ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 380

ชวีสิงยี่ตกใจ : “เขาฆ่าคนเหรอ”

อู๋เป่ย : “ไม่ได้ฆ่าแค่คนเดียว”

ชวีสิงยี่ถอนหายใจ ชีวิตของคนร้ายแรงอย่างมาก ถ้าหากมีคนตายแล้วไม่สามารถปกปิดได้ล่ะก็ ฉังเส้าหยงคนนี้ก็จบสิ้นแล้ว!

เวลานี้ มีรถตำรวจอีกหลายคันมาถึงที่เกิดเหตุ เหอปี้ซื่อลงมาจากรถ ตอนนี้เขาเป็นหัวหน้าทีมจับกุมอาชญากร เมื่อเขาเห็นอู๋เป่ยและชวีสิงยี่อยู่ที่เกิดเหตุทั้งสองคน อดไม่ได้ที่จะตะลึง

“หัวหน้าทีมอู๋ เกิดอะไรขึ้น”

สีหน้าของอู๋เป่ยเขียว : “เหอปี้ซื่อ นายหัวหน้าทีมคนนี้ก็กลายเป็นสุนัขของคนอื่นเหรอ ใครส่งแกมา”

เหอปี้ซื่อเต็มไปด้วยความอับอาย รีบพูด : “หัวหน้าทีมอู๋ สำนักงานมณฑลส่งฉันมาที่นี่ สำนักงานมีหน้าที่พิจารณาอนุมัติที่ดิน พวกเรารู้จักกันและกัน”

ตำแหน่งการอนุมัติที่ดินเป็นตำแหน่งที่ร่ำรวยอย่างมาก จากตำแหน่งนี้ แน่นอนเพื่อนก็เยอะเช่นกัน

อู๋เป่ยพูด : “ดังนั้นเขาโทรศัพท์หนึ่งสาย นายก็ทำตามคำสั่งเหรอ”

ในเวลานี้ เขาไม่ไว้หน้าเหอปี้ซื่อแม้แต่นิดเดียว ทีมจับกุมอาชญากรคือทหารของเขา คาดไม่ถึงว่าจะรับโทรศัพท์จากคนอื่นแล้วออกปฏิบัติหน้าทีทันที!

เหงื่อของเหอปี้ซื่อไหลราวกับฝน รีบพูด : “หัวหน้าทีม เป็นความผิดของผม! กลับไปผมจะคิดทบทวนแน่นอน!”

อู๋เป่ยพูดอย่างเย็นชา : “คดีของฉังเส้าหยง ฉันให้นายจัดการ นี่เป็นโอกาสของนายที่จะชดเชยความผิดพลาด ถ้าหากนายจัดการไม่ดี หัวหน้าทีมก็ไม่ต้องเป็นแล้ว”

เหอปี้ซื่อตัวสั่นสะท้าน พูดทันที : “รับทราบ!”

ฉังเส้าหยงนั่งอยู่บนพื้นอย่างหมดเรี่ยวแรง เขารู้สึกว่าตัวเองจบสิ้นแล้ว เมื่อคดีฆาตกรรมได้รับการยืนยัน ก็อาจถูกตัดสินประหารชีวิตได้!

ตอนนี้ ภายใต้ความช่วยเหลือของชวีสิงยี่ คนเหล่านี้ทั้งหมดถูกคุมตัวไปที่รถ เหอปี้ซื่อต้องการสอบสวนพวกเขาข้ามคืน ตรวจสอบข้อเท็จจริงของอาชญากรรม คืนความเป็นธรรมให้ผู้ถูกกระทำ

หลังจากที่ทั้งสองกลุ่มจากไป หวังจ่านหลี่ยังยืนอยู่กับที่ เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ พูดเสียงลึก : “ยังไม่ทราบชื่อของหัวหน้าทีมอู๋เลย”

อู๋เป่ยพูดอย่างไม่แยแส : “ฉันชื่ออู๋เป่ย ถ้าหากแกยังไม่เคยได้ยิน หมายความว่านายไม่เป็นที่นิยมในยุทธภพ”

อู๋เป่ย? หวังจ่านหลี่อึ้งสักพัก เขาไม่มีความทรงจำอะไรจริงๆ การฝึกฝนของเขายังอยู่ในขั้นตอนของการฝึกความแข็งแกร่ง ไม่มีแม้แต่พลังฉี แน่นอนว่าไม่รู้การมีอยู่ของอู๋เป่ย

อู๋เป่ย : “ลูกชายของแกทำความชั่วไว้มากมาย แกมีความรับผิดชอบที่หลีกเลี่ยงไม่ได้!”

หวังจ่านหลี่กัดฟัน พูด : “หัวหน้าทีมอู๋ ลูกชายของผมยังเด็ก ให้โอกาสเขาอีกครั้งหนึ่งได้ไหม”

อู๋เป่ยหัวเราะอย่างเย็นชา : “คนที่อายุยี่สิบห้าปี อายุมากกว่าฉัน แกพูดกับฉันว่าเขายังเด็กเหรอ”

หวังจ่านหลี่ใบหน้าแดงก่ำ พูด : “หัวหน้าทีมอู๋ เพียงแค่คุณปล่อยลูกชายของผม ไม่ว่าอะไรก็คุยกันได้”

อู๋เป่ยพูดอย่างไม่แยแส : “ไม่ต้องพูดมาก หวังห้าวต้องถูกลงโทษสถานเดียว!”

