ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2654

อู๋เป่ยแกล้งชวนคุยว่า "โอ้ ถ้าแค่วันเดียวกินได้ทั้งชีวิต แบบนั้นต้องเยอะมากเลยสินะ?"

หลิวเสี่ยวโยวยืดอกพูดอย่าง得意ว่า "บอกไปเดี๋ยวตกใจตายหรอก..."

แต่หลิวจื่อข่ายกลับขัดขึ้นมา "จะไปพูดอะไรกับเขา ก็แค่พวกตัวเล็กกระจอก ๆ ชั้นล่างเอง"

หานปิงเหยียนไม่พอใจทันที เธอทนเห็นคนอื่นมาดูถูกอู๋เป่ยไม่ได้ จึงพูดเสียงเย้ยหยันว่า "ถ้าบัณฑิตห้าดาวที่จบจากวิทยาลัยการทหารต้าซายังเป็นแค่คนตัวเล็ก ๆ งั้นใครให้นายกล้าพูดแบบนี้?"

หลิวจื่อข่ายชะงักไปครู่หนึ่ง วิทยาลัยการทหารนั่นคือความฝันตั้งแต่เด็กของเขา เพียงแต่พื้นเพไม่ถึง พรสวรรค์ก็ธรรมดา เลยไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะไปสมัคร พอได้ยินหานปิงเหยียนพูดแบบนี้ ปฏิกิริยาแรกของเขาคือไม่เชื่ออยู่แล้ว บัณฑิตห้าดาวของวิทยาลัยการทหารนั้นหายากยิ่งกว่านกฟีนิกซ์ในฝูงไก่ เป็นระดับหมื่นคนจะคัดได้สักคน คนตรงหน้าถ้าเป็นบัณฑิตห้าดาวจริง แล้วจะมากินข้าวกับเด็กผู้หญิงอย่างมู่ปิงฉานได้ยังไงกัน?

"เชอะ! ถ้าเขาเป็นบัณฑิตห้าดาว ฉันก็เป็นเชื้อพระวงศ์แล้วกัน!" หลิวเสี่ยวโยวยิ่งไม่เชื่อเข้าไปใหญ่ แสยะยิ้มดูแคลน

หานปิงเหยียนหยิบประกาศนียบัตรจบการศึกษาที่อัดจากโลหะล้ำค่าจากในกระเป๋าออกมาตรง ๆ แผ่นขนาดเท่าฝ่ามือสะท้อนแสงระยิบระยับ แค่ไม่ต้องพูดถึงอย่างอื่น เอาแค่ต้นทุนประกาศนียบัตรแผ่นนี้ก็ปาเข้าไปหลายล้านแล้ว แถมยังเป็นของที่ปลอมขึ้นมาไม่ได้เลย นี่แหละคือประกาศนียบัตรจบการศึกษาบัณฑิตห้าดาวของวิทยาลัยการทหารต้าซา

ในวิทยาลัยการทหารต้าซา บัณฑิตแต่ละระดับใช้ประกาศนียบัตรไม่เหมือนกัน อย่างประกาศนียบัตรโลหะแบบนี้จะมีดาวสีม่วงห้าดวง ประกาศให้รู้ชัด ๆ ว่ามีเพียงบัณฑิตห้าดาวเท่านั้นถึงจะได้รับ

หานปิงเหยียนชูประกาศนียบัตรให้ทุกคนดู "ดูให้ดีนะ นี่เพิ่งได้มาเมื่อไม่นานมานี้เอง"

หลิวจื่อข่ายตาแทบถลน เขาอดเดินเข้าไปดูใกล้ ๆ ไม่ได้ แค่ชำเลืองก็รู้ทันทีว่าของจริงแน่นอน เพราะในต้าซาไม่มีใครกล้าปลอมประกาศนียบัตรของวิทยาลัยการทหารอยู่แล้ว ไหนจะนี่เป็นของบัณฑิตห้าดาวอีก! เข้าไปในกองทัพ อย่างน้อยที่สุดก็ต้องเริ่มที่ระดับผู้บัญชาการ! นั่นมันผู้บัญชาการเชียวนะ ไม่ใช่ยศเฉียนจ่งตัวเล็ก ๆ แบบพ่อของเขาจะพอเทียบได้!

