ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 442

ถังปิงอวิ๋น：“ถังหรงอายุมากกว่าฉันสามปี เมื่อสามปีก่อนเขาแต่งงานกับคนที่ชื่อหานฉี หลังจากนั้นหานฉีก็ได้รับการอบรมจากถังเหมิน จนตอนนี้กลายเป็นมหาเศรษฐีคนใหม่ในเมืองกั่ง เป็นนายทุนยักษ์ใหญ่”

อู๋เป่ย：“หานฉีคนนี้ในเมื่ออยู่ในแวดวงเศรษฐกิจ ทำไมจู่ๆถึงคิดจะควบคุมเทียนซาล่ะ?”

ถังปิงอวิ๋น：“เพราะถังหรงน่ะสิ ถังหรงคนนี้ไม่ใช่เล่นๆเลยนะ ก่อนที่ฉันจะเข้าเทียนซา เธอก็ทำงานอยู่ในเทียนซาแล้ว แถมยังดูแลเรื่องการเงินอีกด้วย ที่หานฉีผุดขึ้นมาเร็วขนาดนี้ ก็เพราะได้รับเงินช่วยเหลือจากเทียนซาน่ะสิ”

อู๋เป่ยพยักหน้า แล้วถามอีก：“สมาชิกเทียนซาในสำนักงานใหญ่ทวีปเอเชียยังเหลืออยู่กี่คน?”

“ไม่มาก ที่เหลือมีทั้งตาย ทั้งหายตัวไป โดยเฉพาะซือมิ่งเซี่ยวเฟิง ตอนนี้ไม่รู้จะเป็นตายร้ายดียังไงบ้าง” ถังปิงอวิ๋นถอนหายใจเบาๆ “อำนาจของซือมิ่งเยอะมาก ที่สำคัญก็คือสมุดบัญชีอยู่ในมือของเขา งานที่เขารับผิดชอบรับตรงมาจากผู้สั่งการ เพราะฉะนั้นการหายตัวไปของเขาสร้างความเสียหายอย่างหนักเลย”

“ซือมิ่งคนนี้ เป็นคนของเธอ?”

“ไม่ใช่หรอก เป็นคนของถังอู๋มิ่ง ฉันพึ่งรับช่วงดูแลเทียนซามาไม่นาน ยังควบคุมดูแลเทียนซาได้ไม่ดี” ถังปิงอวิ๋นพูด

อู๋เป่ยคิดสักพัก แล้วพูด：“สมุดบัญชีที่เธอว่า สำคัญมากเหรอ?”

ถังปิงอวิ๋น：“แน่นอน เทียนซาคือศูนย์กลางของถังเหมิน ธุรกิจจำนวนมากต่างก็ดำเนินการผ่านเทียนซา ไม่มีสมุดบัญชี ฉันก็ไม่สามารถโยกย้ายทรัพยากรในเขตทวีปเอเชียได้”

อู๋เป่ย：“ดูท่า พวกเราต้องรีบหาสมุดบัญชีให้เจอ ไม่แน่ว่าเซี่ยวเฟิงอาจจะยังมีชีวิตอยู่”

ถังปิงอวิ๋นถอนหายใจ：“หวังว่าจะเป็นอย่างนั้นนะ”

“ประกาศให้สมาชิกเทียนซาของเมืองกั่งรู้แล้วหรือยัง?” อู๋เป่ยพูด “อีกเดี๋ยวรวมตัวเจอกัน ฉันมีเรื่องจะพูดกับพวกเขา”

“ประกาศแล้ว อีกอย่างฉันโยกย้ายคนจากที่อื่นมาด้วย จำนวนคนน่าจะพอสำหรับการสร้างสำนักงานใหญ่ทวีปเอเชียขึ้นมาใหม่” เธอพูด

อู๋เป่ย：“ดีมาก！ พอถึงที่นั่น เธอประกาศต่อหน้าทุกคนว่าฉันคือซือมิ่งคนใหม่ และจะเริ่มทำการตรวจสอบ ฉันคิดว่าเรื่องนี้ไม่ได้ง่ายขนาดนั้น ต้องตรวจสอบให้แน่ชัด”

ถังปิงอวิ๋นพยักหน้า：“ได้!”

