ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 460

ว่านซานหู่รู้ดี ตระกูลว่านจบแล้ว!

จู่ๆเขาก็คิดอะไรบางอย่างออก วิ่งลงไปชั้นล่างอย่างบ้าคลั่ง ขับรถของตัวเอง เตรียมตัวออกไปซ่อนตัวสักพัก เขาได้สะสมความมั่งคั่งหลายร้อยล้านในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เพียงแค่ไม่ถูกจับกุม เขายังคงสามารถโลดแล่นได้!

อย่างไรก็ตาม เขาเพิ่งสตาร์ทรถ ก็มองเห็นคนยืนอยู่ข้างหน้าต่างรถ ยิ้มให้กับเขา ก็คือชายหนุ่มคนนั้นที่ออกไปต้อนรับหัวหน้าเมืองและบุคคลสำคัญเหล่านั้น!

“แก.....แกหลบไปสะ!” ว่านซานหู่รู้ว่าอีกฝ่ายไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะยุ่งด้วย ดังนั้นเขาจึงพูดติดอ่างด้วยความประหม่า

คนที่มาคืออู๋เป่ย ว่านซานหู่ผู้นี้ยืนอยู่ชั้นบนจ้องมองพวกเขาตั้งแต่แรกแล้ว เขาสังเกตเห็นตั้งนานแล้ว หลังจากนั้นถามคนที่อยู่ข้างๆหลายคน ที่แท้เขาก็คือว่านซานหู่

เมื่อเห็นว่าว่านซานหู่เตรียมจะหลบหนี เขารีบวิ่งเข้ามาขวางทันที

เขาพูดอย่างไม่แยแส : “ว่านซานหู่ แกคิดว่าจะหนีรอดเหรอ”

ว่านซานหู่ทั้งโกรธและตะลึง เหยียบคันเร่งเพื่อต้องการหลบหนี คันเร่งส่งเสียงคำราม ล้อหมุนอยู่กับที่ ควันลอยขึ้น และไม่ขยับเลย!

ที่แท้ อู๋เป่ยใช้มือข้างหนึ่งกดเอาไว้ ไม่ว่ารถคันนี้จะวิ่งเร็วแค่ไหนก็ไม่สามารถเคลื่อนตัวไปข้างหน้าได้แม้แต่นิ้วเดียว!

ว่านซานหู่เพียงแค่รู้สึกหัวชาไปหมด หัวใจแข็งทื่อ เขาเปิดหน้าต่างรถ ตะโกน : “น้องชาย ปล่อยฉันไปเถอะนะ ฉันจะให้เงินกับนาย.....”

ทันทีที่เขาเปิดปาก จมูกรู้สึกหวาน ได้กลิ่นหอม ใช้เวลาไม่นานก่อนที่จะถูกอู๋เป่ยสะกดจิต หลังจากนั้นหยุดรถอย่างเชื่อฟัง ตามอู๋เป่ยมาที่ตระกูลฟาง

เมื่อเห็นว่าว่านซานหู่มาแล้ว คนของตระกูลฟางต่างประหม่า อย่างไรก็ตาม ว่านซานหู่คนนั้นเดินตรงไปอยู่ต่อหน้ากัวฉัง เริ่มสารภาพอาชญากรรมของตัวเอง

กัวฉังรีบเรียกลูกน้องมา บันทึกวิดีโอไว้เป็นหลักฐานทันที ว่านซานหู่คนนี้ทำการอธิบายทีละอย่างถึงสิ่งชั่วร้ายที่เป็นอันตรายและผิดกฎหมายที่ตระกูลว่านทำมาตลอดหลายปีที่ผ่านมา

คนของตระกูลฟางต่างมองหน้ากัน ว่านซานหู่คนนี้เป็นอะไร เป็นคนโง่เหรอ

อู๋เป่ยและถังจื่อยี่นั่งอยู่ที่ไกล ถังจื่อยี่พูด : “วันนี้คุณเชิญคนมาเยอะขนาดนี้ มันเว่อร์เกินไปหรือเปล่า”

อู๋เป่ยพูดอย่างไม่แยแส เมืองว่านจวงแห่งนี้ คนแซ่ว่านมีเยอะอย่างมาก แม้ว่าจะจับว่านซานหู่และกลุ่มผู้นำที่ชั่วร้ายได้ มันก็ต้องมีปลาที่หลุดจากอวนแน่นอน กระทั่ง ตระกูลว่านจะมีความโกรธแค้น รอการแก้แค้น เพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาในอนาคต ผมก็เลยจำเป็นต้องทำให้คนเหล่านี้รู้ว่าอิทธิพลและเครือข่ายของกังจื่อ ไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาสามารถมารุกรานได้

ในที่สุดขบวนรับเจ้าสาวก็กลับมาแล้ว เพื่อนของกังจื่อเริ่มมีกิจกรรมให้เจ้าบ่าวเล่น กังจื่อขอร้องอย่างต่อเนื่อง ทำให้ทุกคนหัวเราะออกมา

เที่ยงตรง งานแต่งเริ่มขึ้น อู๋เป่ยเป็นเจ้าภาพงานแต่ง ขึ้นไปกล่าวคำพูดหนึ่งบท

พาคู่บ่าวสาวเข้าเรือนหอ งานเลี้ยงแต่งงานเริ่มต้นขึ้น คนที่มา ครึ่งหนึ่งเพราะเห็นแก่ใบหน้าของอู๋เป่ย แน่นอนเขาทำหน้าที่ของเขาและดื่มอวยพรที่โต๊ะ