ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 861

อู๋เป่ยพูดอย่างใจเย็น "พูด พวกคุณจะทำอะไรกับซูเฟย ไม่พูดให้ชัดเจน ฉันก็จะเปลี่ยนนายให้เหมือนกันเขา"

คนนั้นเหมือนเจอผี เขาหมุนตัวจะออกวิ่ง แต่เมื่อเขาหันหลังกลับไหล่ของเขาก็ถึงกดลง เขาคุกเข่าลงกับพื้น"ตุบ"

เขากรีดรองแล้วพูดว่า "ไว้ชีวิตฉันด้วย ฉันพูดแล้ว！"

อู๋เป่ยยืนอยู๋หน้าเขา พูดอย่างเยนชา "พูดให้ดีๆล่ะ"

คนนี้เพียงอธิบายตามสถานการณ์ที่เป็นอยู่ ปรากฏว่า สองคนนี้อยู๋ในองค์กรค้ามนุษย์ ซึงจะมุ่งเป้าไปลงมือที่หญิงสาวสวย ใช่สารเสพติดควบคุมพวกเธฮ จากนั้นก็ส่งพวกเธอไปต่างประเทศหรือบริษัทธุรกิจที่เกี่ยวกับผิวหนังและเนื้อทนุษย์

เพราะว่าสวยและอายุน้อย ดังนั้นหญิงสาวเหล่านี้ทำรายได้ต่อวันใหพวกเขาไม่น้อย หนึ่งปีได้กำไรมากกว่าสิบล้านดวยซ้ำ ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อพวกเธอทำเงินได้มากพอ พวกเธอก็ไม่เด็กอีกต่อก็จะถูกขายไปที่อื่นไกลๆเพื่อทำกำไรต่อ

หญิงเหล่านี้ โดยทั่วไปต้องทนทุกข์ เกือบสามสิบเปอร์เซ็นต์เสียชีวิตด้วยโรคต่างๆ ผู้รอดชีวิตก็ถูกขายไปที่ห่างไกล เพื่อขายชีวิตต่อไป

อู๋เป่ยโกรธมากที่ยังมีกลุ่มคนบ้าเช่นนี้อยู่ เขาถาม "พวกคุณควบคุมซูเฟยแล้ว?"

"ยังอยู๋ในขั้นตอนตรวจสอบ ยังไม่ได้ลงมือ สหาย ฉันของเตือนอย่าเข้าไปยุ่งเลย เจ้านายของพวกเรามีอำนาจมาก ไม่ใช่คนที่จะไปทำให้ขุ่นเคืองได้"

อู๋เป่ยหรี่ตาลง "อ่อ เจ้าของพวกนายคือใครล่ะ?"

คนนั้นตอบ "เจ้านายของพวกเราเลือกหญิงสาวที่สวยที่สุดออกมาส่งไปให้สโมสร ให้เจ้าหน้าที่และคนรวยได้เพลิดเพลิน คุณน่าจะเข้าใจนะคนพวกนั้นมีพลังมากแน่ไหน ปล่อยฉันไปเถอะ ฉันจะทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น"

อู๋เป่ยยิ้มเยาะ "พาฉันไปหาเจ้านายพวกนายสิ！"

คนนั้นมองไปที่อู๋เป่ย "นายอยากไปเจอเจ้านายพวกฉัน?"

อู๋เป่ย "ใช่ คุณนำทางไป"

คนนั้นคือแล้วคิดอีก แล้วพูดว่า "ได้ เจ้านายของพวกเราอยู่ที่อวิ๋นติ่งนี้แหละ ฉันจะพานายไป！"

เขาเยาะเย้ยอยู่ในใจ เจ้านายของเขามีพวกอันธพาลที่ทรงพลังอยู่ข้างกาย หากคนนี้ตามไปเจอ จะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัยแน่ ไม่มีใครสามารช่วยเขาได้！

อู๋เป่ยและคนนันนั่งรถแท้กซี่ไป รถขับไปที่โรงแรมในเมืองอวิ๋นติ่ง เมื่อมาถึงก็ชั้นของโรงแรม คนนั้นก็เคาะประตูห้องหนึ่ง

ประตูห้องเปิดออก ชายหนุ่มตัวสูงมองดู ขมวดคิวแล้วถามว่า "เขาเป็นใคร?"

คนนั้นรีบไปอีกฝั่งแล้วตะโกนว่า "เขาคือแฟนหนุ่มของเป้าหมาย จัดการเขา！"

ชายร่างสูงนั้นรีบออกมา จะคุมตัวอู๋เป่ย อู๋เป่ยเตะขาเขา ด้วยพละกำลังของเขา ชายร่างใหญ่น้ำหนักมากกว่าหนึ่งร้อยกิโลก็ลอยไปไกลกว่าสิบเมตร ร่างชนเข้ากับกำแพงและหมดสติไป

อู๋เป๋ยเดินเข้าไป เขามองเห็นภายในห้องรับแขกมีคนจำนวนหนึ่งอยู่ มีชายผมยาวอายุประมาณสามสิบกว่านั่งอยู่บนโซฟา เมื่อเห็นผู้ใต้บังคับบัฐชาของเขาถูกตีลอยไป เขาก็ลุกขึ้นยืนทั้นที มองไปที่อู๋เป่ยอย่างเย็นชา

ในห้องมีคนอยู๋ห้าคน สี่คนชักปืนออกมาหันไปทางอู๋เป่ย

ชายผมยาวค่อยๆนั่งลงอีกครั้ง แล้วพูดอย่างใจเย็น "เจ้าหนู ต่อยตีเก่งนี้ มา ต่อยตีต่อสิ！"

อยู่ต่อหน้าปืน ต่ออีกฝ่ายมีความสามารถในการต่อสู้ก็ใช้ไม่ได้！

อู๋เป่ยพูด "ได้！"

เขาเดินตรงไปหาชายเหล่านั้น ชายทั้งสี่ไม่ลังเลที่จะยิงออกไป

"ปังปังปัง！"

กระสุนมากกว่าสิบนัดโดนเข้ากับไหล่ หน้าอก และหัวของอู๋เป่ย แต่กระสุนเหล่านี้ไม่สามารถทะลุผ่านลมปราณที่ปกป้องร่างของเขาได้ จากนั้นลูกกระสูนก็ตกลงบนพื้น โดยที่ไม่สามารถทำอะไรเขาได้แม้แต่ปลายผม

มือปืนสี่คนตกตะลึง นี้มันเกิดอะไรขึ้น? เขาไม่กลัวกระสุนเหรอ?

อู๋เป่ยเดินมาอยู่ตรงหน้าชายผมยาว ชกไปที่ไหล่ของเขา

"อ้าก！"