ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 862

ซูเฟยพูด "เคอร์ เสี่ยวโม พวกเราไปก่อนนะ"

สองสาวส่งซูเฟยและอู่เป่ยจากไป เหมยเออร์กลืนน้ำลาย ดวงตาของเธอจ้องมองไปที่อู๋เป่ย

หยางโมกลอกตาใส่เธอ "ไม่หรอกมั้ง เธอจะโลภเหรอ?"

เหมยเคอร์ "เธอไม่เห็นเหรอ หุ่นเขาดูจะตาย เอวจะต้องแข็งแรงมากแน่ ถ้าเขาเป้นแฟนฉันก็ดีนะสิ"

หยางโม "ฝันไปเถอะ เขามีเจ้าของแล้วจ่ะ"

สองคนพูดคุยหัวเราะ กลับเข้าไปทานอาหารต่อ

อู่เป่ยและซูเฟยมาที่ร้านน้ำชาร้านหนึ่ง อู๋เป่ยนำชาของตัวเองออกมา เขายังนำน้ำมาเอง แน่นอนว่าชุดน้ำชาด้วย ชุดน้ำชาหนึ่งชุดถูกนำออกมา เจ้าของร้านน้ำชาก็รู้ทันทีว่าเขาได้พบผู็เชียวชาญด้านพิธีชงชาแล้ว เขาจึงไม่ให้พนักงานเข้าไปกวน

หลังจากต้มน้ำเสร็จแล้ว อู๋เป่ยยิ้มแล้วถามว่า "เธอเปลี่ยนงานเหรอ?"

ซูเฟยพยักหน้า "อืม ตอนนี้ฉันทำงานอยู่บริษัทใหญ่แห่งหนึ่ง"

อู๋เป่ยถาม "บริษัทอะไร?"

"อสังหาริมทรัพย์หนานชาน คุณเคยได้ยินไหม?"เธอถาม

อู๋เป่ยได้ยินบางสิ่งที่คุ้นเคย หลังจากคิดอย่างรอบคอบแล้ว เขาก็ตระหนักว่า บริษัทนี้เป็นของครอบครัวเขา หลี่เหมยทำการซื้อที่ดินจำนวนมากในอวิ๋นติ่งและได้รับการจัดการโดยบริษัทนี้

เขายิ้มแล้วพูดว่า "เงินเดือนจะต้องดีมากแน่ใช่ไหม?"

ซูเฟยยิมแล้วตอบว่า "ใช่ ในอวิ๋นติ่งของเราเป็นเมืองชั้นสองชั้นสาม ค่าจ้างและผลประโยชน์ที่บริษัทอสังหาริมทรัพย์หนานชานนั้นดีมาก และไม่ต้องทำโอที ทำงานห้าชั่วโมงต่อวัน"

อู๋เป่ย "นี้ก็เป็นเรื่องปกติ อสังหาริมทรัพย์หนานชานเงินทุนหนา ครอบครองที่ดินนับล้านล้าน"

ซูเฟย "คุณก็รู้ด้วยเหรอ?"

อู๋เป่ย "บริษัทใหญ่ขนาดนั้น ฉันก็ต้องรู้อยู่แล้ว สาวสองสองคนนั้นกเป็นเพื่อนร่วมงานของเธฮ พวกเธออยู่แผนกอะไรเหรอ?"

"อืม พวกฉันอยู่แผนกโฆษณา พวกเธอสองคนจบจากมหาลัยเทียนจิง เทียบกับฉันแล้วเก่งกว่ามา" ซูเฟยพูด

อู๋เป่ยพูด "เธอก็เก่ง"

ขณะที่เขาพูด น้ำก็เดือดพอดี เขาเทลงในชา กลิ่นหอมของชาฟุ้งอยู๋ครู่หนึ่ง ดวงตาสวยของซูเฟยเป็นประกาย เธอพูดว่า "ชาหอมจริงๆ ซือจากที่ไหนเหรอ?"

อู๋เป่ยหัวเราะ เขานำชานี้มาจากพรรคฉู่ซานจิ้น มีเพียงไม่กี่คนที่จะสามารถดื่มชานี้ไได้

"เพื่อนให้มาน่ะ ถ้าเธอชอบฉันจะส่งให้ครึ่งกิโล"

ซูเฟยโบกมือ "ฉันไม่เอาหรอก ชานี้คงแพงมากแน่"

อู๋เป่ยหยิบกระป๋องใบชาออกมาวางบนโต๊ะ "มันเป็นของที่เพื่อนให้มานะ ไม่มีราคาอะไรหรอก"

ซูเฟยดีใจมาก "ขอบคุณนะ งันฉันไม่เกรงใจแล้ว"

อู๋เป่ยถามตรงประเด็น "ช่วงนี มีคนแปลกหน้าติดต่อเธอมาไหม?"

ซูเฟยถามอย่างสงสัย "ทำไมถามแบบนั้น?"

อู๋เป่ย "ไม่มีอะไร ฉันได้ยินเพื่อนพูดกัน ว่ามีแก๊งอาชญากรมุ่งเป้ามาที่เธอ"

ซูเฟยหน้าซีดลง "แก๊งอาชญากร? พวกเขาต้องการจะทำอะไร?"

อู๋เป่ยไม่ได้ปิดบังอะไร เขาเพียงกล่าวถึงเรื่องนี้ ซูเฟยก็ตกใจจนขาทั้งสองข้างของเธออ่อนแรง ใบหนา้ของเธอซีดราวกระดาษ เธอพึมพำ "ทำไมพวกเขาจ้องฉัน"

อู๋เป่ยมองเธอ แล้วพูด "อย่ากลัวไปเลย เรื่องนี้ฉันจัดการแล้ว เธอค่อยๆคิดเถอะ ช่วงนี้มีคนแปลกหน้าเป็นพิเศษไหม?"

ซูเฟยคิดอยู่ครู่ แล้วพูด"เมื่ออาทิตย์ก่อน เหมยเคออร์พาฉันไปสมัครการแข่งเลือกสาวงามในเมืองอวิ๋นติ่ง ฉันชนะได้ที่หนึ่ง ฉันจำได้ว่าตอนนั้นมีชายคนหนึ่งชมว่าฉันสวย รูปร่างดี แลวยังถามขอนามบัตรฉัน บอกว่าอยากชวนฉันไปเป็นนางแบบ"

อู๋เป่ยหรี่ตาลง "เข้าร่วมงานแข่งบ้าๆนี้เยอะไหม?"

ซูเฟย "เหมือนจะไม่ค่อยเยอะนะ ประมาณสิบกว่าคน บอกว่าหลังจากนี้การแข่งขันจะมีจัดในเมืองอีก ทุกครั้งเป็นเพียงการแข่งขันในเมืองนี้"

อู๋เป่ย "เหมยเคออร์คนนี้ เธอรู้สึกว่าเป็นคนยังไง?"

ซูเฟยเบิกตากว้าง "คุณสงสัยเหมยเคออร์จงใจพาฉันไปแข่ง?"

อู๋เป่ย "มีความเป็นไปไดสูง บนโลกนี้ไม่มีเรื่องบังเอฺญมากนักหรอก จริงสิ แล้วเหมยเคออร์เข้าทำงานพร้อมเธอไหม?"

ซุเฟยตอบ "เธอเข้าทำงานก่อนฉันเดือนหนึ่ง"

อู๋เป่ย "ตอนนี้คุณอยู่ตำแหน่งอะไร"

ซูเฟย "ฉันเป็นหัวหน้าแผนกโฆษณา"