ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 590

เมื่อคางคกหยกสามขามีอายุเกินพันปี มันจะค่อยๆ เปลี่ยนเป็นสีทอง และจะเปลี่ยนเป็นสีทองเมื่อมีอายุหนึ่งพันห้าร้อยปี ยิ่งอายุมากขึ้น สีทองก็จะยิ่งบริสุทธิ์และแท้จริงมากขึ้นเท่านั้น

คางคกทองสามขามีประสิทธิภาพมากกว่าคางคกหยกสามขามาก สามารถพูดได้ว่า คางคกหยกสิบตัวเทียบไม่ได้กับคางคกทองคำตัวเดียวด้วยซ้ำ ถ้าหากคางคกหยกเป็นโสมเกรดสาม อย่างนั้นคางคกทองก็คือราชาโสมเกรดสาม มันเป็นสมบัติหายากที่แม้แต่เงินก็ไม่สามารถซื้อได้!

มองเห็นของล้ำค่าสองอย่างนี้ อู๋เป่ยไม่เพียงแต่ไม่ดีใจ ตรงกันข้ามสีหน้ากลับเคร่งขรึมขึ้นมา เขาถาม : “ปู่ของคุณเป็นโรคอะไร”

ภายในใจของเขารู้ดี คนที่สามารถเอาของล้ำค่าแบบนี้ออกมาได้ โรคของผู้ป่วยจะต้องรักษาได้ยากมากแน่นอน!

สีหน้าของผู้ชายจริงจัง พูด : “คุณปู่ของผมเข้าสู่ภาวะการเสื่อมทั้งห้าของมนุษย์และสวรรค์”

ดวงตาของอู๋เป่ยเบิกกว้าง พูด : “ดูเหมือนว่าคุณปู่จะเป็นยอดฝีมือผู้ยิ่งใหญ่คนหนึ่ง น่าเสียดายที่โชคชะตาไม่สามารถละเมิดได้ คุณเอาของกลับไปเถอะ โรคนี้ ผมรักษาไม่ได้!”

การเสื่อมทั้งห้าของมนุษย์และสวรรค์ มันแปลว่าน้ำมันใกล้จะหมดแล้ว ใกล้ตายแล้ว สถานการณ์แบบนี้เขาก็จัดการยากเหมือนกัน เลยปฏิเสธทันที

ชายหนุ่มตื่นตะหนกแล้ว เขาคุกเข่าเสียงดังตุ้มตั้ม พูดอ้อนวอน : “หมอเทวดาอู๋ ได้โปรดเมตตา ช่วยคุณปู่ของผมด้วย ก่อนหน้านี้ต้องขออภัยด้วยที่ทำให้ขุ่นเคือง ผมขอโทษ”

ระหว่างที่พูด เขายกมือขึ้นแล้วตบปากตัวเอง เสียงดังอย่างมาก เห็นได้ชัดว่าออกแรงเต็มที่ ตบไปหนึ่งที ที่มุมปากเริ่มมีเลือดไหลออกมา

เขาเตรียมจะตบครั้งที่สอง ถูกอู๋เป่ยจับแขนเอาไว้ พูดอย่างไม่แยแส : “คุณไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้ ไม่ใช่ผมไม่อยากช่วย แต่เป็นเพราะคุณปู่ของคุณถึงแก่กรรมแล้ว ผมไปมันก็ไร้ประโยชน์”

จู่ๆชายหนุ่มก็ร้องไห้และพูด : “แต่จื่อยี่บอกว่าทักษะทางการแพทย์ของคุณไม่มีใครเทียบได้ในโลก จะต้องมีวิธีรักษาคุณปู่ของผมอย่างแน่นอน”

อู๋เป่ยประหลาดใจอย่างมาก : “คุณรู้จักถังจื่อยี่เหรอ”

ชายหนุ่มพยักหน้า : “หมอเทวดาอู๋ ผมชื่อหูเฟยเว๋ย เมื่อตอนที่ยังเด็กเป็นเพื่อนร่วมชั้นในโรงเรียนอนุบาลกับถังจื่อยี่”

อู๋เป่ยคิดสักพัก พูด : “คุณขึ้นรถ แล้วตามผมมา”

หูเฟยเว๋ยดีใจอย่างมาก ออกคำสั่งให้ขับรถตามอยู่เป่ยกลับไปที่บ้านทรงโบราณด้วยกัน

ทันใดนั้น อู๋เป่ยติดต่อหาถังจื่อยี่ ถามเธอ : “จื่อยี่ คุณรู้จักคนที่ชื่อหูเฟยเว๋ยไหม”

