ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 387

ถูเป่าฉวนคนนั้นอึ้งสักพักก่อน อู๋เป่ยเป็นใคร แต่วินาทีต่อมา เขาสั่นสะท้านไปทั้งตัว นึกออกทันทีถึงเรื่องที่แย่งอำพันสมุนไพรกับอู๋เป่ยครั้งที่แล้ว รีบพูด : “ที่แท้คุณอู๋นี่เอง! ต้องขออภัยด้วย เมื่อกี้ผมฟังไม่ออก คุณอู๋เป่ยอยู่เมืองไก้เหรอ ดีมากเลย คุณอยู่ที่ไหน ผมไปรับคุณเดี๋ยวนี้เลย”

อู๋เป่ย : “ผมจำได้ว่าคุณเคยพูดว่า อาจารย์ของคุณรวบรวมอำพันสมุนไพรได้ไม่น้อย ผมอยากไปดู คุณวางใจได้ ผมจะไม่พรากของรักของหวงของผู้คนอื่นไป นี่คือการแลกเปลี่ยนระหว่างเพื่อนชาวทิเบต”

แม้ว่าอู๋เป่ยจะพูดแบบนี้ แต่หัวใจของถูเป่าฉวนยังคงเต้นตึกตัก อาจารย์ของเขาอยู่ต่อหน้าอู๋เป่ยอ่อนแอโดยสิ้นเชิง ถ้าหากทั้งสองฝ่ายมีความขัดแย้งกัน อย่างนั้นความผิดของเขาจะร้ายแรงอย่างมาก! แต่เนื่องจากอู๋เป่ยร้องขอมา เขาก็ไม่กล้าปฏิเสธ ลังเลสักพัก เขาพูด : “คุณอู๋ ผมจะส่งรถไปรับคุณเดี๋ยวนี้เลย เดี๋ยวพวกเราเจอกัน”

อู๋เป่ย : “ไม่ต้องแล้ว บอกที่อยู่อาจารย์ของคุณมา ผมไปโดยตรงเลย”

ถูเป่าฉวนไม่มีทางเลือก สามารถทำได้แค่กัดฟันแน่นบอกที่อยู่ของอาจารย์ซือกงหมิงให้อู๋เป่ย แอบสวดภาวนาในใจ ทั้งสองฝ่ายอย่าต่อสู้กันเลย

หลังจากได้รับที่อยู่ อู๋เป่ยและไป๋ปิงทักทายคุณป้า บอกว่าจะออกไปทำธุระ หลังจากนั้นออกจากบ้านเลย

ตอนเช้าบนถนนมีคนไม่มาก เขาขับรถเร็วมาก มาถึงชุมชนเล็กๆแห่งหนึ่งภายในสิบนาที ตามที่อยู่มาถึงอาคารที่พักอาศัยแห่งหนึ่ง

ทันทีที่คนมาถึง ก็เห็นถูเป่าฉวนกำลังลงมาจากบนอาคาร ดูเหมือนว่าเขาไม่ได้ล้างหน้าเลยด้วยซ้ำ ผมก็ยุ่งเหยิงเช่นกัน น่าจะมาจากที่อื่นด้วยความรีบร้อน

“คุณอู๋ คุณมาแล้ว” เขาเต็มไปด้วยรอยยิ้ม รีบเข้ามาต้อนรับ

อู๋เป่ยพยักหน้า : “ถูเป่าฉวน ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ ครั้งนี้ที่ฉันจู่ๆก็มา ไม่ได้รบกวนคุณใช่ไหม”

“ไม่เลยไม่เลย คุณอู๋สามารถมาได้ ผมดีใจอย่างมาก” เขาพูดด้วยรอยยิ้ม หลังจากนั้นชี้ไปที่ชั้นบน : “อาจารย์ของผมอาศัยอยู่ที่นั่น ห้องสามชุดบนนั้นล้วนแล้วเป็นของเขา ผมคุยโทรศัพท์กับอาจารย์แล้ว พวกเราขึ้นไปตอนนี้กันเลย”

ทั้งสองเข้าไปในลิฟต์ ขึ้นชั้นบน

ออกจากประตูลิฟต์ อู๋เป่ยเห็นชายชราวัยกลางคนยืนอยู่ที่ทางเข้าลิฟต์ ดูจากรูปลักษณ์อายุประมาณห้าสิบ เขามองอู๋เป่ย ถาม : “คุณคือนักสู้อู๋ใช่ไหม”

อู๋เป่ยทำความเคารพ : “ผมคืออู๋เป่ย นักสู้ ยินดีที่ได้พบกัน”

คนผู้นี้ก็คืออาจารย์ของถูเป่าฉวน ซือกงหมิง เป็นที่รู้จักในนามฝ่ามือเหล็กซือกงหมิง เป็นปรมาจารย์ชั้นลมปราน มีชื่อเสียงอย่างมากในเมืองไก้ และมีตำแหน่งที่สูงส่งอย่างมากในยุทธภพ

ซือกงหมิงมองอู๋เป่ย รู้สึกได้ทันทีว่าเขายากที่จะหยั่งรู้ได้ ภายในใจของเขาตะลึง เอามือทั้งสองประสานกันแล้วยกขึ้นในระดับหน้าอกถาม : “ไม่ทราบว่านักสู้อู๋ ระดับการฝึกฝนอยู่ขั้นไหน”

อู๋เป่ยไม่มีการปิดบัง พูด : “อ้อ ผมเพิ่งก้าวเข้าสู่ชั้นเทพเมื่อเร็วๆนี้เอง”

อะไรนะ ชั้นเทพ!

ร่างกายของถูเป่าฉวนเซเล็กน้อย กังวลจนสีหน้าซีดขาวไปหมด ร่างกายสั่นเล็กน้อย

ซือกงหมิงดีกว่านิดหน่อย แต่ก็เต็มไปด้วยความตะลึงเช่นกัน หัวใจเต้นอย่างบ้าคลั่ง

ชั้นเทพเลยเหรอ! ในหนึ่งเมือง สามารถมีชั้นเทพได้กี่คน?

เขาเปลี่ยนเป็นเคารพนับถืออย่างมากทันที พูดกับอู๋เป่ย : “ปรมาจารย์ชั้นเทพมาเยือน เป็นเกียรติของซือกงหมิงอย่างมาก เชิญ!”

เชิญอู๋เป่ยเข้าไปบ้านหลังหนึ่ง เปิดประตู ก็มองเห็นชั้นวางทรงโบราณวางเรียงกันเป็นแถวๆ ข้างบนมีของสะสมต่างๆนาๆวางเต็มไปหมด เป็นบ้านที่ซือกงหมิงใช้สำหรับสะสมของสะสม

เดิมทีซือกงหมิงไม่ได้มีแผนที่จะพาอู๋เป่ยเข้ามาบ้านหลังนี้ เขามีห้องสองห้องที่ใช้สำหรับสะสมของโดยเฉพาะ อีกห้องหนึ่งในใช้สำหรับสะสมของธรรมดาอย่างมาก และของสะสมในห้องนี้ส่วนใหญ่เป็นของสะสมคุณภาพสูง