ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 427

ภายในห้องสวีท ถังปิงอวิ๋นยังคงโกรธพลุ่งพล่านอยู่ เขาพูดด้วยความแค้นเคืองว่า “ถังหลิงผู้นี้ช่างน่ารังเกียจเป็นที่สุด!”

อู๋เป่ยตบไหล่เขาเบาๆและพูดว่า “อย่าโกรธไปเลย ทีหลังไม่ต้องเกรงใจคนพันธุ์นี้หรอก”

ถังปิงอวิ๋นเอามือกุมขมับ ใบหน้าอันสวยงามเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง และพูดว่า “เพราะแบบนี้ไงฉันถึงอยากไปต่างประเทศเพื่อดูแลจัดการทหารรับจ้าง ยังดีกว่าทำงานในถังเหมิน ที่นี่ไม่ว่าจะทำอะไร มักจะมีคนสร้างปัญหามาให้อยู่เสมอ”

อู๋เป่ยครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งจึงพูดว่า “ปิงอวิ๋น ถังหลิงผู้นี้เป็นคนอวดดีมาก ต่อให้เขาเป็นลูกเขยของชิงเหมินก็เถอะ แต่เขาก็เพิกเฉยต่ออำนาจคุณปู่ของเธอไม่ได้อยู่ดีไม่ใช่หรือ?”

ถังปิงอวิ๋นตอบ “ถ้าเป็นถังอู๋จิ้วพ่อของถังหลิงหล่ะใช่ เขาไม่มีทางกล้าอย่างแน่นอน แต่ถังหลิงเป็นคนรุ่นหลัง ต่อให้เขาแย่งอาคารถังไปจากมือของฉัน ก็อาจจะเรียกได้ว่าเป็นความขัดแย้งกันระหว่างคนรุ่นหลัง คุณปู่ก็คงทำอะไรเขาไม่ได้หรอก สุดท้ายแล้วก็ต้องรักษาความสามัคคีเอาไว้อยู่ดี”

อู๋เป่ยพูด “ถ้าเช่นนั้น ไม่ว่าจะทะเลาะกันขนาดไหนก็ตาม ถังอู๋จิ้วก็จะไม่ออกหน้าอย่างนั้นหรือ?”

ถังปิงอวิ๋นพยักหน้า “ถูกต้อง ความขัดแย้งของคนรุ่นหลังมันเป็นประเพณีที่ถ่ายทอดกันมาของถังเหมินอยู่แล้ว ใครมีความสามารถมากกว่า ก็ชนะไป”

อู๋เป่ยรู้สึกเสียดายอยู่บ้างเล็กน้อย และพูดว่า “ถ้ารู้แบบนี้แต่แรก เมื่อครู่ฉันคงซ้อมถังหลิงเพื่อระบายความโกรธให้คุณไปแล้ว”

ถังปิงอวิ๋นส่ายหน้า “ถังอู๋จิ้วมีอำนาจในมืออยู่มาก ถ้าไม่จำเป็นจริงๆ อย่ามีเรื่องกับเขาจนมองหน้ากันไม่ติดเลยจะดีกว่า คุณทำร้ายปรมาจารย์ขั้นเทพทั้งสองของเขาจนได้รับบาดเจ็บสาหัส ถือว่าเป็นการโจมตีเขาอย่างมากแล้วหล่ะ”

อู๋เป่ยโบกมือและพูดว่า “เอาหล่ะ อย่าไปพูดถึงเขาเลย ฉันได้เคลียร์กับอวี่ฮว่าหลงเรียบร้อยแล้ว เจียงเฟิงเซียนกับอวี่ฮว่าหลงล้วนต่างสนับสนุนอาคารถัง คุณสามารถออกหน้าและเป็นพันธมิตรกับพวกเขาได้”

ถังปิงอวิ๋นแววตาเป็นประกาย “ยอดเยี่ยมไปเลย! ตราบใดที่เคลียร์กับสองคนนี้ได้ เรื่องอื่นก็หายห่วง”

อู๋เป่ยพยักหน้า “ได้ความช่วยเหลือจากพวกเขา ฉันจะได้สบายใจ รอให้ฉันสอนวิธีฝึกพลังยุทธ์ให้เย่เฉินจนเสร็จเรียบร้อยก่อนก็จะไปจากที่นี่”

ถังปิงอวิ๋นพูด “เดือนหน้าก็จะเป็นงานเลี้ยงสังสรรค์ตระกูลถังแล้ว พวกเราไปร่วมงานด้วยกันนะ”

อู๋เป่ย “คุณวางใจเถอะ ฉันกลับมาแน่ อีกอย่างถังหลิงเองอาจจะไม่ยอมแพ้ก็ได้ ฉันต้องจัดการกับปัญหานี้ให้สิ้นซากเสียก่อน!”

ถังปิงอวิ๋นออกไปทำธุระข้างนอก อู๋เป่ยเลยเรียกเย่เฉินมา เพื่อถ่ายทอดวิทยายุทธ์ให้กับเขา เพราะเขาพึ่งเริ่มฝึกพลังยุทธ์ เขาเลยสอนวิชายืนควบม้าให้กับเขาหนึ่งชุด และให้เขากลับไปฝึกซ้อมทุกวัน

อย่าคิดว่ามันเป็นท่ายืนธรรมดาทั่วไป การจะยืนให้ได้อย่างมั่นคงมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะ แต่สมแล้วที่เย่เฉินเป็นคนมีพรสวรรค์ อู๋เป่ยสอนเพียงรอบเดียว เขาก็เรียนรู้ได้เกือบร้อยเปอร์เซ็นต์แล้ว แนะนำเพิ่มเติมอีกสองสามครั้ง เขาก็ทำได้ตามมาตรฐานเสียแล้ว

อู๋เป่ยรู้สึกพอใจเป็นอย่างมาก และให้เขากลับไปฝึกซ้อม หากเมื่อใดรู้สึกว่าจุดตันเถียนราวกับถูกไฟเผาแล้วค่อยกลับมาหาเขาใหม่อีกครั้ง

หลังจากที่เย่เฉินกลับไปแล้ว เขาก็โทรศัพท์หาหยางมู่ไป๋ และถามเขาหาว่าอยู่ที่เมืองหลวงหรือไม่

ตอนนี้หยางมู๋ไป๋อยู่ในช่วงพักร้อน หลังจากได้รับโทรศัพท์จากอู๋เป่ยแล้ว เขาก็ดีใจมากจน หัวเราะและตอบไปว่า “ศิษย์น้อง อาคารถังเป็นยังไงบ้าง?”

อู๋เป่ย “โอเคดี ศิษย์พี่ คืนนี้ผมจะไปซ้อมคน พี่ไปช่วยหน่อยได้ไหม?”

พอหยางมู่ไป๋ได้ยินว่าศิษย์น้องจะไปซ้อมคน จึงรีบพูดขึ้นว่า “ฉันอยู่บ้าน เธอมาหาฉันสิ พวกเรามาปรึกษากันก่อนดีกว่า”

ดึกมากแล้ว อู๋เป่ยขับรถไปที่บ้านของหยางมู่ไป๋ ส่วนหยางมู่ไป๋เองก็ตระเตรียมไวน์และกับแกล้มไว้รอเขาเรียบร้อยแล้ว

พออู๋เป่ยมาถึงและเห็นว่ามีไวน์ชั้นดี ก็หัวเราะ “ฮ่าฮ่า” พร้อมกับพูดว่า “ศิษย์พี่ ช่างรู้ใจน้องดีเสียจริงๆ”

หยางมู่ไป๋พูด “มีเรื่องอะไร ดื่มกันไป คุยกันไปก็แล้วกัน”