ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 512

ทั้งสองที่อยู่ข้างๆถังกุ้ยก็พูดคล้อยตาม：“นั่นน่ะสิ พี่กุ้ยดีกว่า แข็งแกร่งไม่แพ้หมอนี่ตั้งหลายร้อยเท่าไม่ใช่เหรอ?”

“พี่กุ้ยเป็นถึงระดับถังซว่ายเชียวนะ ถังซว่ายที่อายุน้อยขนาดนี้ ในถังเหมินเรามีเท่าไหร่กัน?”

ถังปิงอวิ๋นยิ้มเยาะ：“อู๋เป่ยแข็งแกร่งกว่าถังกุ้ยเป็นร้อยเท่าต่างหาก ไสหัวไปซะ ฉันไม่อยากเห็นหน้านาย!”

ถังกุ้ยสีหน้าเย็นชา：“ถังปิงอวิ๋น เธอกำลังยั่วโมโหฉัน!”

อู๋เป่ยขมวดคิ้ว ไม่สบายใจ เขาพูดด้วยเสียงเรียบเฉย：“ปิงอวิ๋นบอกให้นายไสหัวไป ไม่ได้ยินหรือไง?”

ถังกุ้ยนิ่งอึ้งไป หลังจากนั้นก็หัวเราะแปลกๆออกมา：“นี่แก! แกน่ะเมื่อวานอวดดีต่อหน้าทุกคนในงานเลี้ยงถังมากนะ แต่ว่า ความสามารถนั้นของแกพอมาอยู่ต่อหน้าฉัน มันไม่มีค่าพอ!”

สายตาอู๋เป่ยเต็มไปด้วยความดูถูก แล้วพูด：“นายก็แค่ขยะที่ฝึกยุทธ์จนมาถึงชั้นลมปราณ ใครให้ความกล้านายมา? ถึงกล้าเสียมารยาทกับคนเซียนแบบนี้”

ถังปิงอวิ๋นดึงอู๋เป่ย แล้วพูดเสียงเบา：“เขาเป็นน้องชายของถังเสวียน!”

อู๋เป่ยเลิกคิ้ว：“ถังเสวียนคือใคร?”

ถังปิงอวิ๋นถอนหายใจเบาๆ：“ถังเสวียนคือผู้มีฝีมืออันดับหนึ่งในรุ่นวัยหนุ่มสาวของถังเหมิน พลังยุทธ์ชั้นพรสวรรค์ อีกอย่าง คนในเจียงหูเรียกแม่ของถังเสวียนกับถังกุ้ยว่าฮูหยินประหลาด ฮูหยินประหลาดคนนี้ถึงแม้ว่าจะเป็นคนเซียน แต่ทว่าแอบลอบสังหารตี้เซียนด้วยวิธีสังหารที่แปลกประหลาดอย่างมาก”

อู๋เป่ยสบถเหอะ：“แค่มีแม่เป็นคนเซียน มีพี่ชายเป็นคนเซียน นายก็กล้ามากำเริบเสิบสานต่อหน้าฉันงั้นเหรอ?”

“เพี๊ยะ!”

ไม่รอให้ถังกุ้ยตั้งตัว อู๋เป่ยก็ตบไปที่ใบหน้าของเขา

ใบหน้าของถังกุ้ยร้อนขึ้น ถูกตบจนหน้าหัน ลงไปนั่งกับพื้นอย่างรุนแรง

เขาถูกตบอย่างกะทันหันจนมึนงง ผ่านไปนานถึงจะตะโกนออกมา：“แกกล้าตบฉัน!”

อู๋เป่ยพูดด้วยเสียงเรียบเฉย：“ให้เวลานายห้านาที ทำให้ถังเสวียนมาหาฉันให้ได้!”

ถังกุ้ยกัดฟัน：“ได้ แกรอเลย!”

ถังกุ้ยคนนี้เดินจากไปด้วยความโมโห ดูท่าคงจะไปหาพี่ชายของเขา

ถังปิงอวิ๋นอดไม่ได้ที่เผยความกังวลออกมา จึงพูด：“อู๋เป่ย ความจริงไม่จำเป็นต้องมีเรื่องขัดแย้งกับเขานะ ตำแหน่งของถังเสวียนกับแม่เขาในถังเหมินค่อนข้างพิเศษ เดิมทีฉันตั้งใจลากเขามาเป็นพวก”

อู๋เป่ยถาม：“ถังกุ้ยก็แซ่ถังเหมือนกันไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงจีบเธอ?”

ถังปิงอวิ๋นถอนหายใจเบาๆ：“เดิมทีเขาไม่ได้แซ่ถัง เขาแซ่เซียว ตอนแรก พวกเขาสามแม่ลูกถูกศัตรูตามฆ่า คนที่ช่วยพวกเขาไว้คือท่านอาวุโสถังหงยี เลยจัดแจงให้มาอยู่ในถังเหมิน ฮูหยินประหลาดเขาได้ให้ลูกๆเปลี่ยนแซ่เป็นแซ่ถัง และทำงานให้กับถังเหมินเพื่อแสดงถึงความขอบคุณ”

อู๋เป่ย：“เช่นนี้ก็หมายความว่า ถังเสวียนกับฮูหยินประหลาดต่างก็เป็นคนของถังหงยี?”

ถังปิงอวิ๋น：“จะว่าแบบนี้ก็ได้ เพราะงั้นฉันถึงไม่อยากขัดแย้งกับพวกเขา เพียงแต่ถังกุ้ยนั้นเอาแต่ใจเกินไป น่ารำคาญเป็นบ้า”

อู๋เป่ยหัวเราะ：“ถ้าอยากลากถังเสวียนมาเป็นพวก ก็ต้องกดหัวเขาให้ได้ก่อน ไม่เช่นนั้นเป็นถึงคนเซียน จะลดตัวไปคบค้ากับมนุษย์ธรรมดาได้อย่างไร”

ถังปิงอวิ๋นค่อนข้างกังวล：“เขาเป็นถึงผู้ฝึกยุทธ์ชั้นเทพ แล้วก็เป็นผู้มีฝีมือคนเซียนระดับสองเชียวนะ นายจะสยบเขาได้เหรอ?”

อู๋เป่ย：“น่าจะได้”

พูดเพียงไม่กี่ประโยค ถังกุ้ยก็กลับมา ด้านหลังเขามีชายคนหนึ่งตามมาด้วย อายุประมาณสามสิบกว่าปี รูปร่างสูงประมาณหนึ่งร้อยเก้าสิบห้า ไหล่กว้างมาก กว้างกว่าคนธรรมดาทั่วไปครึ่งหนึ่ง ทว่าเอวกลับค่อนข้างเล็ก เห็นได้ชัดว่าสูงยาวเข่าดี

แขนทั้งสองของเขาค่อนข้างยาว กล้ามเนื้อที่แขนนับว่าไม่ได้มีอะไรโดดเด่น ทว่ากลับทำให้ผู้คนที่เห็นรับรู้ได้ถึงพลังที่แฝงไปด้วยความน่ากลัวและน่าเกรงขามของมัน

อู๋เป่ยแค่หันไปมอง ก็มองออกทันทีว่าคนคนนี้คือผู้มีฝีมือวิชาหมัด! ฝีมือการต่อสู้ของเขา ใช้หมัดไปประมาณเก้าสิบเปอร์เซ็นต์!

พอถังกุ้ยมาถึง ก็ชี้ไปที่อู๋เป่ยแล้วพูด：“พี่ มันนี่แหละที่ตบผม!”

ผู้ชายคนนี้ก็คือพี่ชายของถังกุ้ย ชื่อถังเสวียน ถังเสวียนสังเกตอู๋เป่ยอย่างละเอียด แล้วพูดด้วยเสียงเรียบเฉย：“นายตบถังกุ้ย เพื่อล่อให้ฉันออกมาสินะ ตอนนี้ฉันมาแล้ว!”

อู๋เป่ยกวาดสายตามองบนร่างกายของเขา แล้วพูดด้วยเสียงเรียบเฉย：“นายคือถังเสวียนสินะ? น่าเสียดาย เป็นผู้ฝึกยุทธ์ชั้นเทพที่ยังหนุ่มขนาดนี้ แต่กลับต้องด่วนจากไปเร็ว!”

สีหน้าของถังเสวียนเปลี่ยนไป：“นายพูดอะไร?”