ทั้งสองปรึกษาหารือกันตลอดทาง ในที่สุดเครื่องบินก็ลงจอดที่เมืองกั่ง ผ่านไปครึ่งชั่วโมง ทั้งสองก็มาถึงที่ที่สำนักงานใหญ่เทียนซาเขตทวีปเอเชียตั้งอยู่ เป็นตึกเล็กๆตั้งอยู่ใจกลางเมืองที่คึกคัก ด้านหน้าตึกมีรถจอดอยู่จำนวนไม่น้อย มีคนอยู่ไม่กี่คนกำลังเดินเตร่อยู่ตรงทางเข้า ราวกับว่ากำลังรอใครอยู่

การมาถึงของถังปิงอวิ๋น ทำให้คนไม่กี่คนที่กำลังเดินเตร่อยู่นั้นวิ่งกรูกันเข้ามา พร้อมทำความเคารพ：“ท่านผู้สั่งการ”

ถังปิงอวิ๋นถาม：“สมาชิกเทียนซาที่อยู่เมืองกั่งมากันครบแล้วหรือยัง?”

พวกเขาต่างก็มองหน้ากัน มีชายหนุ่มคนหนึ่งสวมชุดสูทสีเหลืองพูดขึ้นมา：“มากันประมาณครึ่งหนึ่งครับ ที่เหลือติดต่อไม่ได้”

“หน้าที่เดิมของนายคืออะไร?” ถังปิงอวิ๋นถามคนคนนี้

ชายชุดสูทเหลืองรีบตอบ：“ท่านผู้สั่งการ หน้าที่ของผมคือรับผิดชอบกระจายข่าวครับ ผมชื่อซุนเจิ้งอู๋”

ถังปิงอวิ๋น：“ซุนเจิ้งอู๋ นายส่งข้อความไปหาคนที่ยังไม่มา ถ้าภายในหนึ่งชั่วโมงยังมาไม่ถึง ฉันจะออก‘คำสั่งไร้ร่องรอย’ให้พวกเขา!”

ซุนเจิ้งอู๋ตกใจ แล้วรีบพูด：“ครับ! ผมจะกระจายข่าวเดี๋ยวนี้ครับ!”

คำสั่งไร้ร่องรอยที่ว่า หมายถึงคำสั่งประหาร ถ้าหากออกคำสั่งล่ะก็ ภายในยี่สิบสี่ชั่วโมงจะทำให้บุคคลนั้นไร้ร่องรอย คนตายไม่พบศพ คนเป็นไม่พบร่าง

ถังปิงอวิ๋นกับอู๋เป่ยเดินขึ้นไปชั้นบน ตึกเล็กๆนี้มีทั้งหมดสองชั้น เป็นโถงที่ใหญ่มาก เวลานี้ ที่นี่มีผู้คนยืนเต็มไปหมด อย่างน้อยมีร้อยกว่าคนได้

คนพวกนี้ ต่างก็เป็นสมาชิกเทียนซาเดิมที่อยู่ที่เมืองกั่ง

“ท่านผู้สั่งการ!”

พอถังปิงอวิ๋นปรากฏตัว ทุกคนก็พร้อมใจกันเปล่งเสียงออกมาด้วยความเคารพ

ถังปิงอวิ๋นพยักหน้า แล้วถาม：“ในบรรดาพวกนายใครมีหน้าที่รับผิดชอบระดับสูงที่สุด ลุกขึ้นมาพูด”

ชายศีรษะล้านคนหนึ่งอายุประมาณห้าสิบปีเดินออกมา：“ท่านผู้สั่งการ ผมชื่อหมันหลี่ เป็นหัวหน้าฝ่ายบริหารภายใต้บังคับบัญชาของซือมิ่งครับ”

หัวหน้าฝ่ายบริหาร เหมือนว่าจะดูแลงานรับผิดชอบทุกอย่าง ตำแหน่งสำคัญมาก คำสั่งที่ซือมิ่งเป็นคนออกนั้น โดยทั่วไปแล้วต้องผ่านหัวหน้าฝ่ายบริหารก่อนแล้วถึงจะดำเนินการจัดแจงได้