อู๋เป่ยว่า “ไม่ต้องเกรงใจ”
เขาเดินไปหยุดข้างกายหวงจื่อจิน ยื่นมือไปตบที่บ่าของนางเบา ๆ พลังอุ่นละมุนสายหนึ่งทะลักเข้าสู่ร่างของนาง ก่อนจะไหลเวียนไปเปิดเส้นลมปราณทั้งสี่แขนขาให้โล่งโปร่ง จากนั้นเขาก็ให้เงาหุ่นเชิดสิงร่างหวงจื่อจิน พลังของเงาหุ่นเชิดรุนแรงยิ่งกว่าการสะกดจิต หลอมทำลายพลังสะกดจิตในร่างหวงจื่อจินจนสลายไปในพริบตา
หวงจื่อจินรู้สึกได้ทันทีว่าขาทั้งสองกลับมามีแรง อู๋เป่ยเพียงดึงนางเบา ๆ นางก็ลุกขึ้นยืนได้อย่างไม่น่าเชื่อ
อู๋เป่ยยิ้มแล้วว่า “คุณหนูหวง ลองเดินไปข้างหน้าสักสองก้าวสิ”
หวงจื่อจินยกเท้าก้าวออกไปอย่างแผ่วเบา ความสบายอย่างบอกไม่ถูกแผ่ซ่านไปทั่วร่าง ใบหน้าเธอพลันเปี่ยมด้วยความยินดี จากนั้นก็ก้าวที่สอง ก้าวที่สาม
เดินไปได้ไม่กี่ก้าว อู๋เป่ยก็พาเธอนั่งลงแล้วพูดว่า “ดูท่าคุณหนูหวงจะหายดีแล้ว ลองปรับตัวสักสองสามวันก็เดินได้เหมือนคนปกติ”
หวงจื่อจินยังรู้สึกเหลือเชื่ออยู่มาก เธอถามว่า “คุณชายอู๋ คุณรักษาฉันยังไงกันคะ? แล้วฉันไปถูกสะกดจิตตั้งแต่เมื่อไหร่?”
อู๋เป่ยเลือกตอบคำถามที่สองก่อน “ก่อนที่คุณหนูหวงจะเดินไม่ได้ เคยไปแตะต้องอะไรแปลก ๆ บ้างไหม?”
หวงจื่อจินครุ่นคิด “ตอนเด็ก ๆ ฉันเคยหายตัวไปสามวัน แล้วความทรงจำช่วงนั้นก็หายไปหมด บางทีอาจเป็นตอนนั้นก็ได้”
อู๋เป่ยว่า “มีคนลงมือสะกดจิตคุณหนูหวง เราไม่รู้ว่าอีกฝ่ายต้องการอะไร ตอนนี้คุณหนูหวงหายแล้ว ต่อไปต้องระวังตัวให้มากหน่อย”
หวงจื่อจินพยักหน้า “ฉันเข้าใจค่ะ ขอบคุณคุณชายที่เตือน”
เพราะอู๋เป่ยรักษาหวงจื่อจินจนหายดี ความสัมพันธ์ของทั้งสองจึงแน่นแฟ้นขึ้นในทันที อู๋เป่ยนั่งคุยอยู่ด้วยกันเกือบชั่วโมงก่อนจะลุกขอตัวกลับ
อู๋เป่ยเดิมทีคิดจะกลับบ้านอยู่แล้ว อย่างไรเสียเขาใช้วิชาหลบหนีก็กลับไปจงโจวได้ในเวลาไม่นาน ทว่าไม่นานทางหลานจื่อหยูผู้ตรวจสอบก็โทรมา ถามถึงสถานการณ์ของเขา พอรู้ว่าเขาไม่ได้มีเรื่องกับหวงซื่อหลี่ หลานจื่อหยูผู้ตรวจสอบก็โล่งใจไปเปลาะหนึ่ง แล้วว่า “คืนนี้เธอไปพักที่หอพักได้ ถ้าไม่อยากไปหอพัก ก็มาอยู่ที่ฉันก็ได้”
อู๋เป่ยหัวเราะถาม “หลานจื่อหยูผู้ตรวจสอบอยู่คนเดียวเหรอ?”
