ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2655

อู๋เป่ยพูดว่า “งั้นกินข้าวกันก่อน แล้วค่อยไปดูภูเขาเหวินกันทีหลัง”

หลิวจื่อข่ายอยากรู้นักว่าอู๋เป่ยมีฐานะอะไรในวิทยาลัยการทหารต้าซา จึงค่อย ๆ แอบซักไซ้ไล่เลียง แต่ความสนใจของอู๋เป่ยกลับทุ่มไปที่ภูเขาเหวินหมด เขาเอาแต่ซักถามเรื่องภูเขาเหวินจากพวกเขาอยู่หลายคำ

หลังจากไม่กี่คนตกลงกันว่าจะไปภูเขาเหวินในคืนนี้ เสียงของฟางลี่ก็ดังขึ้นในหัวของอู๋เป่ยอีกครั้ง “ข้าคำนวณดูแล้ว การเดินทางของเจ้าคืนนี้ต้องมีอันตรายใหญ่หลวง แต่ถ้าเจ้าข้ามผ่านมันไปได้ ย่อมได้ผลตอบแทนมหาศาล!”

ดื่มกินอิ่มหนำแล้ว อู๋เป่ยกับพวกก็ลอบมาถึงบริเวณใกล้ภูเขาเหวิน ภูเขาเหวินถูกปิดพื้นที่มานาน รอบด้านสร้างกำแพงสูงกว่าสี่เมตร บนยอดกำแพงยังขึงลวดหนาม มีหนามแหลมเต็มไปหมด ข้ามไปได้ยากมาก

หลิวจื่อข่ายกำลังจะไปหาบันได แต่อู๋เป่ยโบกมือขึ้นทันที ร่างของทุกคนก็ลอยตัวขึ้นจากพื้นแล้วลื่นไหลข้ามกำแพงไปอย่างเบาหวิว พวกเด็กหญิงหลายคนเผลอร้องกรี๊ดออกมา ทำเอาหลิวจื่อข่ายรีบหันไปบอกให้พวกเธอเบาเสียงลง

มู่ปิงฉานรู้ฝีมือของอู๋เป่ยมานานแล้วจึงไม่ถึงกับตกใจ มีแต่รู้สึกว่ามันน่าสนุกดีเท่านั้น

หลิวจื่อข่ายชี้ไปยังเนินดินลูกใหญ่เบื้องหน้าที่เต็มไปด้วยหญ้ารกและต้นไม้แล้วพูดว่า “ตรงนั่นแหละคือภูเขาเหวิน หลายปีไม่มีใครดูแล ปล่อยทิ้งจนรกไปหมด ก่อนหน้านี้ผมเอาโดรนไปสำรวจอยู่หลายรอบแล้ว พอจะรู้ภาพรวมข้างในอยู่บ้าง”

อู๋เป่ยพูดว่า “พวกนายตามมาข้างหลังก็พอ”

ด้านในมีหญ้าขึ้นสูงเกินความสูงคน เดินไปเพียงก้าวเดียวก็มีแมลงวิ่งวุ่นไปทั่ว อู๋เป่ยไม่อยากเสียเวลา จึงโบกมืออีกครั้ง ร่างของทุกคนก็ลอยเหินไปหยุดอยู่ตรงเชิงภูเขาเหวินทันที

เบื้องหน้าพวกเขาเป็นกำแพงที่ก่อด้วยก้อนหินสูงครึ่งเมตรต่อซ้อนกันขึ้นไป ปิดขวางปากทางโค้งสูงเจ็ดเมตรกว่าเอาไว้แน่นหนา

มองกำแพงนั้นแล้ว ดวงตาของหลิวจื่อข่ายก็ลุกวาว “รุ่นพี่ ที่นี่แหละคือทางเข้าภูเขาเหวิน!”

อู๋เป่ยเอามือวางบนกำแพง รับรู้ได้ถึงพลังเวทผันผวนอยู่ภายใน แสดงว่าหลังผนังกำแพงนี้วางต้องห้ามเอาไว้ แต่ต้องห้ามนี้มีผลเฉพาะกับผู้ฝึกพลังยุทธ์เท่านั้น คนธรรมดาไปแตะกลับจะไม่ทำให้ต้องห้ามทำงาน เขานึกขึ้นมาได้ทันทีว่า ถ้าวันนี้เขาไม่ตามมาด้วย หลิวจื่อข่ายกับเพื่อน ๆ คงคิดหาวิธีทุบกำแพงเข้าไปผจญภัยด้านในแน่ และถ้าเป็นอย่างนั้นล่ะก็ พวกเขาต้องตายไม่มีพลาด

การสำรวจต่อจากนี้เต็มไปด้วยภัยร้าย อู๋เป่ยไม่คิดจะให้พวกเขาเข้าร่วม จึงแอบสร้างดินแดนแห่งภาพมายา ทำให้ทุกคนเข้าไปอยู่ในโลกแห่งความฝันซวนเทียน ในความฝัน พวกเขาแต่ละคนได้ออกผจญภัยครั้งใหญ่สุดระทึกใจ

พอดินแดนแห่งภาพมายาเริ่มทำงาน ร่างของทุกคนก็ยืนนิ่งอยู่กับที่ สีหน้าสลับเปลี่ยนไปมาอย่างต่อเนื่อง เห็นได้ชัดว่ากำลังฝันอยู่ในภาพมายา

จากนั้นอู๋เป่ยก็กดฝ่ามือลงบนกำแพงอีกครั้ง กำแพงหินแตกกระจายดังสนั่น กลายเป็นฝุ่นหินปลิวว่อนเต็มฟ้า เขาก้าวเดินเข้าไปในม่านฝุ่นอย่างสงบ นับเป็นการก้าวเข้าสู่ภูเขาเหวินอย่างเป็นทางการ

หลังผนังกำแพงเป็นห้องโถงจัดแสดงขนาดนับพันตารางเมตร ภายในตั้งวางสิ่งของโบราณที่ขุดพบจากภูเขาเหวินเอาไว้หลายร้อยชิ้น ทั้งคันธนู เครื่องสำริด เครื่องเหล็ก เครื่องลายคราม คัมภีร์ไม้ไผ่ จารึกอักษรโบราณ ฯลฯ

อู๋เป่ยกวาดตามองคร่าว ๆ ยังไม่เห็นสิ่งใดโดดเด่นเป็นพิเศษ จึงเดินลึกเข้าไปต่อ ผ่านห้องโถงจัดแสดงไปเป็นทางเดินกว้างสี่ถึงห้าเมตร ปูพื้นด้วยอิฐหินสี่เหลี่ยม แต่ละก้อนแกะลายสัญลักษณ์รูปงูแปลกตา

เขาเดินต่อไปได้ระยะหนึ่งก็รู้สึกเย็นวาบไปทั้งแผ่นหลัง ตั้งแต่เปิดความทรงจำเกี่ยวกับการบำเพ็ญมา เขายังไม่เคยรู้สึกถึงอันตรายรุนแรงขนาดนี้มาก่อน จึงเผลอหยุดเท้าแล้วมองสำรวจรอบตัวด้วยความระแวดระวัง

ทว่ารอบข้างมีเพียงพื้นกับผนังกำแพง ไม่เห็นสิ่งผิดปกติอื่นใดเลย

ในตอนนั้นเอง เสียงของฟางลี่ก็ดังขึ้นในหัวอีกครั้ง “คุณชาย ข้าต้องออกไปสังเกตด้านนอกเสียหน่อย ที่นี่มีภัยร้ายแรง!”

อู๋เป่ยรีบเอาหัวมนุษย์ของฟางลี่ออกมา หัวของฟางลี่ลอยเคว้งอยู่กลางอากาศ ลืมตากวาดมองไปรอบด้าน ผ่านไปครู่หนึ่ง แววตาเขาก็ปรากฏความประหลาดใจขึ้นมาวูบหนึ่ง แล้วเอ่ยว่า “แปลกจริง! เหตุใดที่นี่จึงมีกลิ่นอายของศาสตร์ต้องห้ามอยู่?”

อู๋เป่ยถามเขา “ศาสตร์ต้องห้ามที่ท่านว่าหมายถึงอะไร?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน