ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 804

อู๋เป่ยเข้าไปดูใกล้ๆ ในมือของเขากำลังเล่นกับการตัวอักษรภาพ ซึ่งเป็นผลงานต้นฉบับของถังป๋อหู่

เขายิ้มแล้วพูดว่า "คุณปู่ ภาพนี้สวยจัง"

ถังจื่อยี่ "คุณปู่คะ อู๋เป่ยเอาของดีๆมาฝากคุณปู่เยอะเลย"

ถังฉือลู่"ของดีอะไร?"

ถังจื่อยี่หยิบขวดผงเสริมจิตออกมา แล้วพูดพร้อมยิ้มว่า "นี้คือผงเสริมจิต ขวดนึงราคาหลายร้อยล้านดอลลาร์ คุณปู่เอาไว้ใช้ จะได้มีอายุยืนยาว ปราศจากโรคภัยไข้เจ็บ"

ถังฉือลู่พูดด้วยความประหลาดใจ "มหัศจรรย์ขนาดนั้นเลยเหรอ?"

ถังหมิงฮุยหยิบลูกท้อเซียนออกมาแล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า "พ่อ นี้คือลูกท้อเซียน ผมพึ่งกินไปหนึ่งลูก ผลลัพธ์ยอดเยี่ยมมาก มันมีค่ามากกว่าผงเสริมจิตเป็นพันเท่า"

ถังฉือลู่ไม่ได้โง่ เขารู้ถึงคุณค่าของทั้งสองสิ่งนี้แล้วพูดว่า "อู๋เป่ย ฉันก็แก่มากแล้ว ของดีแบบนี้อยากให้เสียของเลย คุณกับถังจื่อยี่เก็บไวใช้เองดีกว่า"

ถังจื่อยี่ยิ้มแล้วตอบว่า "คุณปู่ อู๋เป่ยใช้ไม่หมดหรอกค่ะ เขาเป็นผู้ฝึกพลังยุทธ์ และเขาสามารถกลั่นออกมาได้อีกในภายหลัง"

ถังฉือลู่พยักหน้าตอบว่า "ได้ได้ แก่แล้วแก่แล้ว ฉันยังสามารถได้เจอเด็กดีอย่างอู๋เป่ย ฮ่าฮ่า จื่อยี่ สายตาดีจริงๆ"

จากนั้นเขาก็หันไปคุยกับถังหมิงฮุย "หมิงฮุย กลับไปถามเจ้าเด็กน้อยจื่อเหยียน หากเธอเต็มใจ แต่งกับอู๋เป่ยและอยู่ด้วยกัน"

ถังจื่อยี่ตกใจ "คุณปู่ พูดอะไรกัน จื่อเหยียนจะแต่งกับอู๋เป่ยได้ยังไง!" ตอนนี้เธอโกรธมากจริงๆ

ถังฉือลู่มองดูหลายสาวของตนเอง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยสติปัญญาและประสบการณ์ เขาพูดเบาๆว่า "จื่อยี่อ่า คนที่เหมือนดังมังกรอย่างอู๋เป่ย เหมือนกับสิงโตตัวผู้ในทุ่งหญ้า ก็ต้องมีสิงโตตัวเมียกลุ่มหนึ่งล้อมรอบ"

พูดจบ เขาก็มองไปยังอู๋เป่ยอย่างมีนัย อู๋เป่ยรู้สึกอึดอัด ไม่มองตอบกลับไป

ถังจื่อยี่พูด "ไม่ว่าจะยังไง แต่สิ่งที่ปู่พูดมันอุกอาจเกินไปแล้ว"

ถังฉือลู่ "แทนที่จะปล่อยในผู้หญิงคนอื่นมาแบ่งปันสามีกับเธอ ทำไมไม่ลองให้โอกาสน้องสาวตัวเองบ้างล่ะ อย่างน้อยก็พี่น้องกัน มีใจแบบเดียวกันได้"

ถังจื่อยี่ถึงกับพูดไม่ออกไปครู่ "คุณปู่ ปู่คิดว่านี้เป็นละครต่อสู้ในวังเหรอ?"

ถังฉือลู่หัวเราะ "จื่อยี่ ปู่เป็นคนยุคก่อนเก่า ชีวิตนี้ของปู่รักผู้หญิงมานับไม่ถ้วน เธอจะเข้าใจเองในภายหลัง"

อู๋เป่ยรู้สึกอึดอัดอย่างมาก พูดไม่กี่ประโยคก็ปลีกตัวออกมา

เมื่อเขาออกมาถึงโกดัง ถังจื่อยี่ก็บิดเนื้อที่เอวของเขาอย่างแรง

อู่เป่ยตะโกน "จื่อยี่ เธอหยิบฉันทำไม?"

ถังจื่อยี่ยิ้มเย็นชา "พี่ก็เห็นด้วยใช่ไหม?"

อู๋เป่ย "ฉันเห็นด้วยก็บ้าแล้ว ฉันอึดอัดมาก จื่อเหนียนเป็นน้องของเธอ ก็เหมือนเป็นน้องของฉัน ฉันจะคิดเป็นอื่นได้ยังไง"

ถังจื่อยี่ถอนหายใจเบาๆ "คุณปู่แก่แล้วเลอะเลือนแล้ว"

จากนั้นเธอก็เปลี่ยนมากอดแขนอู๋เป่ยอีกครั้งและพูดว่า "สามี พี่พักอยู่วิลล่าสักสองสามวันนะ"

อู๋เป่ยพยักหน้า "เอาสิ แต่ฉันอยู่ได้ไม่นานนะ ฝั่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ยังมีเรื่อง อยู่ไม่กี่วันก็ต้องไปแล้ว"

ถังจื่อยี่"วางใจเถอะ รู้ว่าพี่ยุ่งมาก ไม่รั้งพี่ไหวนานหรอก"

ฟ้ายังไม่มืด ถังจื่อยี่ก็ให้อู๋เป่ยเขามาในหองของเธอ ข้าวเย็นก็ไม่ทาน

ถังหมิงฮุยจะส่งคนไปเรียกอู๋เป่ยกับถังจื่อยี่มาร่วมทานข้าวเย็น ก็ต้องหยุดเมื่อภรรยาของเขาห้ามไว้และกรอกตาใส่เขา "คุณนี้ไม่มีสมองจริง จื่อยี่กับเขาไม่ได้เจอกันตั้งนาน หนุ่มสาวต้องให้พลอดรักกันหน่อยสิ"

ถังหมิงฮุยตบหัวตัวเองเบาๆ "ใช่ๆ เป็นภรรยาที่ฉลาดกว่า อิอิ"

กลางดึก อู่เป่ยก็ออกมา ที่สถานที่ปรุงยาที่เขาเคยใช้