ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 547

ในส่วนที่ลึกที่สุดของรังหนู มีหนูตัวใหญ่ อยู่ตัวหนึ่ง มันมีขนาดใหญ่กว่าหนูธรรมดาหลายเท่าและมีขนาดพอๆ กับแมวตัวใหญ่

หัวใจของเขาเต้นระรัว เขามองเข้าไปใกล้ๆทันที เขาพบว่าหนูตัวนี้ค่อนข้างมีจิตวิญญาณและมียาอายุวัฒนะตกค้างอยู่บนขนของมัน ถ้าเขาไม่มีดวงตาวิเศษ เขาจะไม่สามารถมองเห็นรายละเอียดปลีกย่อยพวกนี้ได้เลย

เขาเลิกใช้ตาเทพทำให้หนูตัวใหญ่ตื่นตระหนกทันที หนูตัวใหญ่ตัวสั่นไปทั้งตัวและวิ่งหนีหนีซุกหัวซุนไปในทางที่มันขุดไว้อย่างสิ้นหวัง

อู๋เป่ยพูดอย่างจงใจว่า "ฮวาเหยี่ย เหมือนว่าจะไม่มีสมบัติอยู่ที่นี่เลย ไปกันเถอะ"

ขณะที่เขาพูด เขาก็จ้องไปที่หนูตัวใหญ่ที่อยู่ใต้ดินแล้วเดินไปทางตะวันออกเฉียงใต้ เมื่ออยู่นอกเขตของตระกูลฮุย หนูตัวใหญ่ก็เข้าไปในท่อระบายน้ำ

อู๋เป่ยเดินไปเดินมาระหว่างอาคารนับไม่ถ้วน ติดตามหนูตัวใหญ่อย่างใกล้ชิดเพื่อดูว่ามันกำลังจะไปไหน

หนูตัวใหญ่ตัวนี้เดินไปรอบๆ ประมาณเจ็ดรอบและในที่สุดก็เข้าไปในบ้านหลังเก่า ในบ้านนั้นไม่มีใครอยู่และดูเหมือนถูกทิ้งร้างมาเป็นเวลานาน

อู๋เป่ยกระโดดข้ามกำแพงลานบ้านและมาที่ลานบ้าน ไม่นานเขาก็พบว่ามีทางเข้าใต้ดินซ่อนอยู่ในบ้าน

เขาผลักประตูเปิดออก เข้าไปในที่อยู่ข้างๆแถวๆนั้น จากนั้นถีบเข้าไปอย่างแรงจนได้ยินเสียง "ตุบ" กระดานไม้ใต้ฝ่าเท้าแตกกระจาย เผยให้เห็นทางเข้ามืดๆ

เขาพูดกับเฉินจ้าว"คุณเฉิน รอผมอยู่ข้างนอกสักพักนะ"

เฉินจ้าวพยักหน้า "ได้! หมออู๋ไม่ต้องห่วง"

อู๋เป่ยกระโดดลงไป เขาตกลงไปกว่าสิบเมตร เขาก็ถึงพื้นที่กว้างขนาดใหญ่ ถ้าดูๆไปมันก็น่าจะเป็นหลุมหลบภัยที่ขุดไว้เมื่อหลายสิบปีก่อน

เมืองฉือถูกญี่ปุ่นทิ้งระเบิดใส่ในช่วงปีแรกๆ และที่หลบภัยทางอากาศจำนวนมากถูกสร้างขึ้นใต้ดิน ต่อมาที่หลบภัยทางอากาศส่วนใหญ่ถูกทิ้งร้างและส่วนใหญ่จะอยู่ใต้ดิน

เขาเดินไปตามหลุมหลบภัยทางอากาศ อากาศข้างในนี้อบอ้าว มีกลิ่นอับ เขาจึงกลั้นลมหายใจแล้วเร่งความเร็วขึ้น

หลังจากเดินไปได้ไม่กี่สิบเมตรก็เจอกับแอ่งน้ำขนาดใหญ่ เขาเห็นว่าหนูตัวใหญ่มุดลงไปในน้ำแล้วยังไม่ขึ้นมาอีก

“มันอยู่ใต้น้ำอยู่เหรอ?” เขาลังเลแล้วถอดเสื้อคลุมออกและก็ดำลงไปในน้ำโดยสวมกางเกงขาสั้นเพียงตัวเดียว

น้ำสกปรกมาก มันมีอุจจาระของสิ่งมีชีวิตอยู่ในน้ำ รวมถึงขยะ ใบไม้ที่ตายแล้วแล้วก็อื่นๆ อีก เขากลั้นลมหายใจและพยายามกลั้นอาการคลื่นไส้ขณะที่เขาดำดิ่งลึกลงไป

หลังจากดำน้ำไปลึกกว่ายี่สิบเมตร เขาก็เข้าสู่ชั้นน้ำใต้ดิน หน้าซ้ายมีหลุมเป็นแนวเฉียงขึ้น กว้างประมาณ 1 เมตร เขาว่ายทวนน้ำไปตามหลุมนั้น

หลังจากว่ายน้ำไปได้กว่าสิบเมตร เขาก็โผล่ขึ้นมาจากน้ำแล้วกระโดดขึ้นมา เมื่อมองไปรอบๆ ก็พบว่าเขาได้เข้ามาในถ้ำที่ค่อนข้างแห้งแล้ว

ถ้ำถูกล้อมรอบด้วยหินและมีพื้นที่ราบเรียบ พื้นที่ที่นี่ค่อนข้างแคบและยาว ที่นี่มีพื้นที่มากกว่าพันตารางเมตร

เมื่อมองไปรอบ ๆ ก็เห็นชั้นวางที่ทำจากไม้อย่างดี ถูกวางไว้ที่พื้น เต็มไปหมด นับคร่าว ๆ อย่างน้อยก็มีร้อยอันเป็นอย่างต่ำ!

ชั้นวางไม้ส่วนใหญ่ว่างเปล่า แต่บางอันก็มีของวางอยู่

ดวงตาของอู๋เป่ยเป็นประกาย เขารู้ว่านี่คือที่ซ่อนสมบัติของตระกูลฮุย!

“ตระกูลฮุยคงพยายามอย่างดีที่สุดแล้ว แต่น่าเสียดาย แม้ว่าพวกเขาจะวางแผนมาอย่างดี แต่พวกเขาคงคาดไม่ถึงว่าจะมีหนูตัวใหญ่วิ่งมาที่นี่”

เขาหัวเราะอย่างอารมณ์ดี

“หัวเราะไปเถอะ ก่อนที่จะไม่ได้หัวเราะอีก” ทันใดนั้นก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น

ขนของอู๋เป่ยลกขึ้น ร่างกายของเขามีปฏิกิริยาอย่างรวดเร็ว เขาถอยกรูดชิดกำแพง มือของเขาถือดาบมังการดำไว้ในมือ

ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่ทางเข้ามีชายตัวเปื้อนเลือดยืนอยู่ แขนซ้ายของเขาหายไป ขาซ้ายหายไปครึ่งหนึ่ง ตาข้างหนึ่งบอดและหูเขาก็ขาดไปครึ่งหนึ่ง

ไม่จำเป็นต้องเดาเลย เพราะอู๋เป่ยรู้ดีว่าคนที่มานั้นเป็นปรมาจารย์ของตระกูลฮุย!

ร่างของชายคนนั้นลอยอยู่ในอากาศ เขาลอยไปทางอู๋เป่ย แม้ว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่เขาก็เป็นตี้เซียนชั้นสาม ก็นับได้ว่าเป็นคนมีความสามารถเลยทีเดียว!

เมื่อเผชิญหน้ากับปรมาจารย์ อู๋เป่ยก็ไม่กล้าที่จะประมาทเลย ภายในระยะเวลาอันสั้นเขาก็นึกแผนการหลายแผนออก

ชายคนนั้นจ้องไปที่อู๋เป่ยแล้วถามว่า "แกมาเจอที่นี่ได้ยังไง"

อู๋เป่ย "บังเอิญเข้ามา แล้วคุณล่ะเป็นใคร?"