ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2662

ชายเสื้อเชิ้ตลายดอกตัวสูงใหญ่ พุงล้ำ เดินอ้อมมาทางอีกด้าน จ้องสองสาวสวยแล้วยิ้มแป้นพูดว่า

"คนสวย เมื่อกี้หนีไปไหนกันล่ะ? ฉันให้คนจัดการไว้แล้วนะ ไปกินข้าวกันเถอะ ฉันคนพื้นที่ที่นี่นะ ถ้าไม่ให้เกียรติฉันล่ะก็ ฉันจะอารมณ์ไม่ดีเอาได้ แล้วถ้าฉันไม่พอใจ พวกเธอก็ไม่มีวันสบายหรอก"

คำพูดของเขาครึ่งประจบครึ่งขู่ แต่บนใบหน้ายังฝืนยิ้มแหย ๆ

สองสาวหน้าซีด แววตาเต็มไปด้วยความกลัว ตอนมาเกาะนี้ก็ไม่ได้คิดว่าจะเจอเรื่องแบบนี้ แถมยังไม่มีเพื่อนคนอื่นมาด้วย เลยอดหันไปส่งสายตาขอความช่วยเหลือจากอู๋เป่ยไม่ได้

อู๋เป่ยมองชายเสื้อเชิ้ตลายดอกแวบหนึ่ง แล้วถามขึ้นว่า

"แกอยู่สมาคมไหน สมาคมหมีดำหรือสมาคมคมดาบโลหิต?"

ชายเสื้อเชิ้ตลายดอกได้ยินอู๋เป่ยพูดแบบนี้ ก็เริ่มชะงัก หันมามองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วถามว่า

"นายทำงานอะไร รู้จักฉันเหรอ?"

อู๋เป่ยพูดเรียบ ๆ ว่า

"อย่างแกแค่ตัวกระจอก ฉันต้องไปเสียเวลาจำด้วยหรือไง?"

ที่จริงชายเสื้อเชิ้ตลายดอกก็ไม่ได้มีฐานะอะไรนักในสมาคม ใจเลยแอบฝ่อ ถามเสียงเบา

"งั้นนายรู้จักใคร?"

อู๋เป่ยว่า

"ไสหัวไปให้ไกล ๆ ฉันเริ่มหมดความอดทนแล้ว"

พูดจบสีหน้าก็มืดลงทันที

ชายเสื้อเชิ้ตลายดอกรู้สึกถึงกระแสเจตนาฆ่าที่เย็นเฉียบ ร่างชะงัก แขนขยับไปกดที่เอวของตัวเอง

อู๋เป่ยยังไม่แม้แต่จะเงยหน้า เอ่ยเสียงเย็นว่า

"แค่แตะโดนปืน มือแกก็จะขาดทันที ไม่เชื่อก็ลองดูได้"

ร่างชายเสื้อเชิ้ตลายดอกแข็งทื่ออยู่กับที่ ไอคุกคามจากอู๋เป่ยนั้นรุนแรงกว่าหัวหน้ากลุ่มไม่รู้กี่ร้อยกี่พันเท่า ทั้งที่หัวหน้ากลุ่มสมาคมหมีดำของพวกมัน เป็นถึงอดีตทหารผ่านศึกจากประเทศรัสเซีย ฆ่าคนได้โดยไม่กระพริบตา วิญญาณที่ตายใต้มือถ้าไม่ถึงพันก็ต้องมีสักแปดร้อย

ชายเสื้อเชิ้ตลายดอกกลืนน้ำลายเอื๊อกหนึ่ง แล้วเอ่ยว่า

"คุณผู้ชายครับ ผมไม่ได้มีเจตนาร้ายนะ ผมก็แค่อยากเชิญสองสาวไปกินข้าวเฉย ๆ"

อู๋เป่ยเหลือบตามองเขาแล้วพูดว่า

"จะชวนสาวไปกินข้าว? ตอนจะออกจากบ้านไม่ soi กระจกดูหน้าตัวเองก่อนหรือไง?"

หน้าชายเสื้อเชิ้ตลายดอกบูดทันที เขารู้ตัวดีว่าไม่ได้หน้าตาดีอะไร แต่พูดกันตรง ๆ แบบนี้ก็แรงเกินไปหน่อย เขากดกลั้นความหงุดหงิดในใจแล้วว่า

"คุณคงเคยได้ยินชื่อสมาคมหมีดำของพวกผมนะ"

อู๋เป่ยก็อยากหาโอกาสสืบเรื่องค่ายกลหลอมวิญญาณอยู่พอดี เขาคิดว่าหัวหน้ากลุ่มสมาคมหมีดำอาจพอรู้อะไรอยู่บ้าง จึงพูดว่า

"กลับไปบอกหัวหน้ากลุ่มของแก มีคนจะฆ่าเขา ถ้าเขาไม่มาพบฉัน คืนนี้เขาไม่รอดแน่"

ชายเสื้อเชิ้ตลายดอกสะดุ้งเฮือก

"ว่าไงนะ มีคนจะฆ่าหัวหน้ากลุ่มเรา?"

อู๋เป่ยเหล่มองเขา

"ใช่ ถ้าเขาไม่เชื่อ ก็เตรียมตายแบบอนาถได้เลย"

เรื่องนี้ใหญ่เกินกว่าที่เขาตัดสินใจเองได้ ชายเสื้อเชิ้ตลายดอกหันหลังวิ่งเผ่นไปทันที วิ่งไปพลางหยิบมือถือขึ้นมากดโทรหาหัวหน้ากลุ่มไปพลาง

เห็นเขาวิ่งห่างออกไป สองสาวก็โล่งอก หายใจคล่องขึ้น มองอู๋เป่ยด้วยสายตาเหมือนมองฮีโร่

"อู๋ นายเก่งจัง เขาถูกนายขู่จนเผ่นเลย"

อู๋เป่ยตบไปบนส่วนโค้งอวบอิ่มของลูซีป้าบหนึ่ง แล้วพูดว่า

"พลิกตัว"

ลูซีทำตามอย่างว่าง่าย อู๋เป่ยก็เริ่มทาครีมกันแดดให้ พลางถามทั้งสองว่า

"มากันแค่สองคนเหรอ แฟนไม่มาด้วย?"

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน