั้น บ้านหวงของผมทำการค้า ก็เน้นของพิเศษพวกนี้แหละครับ”

พูดจบ เขาหยิบโลหะชิ้นหนึ่งออกมาจากเข็มขัดเก็บของ เป็นโลหะสีน้ำเงินปนเทา “ของชิ้นนี้เรียกว่าโลหะวิญญาณไร้ขอบเขต มันมีคุณสมบัติพิเศษอย่างหนึ่ง คือสามารถรองรับพลังของยันต์เวทได้ ผู้ใช้สามารถนำมันไปตีขึ้นรูปเป็นโลหะยันต์ตามต้องการ”

“ยิ่งไปกว่านั้น โลหะวิญญาณไร้ขอบเขตยังอัดแน่นได้ไม่รู้จบ เพราะงั้นมันจึงมักถูกนำไปหลอมเป็นอาวุธเวทย์มนตร์กับอาวุธต่าง ๆ”

จากนั้นเขาก็หยิบดาบสั้นเล่มหนึ่งออกมา ดาบทั้งเล่มเป็นสีเงินอมฟ้า กว้างราวสามนิ้วมือ ผิวดาบเต็มไปด้วยลายเกล็ดถี่แน่น หากเพ่งดูดี ๆ จะเห็นว่าลวดลายเกล็ดเหล่านั้น เกิดจากยันต์เวทเล็กจิ๋วนับไม่ถ้วนประกอบขึ้นมา

อู๋เป่ยตกใจ ยื่นมือไปลูบคมดาบเบา ๆ รู้สึกถึงความคมกล้าจนต้องเสียดาย “น่าเสียดาย ดาบเล่มนี้ทำแค่บีบอัดยันต์เวทให้แน่นเฉย ๆ ถ้าจัดเรียงเป็นค่ายกลยันต์เวทที่ทรงพลังยิ่งกว่านี้ล่ะก็ คงเยี่ยมไปเลย”

หวงซื่อหลี่พยักหน้า “สายตาคุณชายช่างไม่ธรรมดาจริง ๆ การสลักค่ายกลเวทย์ลงในอาวุธเวทย์มนตร์นั้นไม่ยาก จุดยากอยู่ที่การบีบอัดโลหะวิญญาณไร้ขอบเขตต่างหาก นี่เป็นงานฝีมือที่สลับซับซ้อนอย่างยิ่ง มีเพียงตระกูลซูเท่านั้นที่ครอบครองวิชาหลอมโลหะวิญญาณไร้ขอบเขต ดาบเล่มนี้ตีโดยบ้านหวงของเรา ยังเทียบกับอาวุธเวทย์มนตร์ที่หยางเจียตีไม่ได้เลย”

อู๋เป่ยถาม “ตระกูลซูก็อยู่ในแดนวิญญาณคู่เหมือนกัน?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน