ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 438

อู๋เป่ย : “เป็นคนวิ่งประตูหลังเหรอ ได้ ผมรู้แล้ว”

วางสายโทรศัพท์ เขามองหลิวเฉวียนกงแล้วส่ายหน้าโดยตรง พูด : “สิ่งที่แกเรียกว่าผู้สนับสนุน เป็นแค่คนเล็กๆที่วิ่งประตูหลังเหรอ เชื่อว่าหลายปีมานี้ แกเอาเงินให้เขาไม่น้อยใช่ไหม”

สีหน้าของหลิวเฉวียนกงแย่อย่างมาก พูด : “ใช่ ให้ไปไม่น้อย หนึ่งปีสิบล้านขึ้น”

อู๋เป่ยพูด : “แบบนี้ก็ถูกแล้ว คนวิ่งประตูหลังแบบนี้ สามลัทธิเก้าสาขาอาชีพก็พอรู้จักบ้างเล็กน้อย เพียงแค่แกออกเงิน ดูแลให้ปลอดภัยมันไม่ใช่ปัญหาจริงๆ เพียงแต่ตอนนี้แกเจอฉัน ก็ตายใจสะเถอะ แกหนีไม่พ้นเงื้อมมือของฉันหรอก”

จู่ๆหลิวเฉวียนกงคำรามออกมา : “คนแซ่อู๋ ทำไมแกต้องทำฉันด้วย พวกเรามีความแค้นต่อกันเหรอ”

อู๋เป่ยรู้สึกผิดเล็กน้อย ระหว่างพวกเขาไม่มีความแค้นต่อกันจริงๆ เขาแค่อยากเหยียบย่ำคนอื่นและสร้างอำนาจ หลังจากนั้นเลือกอีกฝ่ายเท่านั้น

เขาไอหนึ่งที พูด : “เฉวียนกง แกอย่ารีบร้อน มา มานั่งคุยกันก่อน”

หลิวเฉวียนกงจ้องตา ถามครูฝึกมวยคนนั้น : “พวกคุณเป็นยอดฝีมือสิบอันดับต้นๆของมณฑลใช่ไหม ทำไมสามคนถึงเอาชนะเขาคนเดียวไม่ได้”

ครูฝึกหม่าไม่กล้าพูดมาโดยตลอด ในเวลานี้พูด : “เถ้าแก่หลิว คุณชายท่านนี้เป็นยอดฝีมือระดับสูง พวกเราไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา ถ้าไม่ใช่เพราะคืนอื่นปราณี พวกเราตายไปตั้งนานแล้ว!”

หลิวเฉวียนกงตะลึง : “ยอดฝีมือระดับสูงเหรอ แล้วอยู่ขั้นไหนแล้ว”

อู๋เป่ยพูดอย่างไม่แยแส : “แกเป็นแค่ศิลปะการต่อสู้ครึ่งเดียวเท่านั้น พูดไปแกก็ไม่เข้าใจ ฉันขี้เกียจพูดไร้สาระกับแก แกฟังให้ดี ตอนนี้ทรายแม่น้ำเหล่านี้เป็นของฉันแล้ว แกหาคนดูแลให้ฉัน ต่อจากนี้ทุกครั้งที่ขายได้ แกก็ส่งเงินไปที่บ้านของฉัน เข้าใจไหม”

หลิวเฉวียนกงโกรธจนตัวสั่น : “แกรังแกคนมากเกินไปแล้ว!”

อู๋เป่ยหัวเราะอย่างเย็นชา : “รังแกแกเหรอ แกพูดถูกแล้ว คนที่ฉันรังแกก็คือแก!”

พูดจบ เขากดจุดไปที่ซี่โครงของหลิวเฉวียนกง กดจุดครั้งนี้ หลิวเฉวียนกงปวดจนร้องโอ๊ยออกมา คนนอนอยู่บนพื้นกลิ้งไปกลิ้งมา น้ำตาน้ำมูกไหล เสียงร้องเหมือนกับฆ่าหมู

ครูฝึกมวยสามคนตกใจอย่างมาก ตัวสั่นอยู่บนพื้น

อู๋เป่ยพูด : “รู้สึกเป็นยังไงบ้าง นี่ฉันใช้เพียงแค่วิธีการเล็กๆเท่านั้น ถ้าหากฉันกดจุดแกแรงกว่านี้อีกหน่อย แกจะเจ็บปวดกว่าตอนนี้เป็นสิบเท่า ร้อยเท่า”

พูดจบ เขาเตะออกไปหนึ่งที หลิวเฉวียนกงหายปวดทันที หายใจหอบอยู่บนพื้น

อู๋เป่ยจ้องเขา : “ก่อนสิบสองนาฬิกาของทุกวัน แกมาทักทายที่บ้านของฉัน ให้ฉันเตะหนึ่งที ไม่อย่างนั้นแกจะตายทั้งเป็นหลังสิบสองนาฬิกา” ระหว่างที่พูด กดจุดบนตัวเขาอีกสามครั้ง

หลิวเฉวียนกงทั้งโกรธและสิ้นหวัง ทำไมบนโลกนี้ถึงมีคนแบบนี้!

อู๋เป่ยกำลังจัดการหลิวเฉวียนกง รถของเทศมณฑลแล่นเข้ามาในสนาม มีคนลงมาจากรถหนึ่งคน เป็นคนหมายเลขสี่ของมณฑล คนผู้นี้เคยเห็นอู๋เป่ย

ทันทีที่เห็นอู๋เป่ยอยู่ที่นี่ คนผู้นั้นตะลึงสักพัก รีบพูด : “ผู้อำนวยการอู๋ คุณก็อยู่ด้วยเหรอ”

อู๋เป่ยพูดด้วยรอยยิ้ม : “ใช่แล้ว คุณมีธุระเหรอ”

คนผู้นี้รีบพูด : “ไม่มีไม่มี ทางผ่านเท่านั้น ผู้อำนวยการอู๋ ถ้าหากคุณไม่มีเรื่องอะไร งั้นผมขอตัวก่อนนะ”

อู๋เป่ยอืมหนึ่งที : “ไปได้แล้ว ช่วยผมฝากทักทายหัวหน้าเมืองหลัวด้วย”

“ได้ได้ ช่วยบอกแน่นอน” ระหว่างที่พูด คนผู้นี้รีบวิ่งเข้าไปในรถอีกครั้ง ออกไปโดยตรง ก่อนจะไป หัวของเขาเต็มไปด้วยเหงื่อ รู้สึกวิตกกังวลมาก!

พลังของอู๋เป่ย เขารู้อยู่แล้ว แม้แต่หัวหน้าเมืองก็ยังเคารพเขาอย่างมาก เขาไม่กล้ายั่วยุอย่างแน่นอน สำหรับหลิวเฉวียนกง จะตายก็ตายไปเถอะ

หลิวเฉวียนกงเห็นว่าผู้สนับสนุนรายใหญ่ที่สุดของเขาในมณฑลถูกอู๋เป่ยทำให้ตกใจกลัวจนวิ่งหนีไปแล้ว ภายในใจของเขาสิ้นหวังมากกว่าเดิม ในที่สุดก็ถอนหายใจเบาๆ พูดกับอู๋เป่ย : “ท่านอู๋ ตกลงผมไปทำให้ท่านขุ่นเคืองตรงไหน” เขาไม่เชื่อว่าอู๋เป่ยมาหาเขาเพื่อเงินหนึ่งแสนแล้วสร้างปัญหาใหญ่ขนาดนี้

อู๋เป่ยหัวเราะฮ่าฮ่า : “ฉันขอพูดกับแกตรงๆเลย ข้างบนมีคนไม่ชอบแก พลังของคนผู้นั้น นิ้วเดียวก็สามารถบีบแกตายได้เลย ดังนั้นแกไม่ต้องถาม ถามก็ไม่มีประโยชน์”