หลานจื่อหยูผู้ตรวจสอบว่า “เป็นบ้านเปล่าหลังหนึ่ง ปกติฉันก็แทบไม่ไปอยู่เท่าไร ที่นั่นเงียบดีนะ เธอไปอยู่พักสักสองสามวันก่อนก็ได้”
อู๋เป่ยคิดอยู่ครู่หนึ่งจึงว่า “ก็ได้ งั้นผมไม่เกรงใจแล้ว”
อีกไม่กี่นาทีต่อมา เขาก็มาถึงบ้านของหลานจื่อหยูผู้ตรวจสอบ นั่นเป็นคฤหาสน์สวนดอกไม้ มีชั้นบนดินสามชั้น ชั้นใต้ดินสองชั้น แต่ละชั้นพื้นที่ไม่ใหญ่มาก
ชั้นใต้ดินชั้นแรกเป็นห้องดูหนังและฟิตเนส ชั้นหนึ่งเป็นร้านอาหาร ชั้นสองเป็นห้องนอน ชั้นสามเป็นห้องหนังสือ บนดาดฟ้ายังจัดเป็นสวนดอกไม้เล็ก ๆ ปลูกต้นไม้ดอกไม้เอาไว้ไม่น้อย
หลานจื่อหยูผู้ตรวจสอบจัดห้องนอนห้องหนึ่งให้อู๋เป่ย แล้วทั้งสองก็ขึ้นไปนั่งคุยกันเล่นบนดาดฟ้า
“เธอไม่ได้ลงไม้ลงมือกับหวงซื่อหลี่?” นางถามอย่างสงสัย เห็นได้ชัดว่านางยังไม่รู้เหตุผลที่แท้จริงที่หวงซื่อหลี่มาหาอู๋เป่ย
อู๋เป่ยว่า “ไม่ได้ครับ หลานจื่อหยูผู้ตรวจสอบ หวงซื่อหลี่บอกว่าบ้านของเธอกำลังมีปัญหา เล่าให้ผมฟังหน่อยได้ไหม?”
หลานจื่อหยูผู้ตรวจสอบนิ่งไปสองสามวินาที ก่อนจะพูดออกมา “ตระกูลหลันของฉันก็ทำการค้าเหมือนกัน ช่วงก่อนเราทำของหายล็อตหนึ่ง เป็นสินค้าที่ล้ำค่ามาก เพื่อให้ได้ของชุดนี้มา ตระกูลหลันเอาทรัพย์สินทั้งหมดไปลง แล้วก็ยืมเงินมาอีกไม่น้อย เพราะฉะนั้นพอของหาย ตระกูลหลันก็มีโอกสสูงจะล้มละลาย”
“ของอะไรหรือ?”
“สมุนไพรล้ำค่าชุดหนึ่ง ทั้งหมดถูกเก็บไว้ในขวดเวทมนตร์แบบพิเศษ สมุนไพรทุกอย่างมูลค่ามหาศาลทั้งนั้น”
อู๋เป่ยสนใจขึ้นมาทันที “สมุนไพรชุดนี้มาจากไหน?”
“ซื้อมาจากพ่อค้าสมุนไพรคนหนึ่ง ตอนนั้นบ้านหวงเชิญผู้รู้เรื่องสมุนไพรมาเช็กกันหลายคน พอแน่ใจแล้วว่าสมุนไพรพวกนั้นล้ำค่ามาก ก็เลยทุ่มหมดหน้าตัก ซื้อสมุนไพรทั้งหมดของอีกฝ่ายมา”
“แล้วสมุนไพรหายไปได้ยังไง?” อู๋เป่ยถามต่อ
หลานจื่อหยูผู้ตรวจสอบตอบ “สมุนไพรเก็บไว้ในที่ลับสุด ๆ แม้แต่ฉันเองก็ยังไม่รู้ และมีแค่คุณพ่อกับพี่ชายที่รู้ว่าที่นั่นอยู่ตรงไหน ใครจะคิดว่าสมุนไพรจะหายไปเฉย ๆ จนถึงทุกวันนี้ก็ยังไม่รู้เลยว่ามันหายไปได้ยังไง”
อู๋เป่ยถามย้ำ “เมื่อกี้เธอบอกว่าสมุนไพรทั้งหมดเก็บไว้ในขวดเวทมนตร์?”


VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดคุณหมอตาวิเศษ
เรื่องนี้ไม่มีเปิดให้อ่านฟรีประจำวันแล้วเหรอครับ *-*...
ทำไมบางตอนถึงสั้นจังครับ...
เสียตังด้วยออ...
ก็แค่นิยายก๊อปปี้เนื้อเรื่องกันไปมาทำไมต้องเสียตังอ่าน😛😛😛...
ชอบอ่านฟรีมากกว่า555...
เวปนี้เสียเงินด้วยหรือผมอ่านมาหลายเรื่องแล้วผึ่งมาเจอระยะหลังต้องเสียเงิน...
น่าจะมีหักทาง ทรูมันนี่วอเล็ตบ้างนะคับ...
ใครเคยเติมบ้างแล้วครับ เติมแล้วเป็นอย่างไรบ้าง...
แล้วเติมเหรียญยังงัย...
อ่านมาเพิ่นๆหลังๆมาเสียตังซะแล้ว...