หวังจ่านหลี่ตื่นเต้นขึ้นมา พูดเสียงดัง : “หัวหน้าทีมอู๋! ผมมีแค่ลูกชายคนเดียว หวังว่าคุณจะมีจิตใจที่เมตตา ไม่อย่างนั้น.....ผมสามารถทำได้แค่สู้กับคุณให้ตายไปข้างแล้ว!”

อู๋เป่ยหัวเราะอย่างเย็นชา : “อ้อ สู้กับฉันให้ตายไปข้างเหรอ”

หวังจ่านหลี่สูดลมหายใจเข้าลึกๆ พูด : “น้องชายของผมเป็นปรมาจารย์ชั้นพรสวรรค์! ถ้าคุณยืนยันที่จะเอาลูกชายของผมเข้าสู่กระบวนการยุติธรรม เขาจะต้องไปแก้แค้นคุณแน่นอน!”

อู๋เป่ยพูดอย่างไม่แยแส : “ปรมาจารย์ชั้นพรสวรรค์มีไม่มาก มันไม่ง่ายเลยสำหรับน้องชายของแกที่จะฝึกฝน ทำไมต้องให้เขารนหาที่ตายด้วยล่ะ”

สิ้นสุดเสียง เขาส่งกำปั้นไปหาอีกฝ่าย จู่ๆ หวังจ่านหลี่ก็มีอาการประสาทหลอน รู้สึกว่ามีเหวลึกปรากฏขึ้นด้านหน้าตัวเอง เขาตกใจจนส่งเสียงร้อง ถอยหลังอย่างต่อเนื่อง เพราะตกใจจนเกินไป เขาล้มลงกับพื้น เหงื่อเย็นไหลออกโดยตรง!

“คุณ.....คุณก็เป็นปรมาจารย์ชั้นพรสวรรค์เหรอ”

อู๋เป่ยหัวเราะอย่างเย็นชา : “ฉันขี้เกียจพูดไร้สาระกับแก ถ้าหากน้องชายของแกอยากแก้แค้น ฉันพร้อมต่อกรเสมอ!”

อู๋เป่ยถามด้วยรอยยิ้ม : “เรื่องอะไร”

ไป๋ปิง : “เข้าร่วมงานแต่งงานของแฟนเก่า”

อู๋เป่ยอึ้ง ไป๋ปิงเคยมีแฟนเหรอ แต่แล้วเขาก็เข้าใจในทันที เธอสวยขนาดนี้ เคยมีแฟนเป็นเรื่องที่ปกติอย่างมาก

“งานแต่งงานของแฟนเก่า จำเป็นต้องเข้าร่วมด้วยเหรอ” เขาถามด้วยรอยยิ้ม

ไป๋ปิงพูดอย่างไม่แยแส : “จำเป็น!”

อู๋เป่ยยักไหล่ : “ได้ ผมไปกับคุณ”

ไป๋ปิงหัวเราะ พูด : “ขอบคุณนะอู๋เป่ย ไว้ว่างๆฉันจะเลี้ยงข้าวนาย พวกเราค่อยคุยเรื่องนี้กันอีกครั้ง”

“ได้”

หลังจากส่งไป๋ปิงถึงหน้าประตูหอพักอาจารย์ อู๋เป่ยหยุดเดิน : “พี่สาว พักผ่อนให้มากๆนะ”

ไป๋ปิงมองอู๋เป่ยลึกๆหนึ่งที : “อืม ลาก่อน” หลังจากนั้นโบกมือ หันหลังแล้วเดินเข้าไปในหอพัก

อู๋เป่ยขับรถมอเตอร์ไซต์ไฟฟ้า กลับบ้าน

ทั้งคืนไม่พูดอะไร เช้าตรู่ของวันถัดไป ถังปิงอวิ๋นปรากฏตัว คนที่มาพร้อมกันยังมีชายอ้วนคนหนึ่ง ผิวขาวมาก คิ้วหนามาก ใบหน้ายิ้มแย้มจนสายตาเป็นสองเส้น

เมื่อเห็นคนๆนี้ อู๋เป่ยก็รู้ว่าเขาคือถังอัน ไม่รอให้อู๋เป่ยแนะนำตัว ถังอันคนนี้ก็ยื่นมือทั้งคู่ออกมา พูดด้วยรอยยิ้ม : “น้องอู๋ ฉันชื่อถังอัน หัวหน้าข่าวกรองของถังเหมิน”

อู๋เป่ยจับมือกับเขา ฝ่ามือของทั้งสองสัมผัสเข้าด้วยกัน เขาก็รู้สึกได้ถึงพลังอันน่าทึ่งโดยที่ไม่ต้องพูดอะไร อดไม่ได้ที่จะหวั่นไหว พูด : “ที่แท้พี่ถังเป็นผู้ฝึกฝนขั้นอมตะ น่าชื่นชม!”