ถังจื่อยี่คิดสักพัก พูด : “รู้จัก เป็นเพื่อนสมัยตอนเรียนอนุบาย เมื่อหลายวันก่อนติดต่อมาโดยบังเอิญ ใช่แล้ว เขาบอกว่าปู่ของเขาป่วยหนัก ฉันเห็นใจเขาอย่างมาก ก็เลยแนะนำคุณไป หรือว่าเขาไปหาคุณจริงๆแล้วเหรอ”

อู๋เป่ย : “เขามาถึงเขตหมิงหยางแล้ว จื่อยี่ สถานการณ์ของหูเฟยเว๋ย คุณรู้อะไรบ้างไหม”

ถังจื่อยี่ : “เขาบอกว่าที่บ้านทำธุรกิจ เฉพาะเจาะจงฉันไม่ได้ถาม”

อู๋เป่ย : “คนตระกูลนี้ไม่ธรรมดา ไม่ได้ทำธุรกิจอย่างแน่นอน”

ถังจื่อยี่พูด : “ที่รัก ถ้าหากไม่สะดวกก็ช่างเถอะนะ”

อู๋เป่ยพูด : “อายุขัยของปู่ของเขาถึงแล้ว จะช่วยเขาก็ต้องใช้ตี้หยวนตัน กระทั่งให้เขากินลูกท้อเซียน แต่ด้วยประการนี้ แต่เป็นไปได้ว่าเรื่องของลูกท้อเซียนและตี้หยวนตันอาจรั่วไหลออกไป”

ถังจื่อยี่ : “เรื่องนี้คุณชั่งน้ำหนักด้วยตัวเองดีกว่า อย่าปล่อยให้ฉันส่งผลกระทบต่อการตัดสินใจของคุณ”

อู๋เป่ย : “ได้ ผมเข้าใจแล้ว”

กลับมาถึงบ้านทรงโบราณ อู๋เป่ยก็พบว่าภายในหมู่บ้านค่อนข้างครึกครื้น ประตูหมู่บ้านมีรถจอดอยู่มากมาย ทันทีที่ถามค่อยรู้ว่า บริษัทในเครือของหลี่อวิ๋นโต้ว การรวบรวมข้อมูลสำหรับทั้งหมู่บ้านได้เริ่มขึ้นแล้ว ขั้นตอนต่อไปก็คือการย้ายที่อยู่อาศัย

หลี่อวิ๋นโต่วต้องการเปลี่ยนทั้งหมู่บ้านให้เป็นสวนเจียงหนาน ยกเว้นบ้านทรงโบราณที่สร้างขึ้นใหม่ของอู๋เป่ย ส่วนที่เหลือรื้อถอนและย้ายออกไปทั้งหมด

อู๋เป่ยเพิ่งเข้าประตูบ้าน ก็มีชายวัยกลางคนคนหนึ่งมาเยี่ยม เขาเกรงใจอย่างมาก : “คุณอู๋ ผมเป็นผู้จัดการของโครงการสุ่ยอันเจียงหนาน มาติดต่อคุณอู๋ตามคำสั่งของประธาน”

เขาหยิบพิมพ์เขียวหลายฉบับออกมา : “คุณอู๋ ภาพเหล่านี้คือแบบร่างการออกแบบห้าแบบที่เราคัดกรองมาแล้ว เชิญคุณดูได้เลย”

อู๋เป่ยเหลือบมองหนึ่งที ก็เรียกอู๋เหมยมา พูด : “เสี่ยวเหมย เธอเลือกหนึ่งภาพสิ”

อู๋เหมยพยักหน้า : “พี่ชาย ให้ฉันจัดการเอง”

หูเฟยเว๋ยและพรรคพวก ก็ถูกเชิญมาที่บ้านเช่นกัน หูเฟยเว๋ยดูระมัดระวังอย่างมาก ตามหลังอู๋เป่ยอย่างระมัดระวัง ก่อนหน้านี้เขาทำให้อู๋เป่ยขุ่นเขือง ตอนนี้รู้สึกผิดอย่างมาก

อู๋เป่ยเหลือบมองหูเฟยเว๋ยหนึ่งที พูด : “อายุของคุณไม่ถึงสามสิบปี ปู่ของคุณอายุแปดสิบปีแล้วใช่ไหม”