แม้หลิวจื่อข่ายกับพวกเพื่อนจะอาศัยโควตาด้านศิลปะหรือกีฬาเข้าเรียนมหาวิทยาลัยเสินจิง แล้วค่อยฝากคนช่วยให้ย้ายคณะทีหลัง แต่ก็ไม่ได้โง่เง่าอะไร

หลิวจื่อข่ายตั้งสติได้เป็นคนแรก เขารีบโค้งตัวให้เกือบถึงเอวต่อหน้าอู๋เป่ย "ขอโทษครับ เมื่อกี้พวกเราล่วงเกินไป"

อู๋เป่ยนึกถึงคำที่ฟางลี่เพิ่งเตือนขึ้นมา แล้วพูดว่า "ไม่เป็นไรหรอก ไหน ๆ พวกนายก็เป็นเพื่อนร่วมชั้นของมู่ปิงฉาน มากินด้วยกันเลยดีกว่า"

หานปิงเหยียนแปลกใจมาก เธอรู้สึกว่าไม่เห็นจำเป็นต้องลดตัวให้เลย แต่ในเมื่อเป็นการตัดสินใจของอู๋เป่ย เธอก็พร้อมทำตามโดยไม่มีเงื่อนไขอยู่แล้ว

"ใช่ ๆ มากินด้วยกันเถอะ" เธอยิ้มแล้วเรียกพนักงานให้เปลี่ยนไปใช้ห้องส่วนตัวอีกห้องหนึ่ง

อาหารที่สั่งไว้ก่อนหน้าถูกยกออกทั้งหมด อู๋เป่ยเป็นคนสั่งใหม่ทั้งโต๊ะ

หลิวเสี่ยวโยวกับเพื่อน ๆ ทั้งกลุ่มหน้าเสียสุดจะบรรยาย ต่างก้มหน้ามองพื้น กล้าแค่แอบชำเลืองมองอู๋เป่ยเป็นครั้งคราว พวกเขาต่างบ้านฐานะดี จึงรู้ดีว่าบัณฑิตห้าดาวของวิทยาลัยการทหารต้าซาหมายถึงอะไร คนพวกนี้ไม่เพียงอนาคตไกล แต่ยังมีเส้นสายแน่นหนาสุดจะหยั่ง ไม่ใช่คนที่พวกเขาจะไปหาเรื่องได้เด็ดขาด! ตรงกันข้าม ถ้าได้สนิทสนมเป็นเพื่อนกับคนระดับนี้บ้าง อนาคตของพวกเขาย่อมมีแรงส่งชั้นดีเลยทีเดียว!

หลิวจื่อข่ายพูดอย่างถ่อมตัวสุด ๆ ว่า "น้องรองในกลุ่มยังไม่ได้ขอทราบนามของท่านเลยครับ"

อู๋เป่ยตอบ "ผมแซ่อู๋ เปิดเทอมก็จะมาเรียนที่มหาวิทยาลัยเสินจิงเหมือนกัน"

ทุกคนทั้งตกใจทั้งดีใจ หลิวจื่อข่ายรีบเอ่ยว่า "ที่แท้ก็เป็นรุ่นพี่นี่เอง!"

อู๋เป่ยรู้สึกขำ "พวกนายต่างหากที่เป็นรุ่นพี่"

หลิวจื่อข่ายรีบโบกมือ "ไม่ ไม่ คนเก่งต้องมาก่อน ท่านนั่นแหละคือรุ่นพี่ของพวกเรา! น้องรองในกลุ่มหลิวจื่อข่าย วันนี้มื้อนี้ผมเลี้ยงเอง!"

อู๋เป่ยก็ไม่ได้แย่งหน้าที่กับเขา ถามต่อว่า "พวกนายเป็นเพื่อนกันหมดเหรอ?"

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน