ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2663

อู๋เป่ยคว้าเธอไว้ แล้วหายวับจากที่เดิมไปในชั่วพริบตา

วินาทีถัดมา ทั้งสองก็ปรากฏตัวขึ้นห่างจากชายฝั่งไปหลายกิโลเมตร ตรงนั้นพวกปลาโลมากำลังว่ายน้ำเข้ามาพอดี

จากนั้นอู๋เป่ยก็ฟาดมือลงเบา ๆ บนแผ่นหลังของหานปิงเหยียน พลังลับไหลเข้าสู่ร่างของเธอ ทำให้ปอดของเธอมีความสามารถดึงออกซิเจนจากน้ำได้

หานปิงเหยียนดำน้ำลงไป ปล่อยอากาศในปอดออกแล้วสูดเอาน้ำทะเลเข้าไป ครั้งแรกเธอไม่คุ้นเลย ไอสำลักออกมา อู๋เป่ยตบหลังเธออีกสองที ความรู้สึกไม่สบายก็ทุเลาลงทันที

พลังลับมีฤทธิ์มหัศจรรย์ น้ำทะเลที่เข้าสู่ปอดของเธอ ออกซิเจนข้างในจะถูกดึงเข้าไปยังถุงลมปอดโดยอัตโนมัติ เกิดการแลกเปลี่ยนก๊าซได้เหมือนหายใจอากาศปกติ

หานปิงเหยียนรู้สึกทั้งตื่นตาและสนุกจัด ว่ายน้ำตรงเข้าไปหาโลมาหนึ่งตัว

บรรดาโลมาว่ายเข้ามารายล้อมเพื่อนใหม่ตัวนี้ เล่นหยอกกับเธอ บางทีก็ใช้ปากดุนตัวเธอเบา ๆ แล้วก็ผละหนีไปอย่างรวดเร็ว

ขณะนั้นเอง อู๋เป่ยรู้สึกได้อะไรบางอย่าง เขารู้ว่าหัวหน้ากลุ่มสมาคมหมีดำมาถึงแล้ว จึงหันไปบอกหานปิงเหยียนว่า “ปิงเหยียน เธอเล่นกับพวกมันไปก่อนนะ ฉันขอขึ้นฝั่งแป๊บหนึ่ง”

มีฝูงโลมาคอยอยู่ อู๋เป่ยก็ไม่กังวลว่าจะเกิดอะไรขึ้น จึงรีบว่ายน้ำมุ่งหน้าสู่ชายฝั่งทันที

ตอนนี้ ข้างสองสาวสวยในชุดว่ายน้ำที่ริมชายหาด มีคนยืนอยู่เป็นสิบ คนที่ยืนอยู่หน้าสุดสวมหมวกปีกกว้างกันแดดสีเทา เสื้อเชิ้ตสีเทา เท้าใส่รองเท้าแตะคีบเก่า ๆ อยู่คู่หนึ่ง

สองสาวกลัวจนไม่กล้ากรีดร้องออกมาด้วยซ้ำ เพราะผู้ชายคนนี้มีตาเพียงข้างเดียว รอยแผลเป็นยาวเส้นหนึ่งลากผ่านดวงตาซ้าย ทิ้งร่องรอยลึกเหยียดไปทั่วใบหน้า ทำให้เขาดูราวกับอสูรร้ายโหดเหี้ยมที่หลุดออกมาจากนรก

พวกคนของอู๋เป่ยหาเขาไม่เจอ ชายตาเดียวผู้นี้เงยหน้าที่เย็นเยียบมองไปยังชายเสื้อเชิ้ตลายดอกที่เป็นคนมารายงาน ชายเสื้อเชิ้ตลายดอกตัวสั่นสะท้านรีบพูดว่า “หัวหน้ากลุ่ม เขาเพิ่งอยู่ที่นี่เอง…”

ยังพูดไม่ทันจบ หัวของอู๋เป่ยก็โผล่ขึ้นมาจากทะเล จากนั้นเขาเหยียบผิวน้ำเดินมา ตกลงพื้นทรายเบา ๆ ตรงหน้าทุกคน ระหว่างที่เหยียบเกลียวคลื่นนั้น ไอน้ำบนร่างก็ค่อย ๆ ระเหยไปจนเสื้อผ้าแห้งสนิท

ชายตาเดียวถามเสียงเย็นชา “เมื่อกี้บอกว่ามีคนคิดจะฆ่าฉัน? เป็นใคร?”

อู๋เป่ยตอบเสียงเรียบ “คนที่จะฆ่านาย…ก็คือฉัน”

ชายตาเดียวชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะแค่นยิ้มเหี้ยม “แค่นายเนี่ยนะ?”

“โครม!”

ลมปราณ/ กลิ่นอายที่รุนแรงพลันระเบิดออกมาจากทั่วร่างเขา คลื่นกระแทกสายหนึ่งแผ่ซัดไปรอบตัวเป็นวง ทำให้คนรอบข้างล้มกลิ้งกันระเนระนาด

อู๋เป่ยเลิกคิ้วนิดเดียว “นึกไม่ถึงว่าพลังจิตวิญญาณของนายจะแกร่งขนาดนี้ พรสวรรค์ก็ใช่เล่น ถ้าฉันเดาไม่ผิด นายคงดูดซับคริสตัลวิญญาณมาไม่น้อยสินะ”

“ตาย!”

ดวงตาข้างเดียวนั้นแวววาบแปลกประหลาดขึ้นมาในชั่วขณะ ถัดมาพายุจิตวิญญาณลูกหนึ่งก็กราดซัดเข้าใส่ ถ้าเป็นคนอื่นโดนเข้าไป ป่านนี้คงสลบเหมือดไปแล้ว ทว่าอู๋เป่ยกลับไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยสักนิด

เขาพูดอย่างไม่แยแส “มีแต่พลังจิตที่แข็งแกร่ง แต่กลับไม่มีแม้แต่ท่าโจมตีตอบโต้ แบบนี้มันขยะชัด ๆ”

คำพูดสิ้นสุด แววตาเขาเย็นเฉียบลงทันที ชายตาเดียวพลันเบิกตาเหม่อลอย ทั้งตัวร่วงหล่นสู่ดินแดนแห่งภาพมายาอันไร้ที่สิ้นสุด ในดินแดนแห่งภาพมายานั้น อู๋เป่ยใช้เวลาหลายร้อยปีค่อย ๆ ทำให้เขาเชื่อง เมื่อเขาดีดนิ้วดังเป๊าะ ชายคนนั้นก็สะดุ้งตื่นขึ้นมาทันที พอเห็นหน้าอู๋เป่ยเท่านั้น เขาก็คุกเข่าลงตรงหน้า ร้องเรียกด้วยความเคารพ “นายท่าน!”

ลูซีและแอนนาตกตะลึงจนพูดไม่ออก เหล่าคนของสมาคมหมีดำเองก็แข็งทื่อไปตามกัน นายท่าน? เรื่องบ้าอะไรเนี่ย!

อู๋เป่ยครางรับในลำคอเบา ๆ “อืม ลุกขึ้นเถอะ”

ชายตาเดียวยืนขึ้น อู๋เป่ยจึงบอกว่า “ตามฉันมา”

เขาพาชายตาเดียวเดินมาหยุดที่หน้าเก้าอี้ชายหาดสองตัว แล้วถามชื่อของอีกฝ่าย ชายตาเดียวบอกว่าตัวเองชื่อยาเดลี่ ตามด้วยชื่อยาวเหยียดอีกเป็นพรวน อู๋เป่ยเลยเรียกสั้น ๆ แค่ว่า “ยาเดลี่”

เขาถามต่อ “คริสตัลวิญญาณของนาย ได้มาจากไหน?”

ยาเดลี่ตอบ “นายท่าน คริสตัลวิญญาณเป็นรางวัลที่หัวหน้าอู่เสวียเหมิงให้พวกเรา อิทธิพลของผมเล็ก จึงได้รางวัลไม่มาก มีแค่เจ็ดก้อน พวกตัวใหญ่ ๆ ถึงจะได้กันทีหลายร้อยก้อน เยอะกว่าผมลิบลับ”

อู๋เป่ยถาม “หัวหน้าอู่เสวียเหมิงของพวกนายคือใคร?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน